Ο Παναθηναϊκός κάνοντας τα απόλυτα αυτονόητα βρίσκεται έστω και με ματς παραπάνω στην κορυφή της Super League, έναν χρόνο μετά την τελευταία φορά.
Ο Ρουί Βιτόρια έφερε μία άλλη αύρα στην ομάδα και μόνο καλύτερο θα μπορούσε να της κάνει μετά την καμένη γη που άφησε πίσω του ο Ντιέγκο Αλόνσο. Ο Πορτογάλος πιστός στο… πορτογαλικό στυλ ποδοσφαίρου έφερε μία ηρεμία και μία ταυτότητα που είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι του.
Με βάση την δεδομένη ποιότητα του φετινού ρόστερ έδωσε έμφαση στις προσωπικότητες και κυρίως στο τακτικό κομμάτι του παιχνιδιού της ομάδας, παίρνοντας λιγότερα ρίσκα και δίνοντας έμφαση στην καλή λειτουργία της μεσαίας γραμμή και τον «πράσινο» άξονα.
Ο Βιτόρια έδωσε ρόλους, περισσότερο χώρο σε παίκτες-κλειδιά όπως ο Ουναϊ και αυτοπεποίθηση σε αυτούς που το είχαν ανάγκη, όπως οι Μπακασέτας και Ιωαννίδης. Δεν άλλαξε κατά μεγάλο βαθμό την επιθετική προσέγγιση των Πρασίνων, περισσότερα πρόσθεσε τα δικά του στοιχεία με άμεσο παιχνίδι, κοντινές γραμμές και περισσότερο παιχνίδι από τα άκρα.
Μέσα σ’ όλα στον Παναθηναϊκό, χαμογέλασε και η τύχη. Το ποδόσφαιρο για την ώρα τού δείχνει την καλή του πλευρά καθώς έχει κερδίσει σχεδόν τα μισά του παιχνίδια με γκολ μετά το 80′, όπως έγινε και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.
Με λίγα λόγια, το μομέντουμ είναι υπέρ του, ο Βιτόρια κατάφερε να ενώσει το σύνολο και να πάρει πολλά από πολλούς το τελευταία διάστημα. Συμβόλαιο με την τύχη δεν έχει υπογράψει κανείς, ο χρόνος θα δείξει αν ο Παναθηναϊκός έχει και plan b ειδικότερα στα εκτός έδρας παιχνίδια που πάντα τον δυσκολεύουν περισσότερο.
Οι Πράσινοι φάνηκε πως είχαν ανάγκη τον… Πορτογάλο τους, τον βρήκαν και μένει να φανεί κατά πόσο θα μπορέσει να αξιοποιήσει τα στοιχεία που τού έχει προσδώσει και κυρίως αυτή την ενότητα σε όλους τους τομείς που είχε μεγάλη ανάγκη, για να κλείσουν οι πληγές που άνοιξαν επί Αλόνσο…