Ο Ντέιβιντ Ρίβερς άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στο ελληνικό μπάσκετ και τον Ολυμπιακό και είναι εκείνος που μπορεί να αντιληφθεί καλά τα συναισθήματα των φίλων της ομάδας μετά τον αποκλεισμό στο Final Four της EuroLeague από τη Μονακό.
Ο θρυλικός Ρίβερς με μια συγκινητική ανάρτηση ζήτησε από τον κόσμο να στηρίξει με πάθος την ομάδα στην προσπάθεια διεκδίκησης του τίτλου, τόνισε πως διοίκηση, προπονητές και παίκτες ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι απέτυχαν και ζήτησε από τους τελευταίους να δώσουν και την καρδιά τους στο γήπεδο.
Αναλυτικά όσα αναφέρει:
«Γεια σας,
σε όλους τους φίλους και υποστηρικτές του ελληνικού μπάσκετ. Και έναν ξεχωριστό χαιρετισμό στους φίλους του Ολυμπιακού μας!
Παρακολούθησα τα φετινά παιχνίδια του Final Four και στη συνέχεια διάβασα πολλές δηλώσεις και σχόλια που ακολούθησαν, αναφορικά με την πορεία του Ολυμπιακού. Επιτρέψτε μου να είμαι σύντομος. Υπήρξε ένας κατακλυσμός παθιασμένων σχολίων και επικρίσεων που στόχευαν κάθε πλευρά του «τριγώνου» (Διοίκηση, Προπονητές, Παίκτες). Γίνονται ενδιαφέρουσες συζητήσεις για πτυχές του παρελθόντος – τόσο τις καλές όσο και τις δύσκολες στιγμές στην ιστορία του Ολυμπιακού.
Μέσα σε όλη αυτή τη δίνη συναισθημάτων – και ναι, υπήρξαν και κάποια μηνύματα στήριξης – θέλω να πω το εξής: Ο Ολυμπιακός έχει φτάσει σε τέσσερα συνεχόμενα Final Four, αλλά δεν έχει καταφέρει να φτάσει στον απόλυτο στόχο. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά. Όπως όλα στη ζωή, θα περάσουν — αλλά θα μείνουν στη μνήμη.
Όσα διάβασα και άκουσα από εσάς είναι απολύτως κατανοητά. Αυτό όμως που χρειάζεται αυτή τη στιγμή, είναι να καταλάβουμε όλοι πως αυτές οι εκδηλώσεις συναισθημάτων είναι η απόδειξη του βαθύτατου πάθους που ρέει στο αίμα των φίλων του Ολυμπιακού! Κανείς σας δεν πρόκειται να σταματήσει να υποστηρίζει την ομάδα — ούτε θα μπορούσε, ακόμη κι αν το ήθελε, γιατί ο Ολυμπιακός είναι μέσα στο αίμα σας.
Ο Ολυμπιακός είναι πραγματικά προέκταση της δικής σας οικογένειας. Για μένα προσωπικά, είναι υπέροχο να βλέπω πως ο παλμός και η καρδιά των φίλων του Θρύλου παραμένει ζωντανή, σταθερή και ακλόνητη. Αυτό το πάθος είναι κάτι που πάντα θυμάμαι και νιώθω όποτε έχω την ευτυχία να επιστρέφω στην Ελλάδα — το βλέπω και το αισθάνομαι παντού!
Λοιπόν, τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα;
Οι παίκτες, οι προπονητές και η διοίκηση ξέρουν πολύ καλά ότι απέτυχαν να πετύχουν τον στόχο (και να ξέρετε, αυτό τους “καίει” περισσότερο απ’ όσο μπορείτε να φανταστείτε — πιστέψτε με, το ξέρω). Γι’ αυτό, ας πάρουμε μια ανάσα (ή και πολλές), ας σηκωθούμε ξανά από το πάτωμα, ας βγούμε από το “νοητικό σκοτάδι” στο οποίο βυθιστήκαμε, κι ας σκουπίσουμε τα γόνατά μας και τα χέρια μας για να τραβήξουμε ξανά το σκοινί μαζί!
Γιατί ένα είναι σίγουρο: υπάρχουν κι άλλα παιχνίδια να παιχτούν, και υπάρχει ένας τελευταίος τίτλος να κυνηγήσουμε. Και η νίκη είναι το καλύτερο γιατρικό για τον πόνο, την ανάρρωση και την ανανεωμένη ελπίδα!
Η συμβουλή και η προτροπή μου:
Δώστε σε αυτούς τους παίκτες την αδιάκοπη υποστήριξή σας. Δείξτε τους ότι είστε ακόμη δίπλα τους — ό,τι κι αν γίνει στο υπόλοιπο της σεζόν (γιατί είστε!).
Οι προσδοκίες από τους παίκτες, τους προπονητές και τη διοίκηση είναι να δείξουν χαρακτήρα μέσα στη δυσκολία και την απογοήτευση — να συνεχίσουν να πιστεύουν, να μάχονται ο ένας για τον άλλον ως ΟΜΑΔΑ, και για εσάς, τους αφοσιωμένους φιλάθλους — την καρδιά των Κόκκινων Λιονταριών!
Και με τον ίδιο τρόπο, το ίδιο ακριβώς αναμένεται και απαιτείται από εσάς ως φιλάθλους:
Να συνεχίσετε να εμφανίζεστε, να δίνετε το “παρών”, να τραγουδάτε και να φωνάζετε τις ιστορίες και τα τραγούδια της μεγάλης παράδοσης του Ολυμπιακού — παλιάς και νέας.
Προς τους παίκτες:
Έχετε πέσει — και σας λέω, και λοιπόν; Σηκωθείτε ξανά και παλέψτε ακόμη πιο δυνατά!
Παλέψτε για κάτι που είναι μεγαλύτερο από τον εαυτό σας. Παλέψτε κάθε μέρα για να προετοιμάσετε τον εαυτό σας (νου, σώμα και ψυχή) να γράψετε ιστορία.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε κανέναν από εμάς — εκτός από το ότι κάποια μέρα, αυτές οι στιγμές που ζούμε τώρα θα έχουν πια χαθεί. Και μαζί τους, θα έχουν χαθεί και οι ευκαιρίες που σήμερα ακόμα έχετε μπροστά σας…
Συνεχίστε να πιστεύετε. Ξαναχτίστε. Ανανέωστε την εμπιστοσύνη σας. Δώστε την καρδιά σας στο γήπεδο για όλους να τη δουν. Και δεχτείτε όποιον πόνο έρθει μ’ αυτήν την έκθεση, στην πορεία προς τη νίκη και τη μοναδική χαρά που αυτή φέρνει.
Μπροστά. Όλοι μαζί. Πάντα.
“Είμαι χαρισματικός, μορφωμένος, επιτυχημένος, πολυνίκης, ένας ζωντανός θρύλος — και όμως, ποτέ δεν κατάφερα τίποτα μόνος μου”»