Είναι ο τίτλος που μπορεί να αποδώσει, καλύτερα την πραγματικότητα σε ότι αφορά τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Οι παίκτες του Δώνη που από παιδιά γίνονται άνδρες, έδειξαν στο 3-0 επί του Λεβαδειακού ότι και στα προηγούμενα παιχνίδια.
Ότι θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο, ότι θέλουν να βάλουν τη μπάλα κάτω τέταρτο σερί παιχνίδι που το βλέπουμε αυτό, και αρέσει σε όλους. Η μεγαλύτερη απόδειξη είναι ότι μαζεύτηκαν στο Ο.Α.Κ.Α 23.000 και πλέον οπαδοί για να στηρίξουν την προσπάθεια των παιδιών του Δώνη.
Ο Παναθηναϊκός όσο θα περνάνε οι αγωνιστικές, θα προσελκύει όλο και περισσότερο κόσμο στο γήπεδο. Γιατί είναι η πρώτη φορά στα χρόνια του Αλαφούζου (δεν είμαστε Αμερικανοί υπήκοοι στο διοικητικό), που βλέπει κάτι κανονικό έστω και αν δεν προέρχεται από αυτόν.
Το 4-3-3 και το φορτωμένο πρώτο μέρος, από τα χαφ του Παναθηναϊκού έδειξαν το αυτονόητο. Πως αυτή η ομάδα μπήκε στο γήπεδο με αυτοσκοπό, να επιβάλλει τον ρυθμό της. Αγώνες όπως αυτοί με την ομάδα του Άκη Μάντζιου, είναι που κάνουν μια ομάδα να αποκτά χαρακτήρα. Γιατί ο αντίπαλος μπαίνει στο γήπεδο, με ένα μόνο στόχο να πάει το παιχνίδι στη δύναμη.
Στο πρώτο μέρος και μάλιστα στο 5ο λεπτό, ο Χατζηγιοβάννης με μια σέντρα από δεξιά έδωσε την ευκαιρία στον Καμπετσή να κάνει μια σεντερφορίσια κίνηση και να γράψει το 1-0.
Μέχρι την λήξη του ημιχρόνου οι παίκτες του Παναθηναϊκού έβγαιναν μπροστά στις προσωπικές μονομαχίες, δεν «μάσαγαν». Απαντούσαν στη δύναμη με δύναμη, με τον διαιτητή να χαρίζεται στο θέμα των καρτών αλλά δεν θα σταθούμε εκεί.
Εκεί που πρέπει να δώσει κανείς βάση είναι, οι κάθετες μπαλιές και το γεγονός πως οι γιόμες ήταν και πάλι λιγότερες.
Στο 45ο λεπτό, η εκπληκτική μπαλιά του Ινσούα η κίνηση του Χατζηγιοβάννη από αριστερά και ο τρόπος που ο Χατζηθεοδωρίδης, έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Επασί δείχνουν πως γίνεται δουλειά στο Κορωπί.
Στην επανάληψη ο γηπεδούχος Παναθηναϊκός μπήκε με σκοπό να κάνει συντήρηση και εν μέρει το κατάφερε.
Φάσεις έγιναν προς την περιοχή του Διούδη, αλλά όχι αυτές που θα σε κάνουν να πεις πως κινδύνεψε η ομάδα του Παναθηναϊκού.
Απόδειξη του πόσο ευχαριστήθηκαν οι παίκτες το όλο σκηνικό είναι και το τακουνάκι του Μακέντα, στο 93’ που έφερε το τελικό 3-0 και τον Γιόχανσον να σκοράρει για δεύτερο σερί παιχνίδι.
Όπως είπαμε και στην πρεμιέρα ο Παναθηναϊκός, κάθε φορά θα βρίσκει τους δικούς του ήρωες. Παιδιά που πέρασαν και περνάνε δύσκολα, αλλά πάνω απ’όλα σέβονται την φανέλα που φοράνε.
Έτσι θα πορευθούν από δω και πέρα ο Δώνης και οι παίκτες του, κοιτάζοντας πρώτα και πάνω απ’ όλα τον εαυτό τους. Στόχους όσο και να θέλουν κάποιοι, δεν θα οριοθετήσει με το στανιό η ομάδα. Το γεγονός πως οι παίκτες του Δώνη, κοιτάζουν το κάθε παιχνίδι σαν τελικό, είναι αυτό που τους έκανε να σβήσουν το -6 νωρίς και να φτάσουν σε αυτό το σημείο.
Θα πάνε παρακάτω αφού το επόμενο Σάββατο εντός, με τον ΠΑΣ Γιάννινα αλλά και κόντρα στην Τρίπολη αρχές του Οκτώβρη, και με τον Πανιώνιο εντός στην έβδομη αγωνιστική είναι πρώτης τάξεως ευκαιρίες για ένα μικρό θαύμα.
Καλό θα είναι μέχρι τότε ο κόσμος να είναι στο πλευρό της ομάδας, η διοίκηση να μην την ξανακάνει γυριστή ώστε να βρεθεί ακόμη και στην Τρίπολη κόντρα στην ομάδα του Αστέρα.
Δεν χρειάζονται και δεν πρόκειται να υπάρξουν μεγάλα λόγια, αφού για τους μπέμπηδες του Δώνη προέχει η ύπαρξη τους.
Αυτήν θα συνεχίσουν να κοιτάνε κόντρα σε όσους, πιστεύουν πως θα πάρουν τα μυαλά τους αέρα.
Για το διοικητικό δεν θα ειπωθεί κάτι συγκεκριμένο, παρά μόνο το να μην μπουν εμπόδιο στην προσπάθεια των παιδιών, πρώτα και πάνω απ’ όλα γιατί δεν τους αξίζει.
ΥΓ: Ωραίο πράγμα να έχεις σέντερ φορ.
ΥΓ2: Ο Χατζηγιοβάννης έχει κάνει την κορυφαία αλλαγή-μεταστροφή και παίρνει την ομάδα στις πλάτες του.
ΥΓ3: Την επόμενη φορά ακόμη περισσότερος κόσμος στο γήπεδο, γιατί αυτή η ομάδα και το έχει ανάγκη αλλά και το αξίζει.