Μέχρι πριν από ακριβώς έναν μήνα η Ρεάλ οδηγούσε το ταχύτερο εξπρές που είχε δει ποτέ η Euroleague, τουλάχιστον από τότε που διεξάγεται ως ενιαίο πρωτάθλημα. Στις 25 πρώτες αγωνιστικές μετρούσε μόλις τρεις ήττες και ουσιαστικά μονάχα μια συνιστούσε «εκτροχιασμό»: το 98-74 στο Μονακό στα μέσα Γενάρη.
Εντελώς ξαφνικά, πάνω που όλοι θεωρούσαν δεδομένο ότι η επίδειξη δύναμης θα συνεχιζόταν και οι Μαδριλένοι θα διεκδικούσαν ένα ασύλληπτο ρεκόρ νικών, το εξπρές μετατράπηκε σε «μουτζούρη», μιλώντας πάντα για Ευρωλίγκα.
Ο παραλίγο διασυρμός στο Μιλάνο (το -5 ήταν άκρως τιμητικό σε ένα ματς που η Αρμάνι είχε φτάσει ακόμα και στο +21) θα μπορούσε να αποδοθεί σε μια κακή βραδιά. Μεσολάβησε η διακοπή των κυπέλλων και των εθνικών παραθύρων, κατά την οποία οι Μαδριλένοι έκαναν παρέλαση στο Copa del Rey, ισοπεδώνοντας Βαλένθια και Μπαρτσελόνα σε ημιτελικό και τελικό αντίστοιχα.
Κι ενώ όλα έδειχναν φυσιολογικά, η επανέναρξη της Euroleague έβγαλε ξανά τον κακό εαυτό της Ρεάλ, όπως τον έδειξε στο Μιλάνο και ακόμη χειρότερο. Η αρχή έγινε με τον Παναθηναϊκό, μια ομάδα που προερχόταν από αναπάντεχο διασυρμό στο κύπελλο κόντρα στον ελλιπέστατο Ολυμπιακό και που την τελευταία φορά που είχε νικήσει στη Μαδρίτη, οι Πειραιώτες βρίσκονταν στον δρόμο για το ιστορικό back to back.
Οι Πράσινοι πέρασαν πανεύκολα από το WiZink Center, αρκετοί στα μέρη μας βιάστηκαν να πανηγυρίσουν υπερβολικά, κάποιοι μάλιστα ξεκίνησαν να… ράβουν και το έβδομο αστέρι, μέχρι που ήρθε η σειρά της Φενέρ για να περάσει αέρας από την ισπανική πρωτεύουσα και να πιστοποιήσει ότι κάτι δεν πάει καλά στην αγωνιστική συμπεριφορά των Μαδριλένων.
Μεταξύ άλλων, η παρέλαση της παρέας του Καλάθη (που είχε μια γερή μανούρα με τον Καμπάτσο λίγο πριν τη λήξη) διέλυσε το αφήγημα της «επικής» νίκης του Παναθηναϊκού, αφού η μαδριλένικη αρένα έχει γίνει «μπάτε σκύλοι αλέστε». Αν και τα αυτιά των «υπαλλήλων» είναι ανθεκτικότατα στον ιδρώτα, όλοι οι υπόλοιποι καταλαβαίνουν ότι η απώλεια του κυπέλλου από τον Ολυμπιακό σε καμία περίπτωση δεν συμψηφίστηκε από τη νίκη στη Μαδρίτη και τις «ιδιαίτερες συνθήκες» υπό τις οποίες προέκυψε.
Μπορεί η ήττα από την Αρμάνι να μην είχε αντίκτυπο για κάποια ομάδα, οι επόμενες όμως είχαν και πολύ μεγάλο μάλιστα. Σε περίπτωση που τα αποτελέσματα των τελευταίων δυο αγωνιστικών είχαν κυλήσει «φυσιολογικά», ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή θα ήταν τέταρτος, ισοβαθμώντας με τον Παναθηναϊκό (δεν μπορεί να διανοηθεί ουδείς ήττα των Πρασίνων από τη Βιλερμπάν απόψε) τον οποίο θα φιλοξενήσει στο ΣΕΦ με στόχο μια νίκη με μισό πόντο διαφορά, ώστε να υπερτερεί ακόμα και σε πιθανή ισοβαθμία.
Ταυτόχρονα, οι Ερυθρόλευκοι θα είχαν σήμερα μια νίκη παραπάνω από τη Φενέρ, την οποία επίσης περιμένουν στο ΣΕΦ την τελευταία αγωνιστική με την προοπτική να τη νικήσουν τουλάχιστον με +3 ώστε να πάρουν και τη διαφορά.
Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν ισχύει πλέον. Από τη στιγμή που η Ρεάλ άνοιξε προκλητικά την πόρτα σε Παναθηναϊκό και Τούρκους, ο βασικός ζημιωμένος από αυτή την επιλογή είναι ο Ολυμπιακός που τώρα ισοβαθμεί με τη Φενέρ και είναι μια νίκη πίσω από τον αιώνιο αντίπαλό του. Η αμέσως επόμενη ζημιωμένη είναι η Βίρτους που μετά την ήττα στο ΣΕΦ κινδυνεύει σοβαρότατα να βρεθεί εκτός 6άδας, κάτι που θα είχε λιγότερες πιθανότητες να συμβεί αν η ομάδα του Γιασικεβίτσιους έχασε στη Μαδρίτη. Όλως τυχαίως, η Ρεάλ πηγαίνει στην Μπολόνια την επόμενη εβδομάδα οπότε εκεί θα κόψουμε αντιδράσεις…
Οι Μαδριλένοι γνωρίζουν ότι κατά πάσα πιθανότητα η Μονακό θα καταφέρει να βάλει από κάτω την Μπαρτσελόνα, αφήνοντάς τους Καταλανούς στην 3η θέση. Επίσης γνωρίζουν ότι έκαναν δύσκολη τη ζωή του Ολυμπιακού, αναγκάζοντάς τον να νικήσει Ζαλγκίρις και Βίρτους και περιορίζοντας σημαντικά την αξία μιας ενδεχόμενης νίκης επί του ΠΑΟ που υπό νορμάλ συνθήκες θα έφερνε την ομάδα του Αταμάν σε άκρως μειονεκτική θέση στη διεκδίκηση της τετράδας.
Ποια είναι η ομάδα που κανείς δεν θέλει να βρει μπροστά του σε μονό ματς στο φάιναλ φορ; Όποιος κάνει δημοσκόπηση μεταξύ των προπονητών της Euroleague, είναι βέβαιο ότι θα ακούσει το όνομα του Ολυμπιακού περισσότερες φορές από οποιοδήποτε άλλο. Ειδικά η Ρεάλ γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι μια ρεβάνς στο Βερολίνο θα μπορούσε να αποβεί μοιραία, κινδυνεύοντας να χάσει με απίθανο τρόπο από την ομάδα του Μπαρτζώκα στα τέλη Γενάρη. Τότε που οι Ερυθρόλευκοι χωρίς Φαλ και Μιλουτίνοφ έφτασαν μια ανάσα από μια αδιανόητη ανατροπή.
Το ιδανικό σενάριο για τους Μαδριλένους θα ήταν να πάει ο Ολυμπιακός (ως 6ος) πάνω στην (πιθανότατα 3η) Μπαρτσελόνα, εξέλιξη όχι και τόσο απίθανη μετά το… μαγείρεμα των τελευταίων δυο αγωνιστικών. Σε μια τέτοια περίσταση η Ρεάλ θα είχε έναν μπελά λιγότερο στον δρόμο προς τη δεύτερη σερί κούπα, αφού όποιος κι αν αποκλειόταν από το συγκεκριμένο ζευγάρι θα αποτελούσε τεράστιο κέρδος για τους παίκτες του Τσους Ματέο.
Με δεδομένο το βεβαρημένο παρελθόν της Ρεάλ σε «επιλογή» αγώνων (θυμηθείτε σε τι… κόπο μπήκε πρόπερσι προκειμένου να βγει 4η ώστε να πάρει τη Μακάμπι που έπεσε μόνη της στην παγίδα), ουδείς μπορεί να αποκλείσει σκοπιμότητα από πλευράς της, έστω κι αν δεν υπάρχει κανένας τρόπος να την αποδείξει. Δεν μπορείς να υποχρεώσεις μια ομάδα να νικά όταν δεν καίγεται ή ακόμα περισσότερο όταν θεωρεί ότι μια ήττα μπορεί να την ωφελήσει στην πορεία. Από την άλλη, δεν γίνεται να μην επισημανθούν κάποια «φαινόμενα» που είναι κάτι παραπάνω από ύποπτα.
Για τον Ολυμπιακό πάλι, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Όσες δυσκολίες ακόμη κι αν βρει μπροστά της, η αλύγιστη ομάδα του Μπαρτζώκα θα μάχεται μέχρι τέλους. Ακριβώς όπως τη θέλουν οι πρόεδροί της αλλά και ο κόσμος που γεμίζει το ΣΕΦ σε κάθε ματς και που θα συνεχίσει να το κάνει ως και το τελευταίο εντός έδρας ματς της φετινής Euroleague…
ΥΓ1. Οι 5 σερί νίκες συνθέτουν ένα σερί που φτάνει στα όρια του και που δεν μπορεί να προεκτείνεται επ’ άπειρον. Αν πάντως πρέπει σώνει και καλά να διακοπεί, ας γίνει αυτό στην Πόλη τη μεθεπόμενη αγωνιστική. Διότι μια ακόμη νίκη επί του Παναθηναϊκού θα προκαλέσει πολλούς κλυδωνισμούς στο πράσινο στρατόπεδο, περισσότερους από αυτούς του κυπέλλου που ο καλά οργανωμένος μηχανισμός κατάφερε να περάσει ως φυσιολογικό τον μίνι διασυρμό από τον «μισερό» Ολυμπιακό.
ΥΓ2. Για το 3ο δεκάλεπτο κόντρα στη Βίρτους θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο. Όπως και για το γεγονός ότι οι Ερυθρόλευκοι χρειάστηκαν μόλις 20 λεπτά προκειμένου να προσαρμοστούν στην απουσία ενός παίκτη που ουσιαστικά δεν έλειπε ποτέ. Δεν είναι μόνο ότι ο Γουόκαπ αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του οικοδομήματος του Μπαρτζώκα, αλλά και το ότι οι συμπαίκτες του είχαν ξεχάσει (ή δεν ήξεραν καν) πώς είναι να αγωνίζονται χωρίς αυτόν στο πλευρό τους.
ΥΓ3. Οι ίδιοι παίκτες που αποθεώνονταν για την ιστορική τεσσάρα στην Τούμπα και την πρόκριση επί της Φερεντσβάρος, χθες ξανάγιναν άχρηστοι και παλτά. Το παρήγορο είναι πως ο Μεντιλίμπαρ παρέμεινε στο απυρόβλητο και αυτό διευκολύνει πολύ την προσπάθεια ανασύνταξης.
Ούτε είναι δικά του όλα τα εύσημα για τα καλά που προηγήθηκαν, ούτε έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη για το στραπάτσο από τη Μακάμπι. Αναβάλλω εδώ και μέρες το πρώτο ποδοσφαιρικό ΕΥΘΕΩΣ της εποχής του Βάσκου, αφού δεν μου άρεσαν ποτέ τα βιαστικά συμπεράσματα. Όπως και να ‘χει, το πρώτο ταμείο θα γίνει μετά το ντέρμπι της Κυριακής που είμαι βέβαιος ότι θα μας κάνει σοφότερους…
ΥΓ4. «Αυτό το αχ να μην το λες, το λες να μην το ξαναλές, για θα σου γίνει πάθος» τραγουδούσε ο Ζερβουδάκης. Σε περίπτωση που νομίζατε ότι τα είχατε ακούσει όλα στις μεταδόσεις του Ολυμπιακού, η απάντηση ήρθε πληρωμένη…