Ο προπονητής και οι παίκτες που νίκησαν τη Γουέστ Χαμ, διασύρθηκαν από τη Φράιμπουργκ. Και οι ίδιοι που διασύρθηκαν από τον ΠΑΟΚ είναι πρώτοι στο γήπεδο και δεύτεροι στα χαρτιά στη Super League. Η οπτική γωνία από την οποία προσεγγίζεις μια υπόθεση μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο σε περιπτώσεις όπως αυτή του φετινού Ολυμπιακού. Μεγαλύτερο και από το πότε επιχειρείται η προσέγγιση αφού κακά τα ψέματα, άλλα πράγματα έχεις στο μυαλό σου λίγη ώρα μετά τη λήξη μιας καταστροφικής εμφάνισης και άλλα ένα 24ωρο αργότερα.
Έγραψα για καταστροφική εμφάνιση ώστε να τη διαχωρίσω από ένα καταστροφικό αποτέλεσμα. Όπως θα ήταν π.χ. μια ήττα από τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο και όχι στα χαρτιά. Ή όπως ήταν το τραγικό 2-4 από τον ΠΑΟΚ πριν από μερικές εβδομάδες. Στο Φράιμπουργκ οι Ερυθρόλευκοι απώλεσαν μονάχα την αγωνιστική αξιοπρέπειά τους και τίποτε παραπάνω. Ο σαφέστατος και άκρως ρεαλιστικός στόχος είναι αυτός του υποβιβασμού (και όχι πρόκρισης όπως είθισται να αναφέρεται λανθασμένα) στο Conference League και αρκεί μια ισοπαλία με την Μπάτσκα Τόπολα για να επιτευχθεί.
Το 5-0 της Γερμανίας σηματοδοτεί τη χειρότερη εμφάνιση του Ολυμπιακού την τελευταία 20ετία, πέρα από το δεύτερο βαρύτερο σκορ στον 21ο αιώνα μετά το θλιβερό βράδυ στο Τορίνο το 2003. Δεν γίνεται όμως να μην υπάρξουν αναταράξεις και μεταπτώσεις σε μια ομάδα που άλλαξε ξανά μεγάλο μέρος του ρόστερ της και που ο προπονητής της κάνει για πρώτη φορά στην καριέρα του πρωταθλητισμό υπό αφόρητη πίεση. Όποιος νομίζει ότι είναι απλή υπόθεση να είσαι στον πάγκο του Θρύλου, καλά θα κάνει να ρωτήσει όσους πέτυχαν σε αυτόν και κυρίως, όσους απέτυχαν για τον έναν ή τον άλλον λόγο.
Προσπαθώ να θυμηθώ πότε λειτούργησε ευεργετικά μια αλλαγή προπονητή μεσούσης της σεζόν και το μόνο παράδειγμα που θυμάμαι είναι εκείνο του Λεμονή το 2017, ο οποίος εντέλει απομακρύνθηκε για να έρθει ο «στρατηγός Γκαρσία» και να αφήσει μια ομάδα που θύμιζε πολύ εκείνη που παρέλαβε ο Βαγγέλης Μαρινάκης το 2010.
Είμαι σίγουρος πως το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι ο προπονητής. Ούτε βέβαια και τα χρήματα, αφού οι Ερυθρόλευκοι έχουν ξανά το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ελλάδα. Προσεγγίσεις του τύπου «ταβερνιάρης» για έναν τεχνικό κλπ δεν ήταν ποτέ του γούστου μου, ειδικά για μια θέση με τόσες πολλές υποκειμενικότητες. Εκεί όπου περισσότερο από το «καλός» και το «ικανός», μετράει το «κατάλληλος».
Οι μετά Χριστόν προφητείες επίσης δεν είναι του γούστου μου όπως έχω πει πολλάκις. Αρκετοί από αυτούς που κατηγορούν τώρα παίκτες, προπονητή και διοίκηση, πριν λίγους μήνες ήταν στα ουράνια με την απόκτηση του Ποντένσε και ακόμα πιο πίσω έδιναν συγχαρητήρια για την επιλογή του Βαγγέλη Μαρινάκη να δώσει τα κλειδιά στον Αντόνιο Κορδόν.
Από τη στιγμή που ήμουν ανάμεσα σε εκείνους που επαινούσαν τη συγκεκριμένη επιλογή ως ξεκάθαρη επιστροφή στην ποδοσφαιρική λογική, δεν θα μπορούσα σήμερα να τα βάζω με τον Κορδόν ή τον ίδιο τον Μαρινάκη. Αν ο Ισπανός αποτύχει, θα έχει αποτύχει ως μια σωστή επιλογή και όχι ως μια τρέλα όπως π.χ. εκείνη που πήγε να γίνει με τον Γκατούζο.
Έχω να γράψω πολλά τις επόμενες μέρες για το ποδοσφαιρικό τμήμα και ελπίζω στο μεταξύ να μη γίνουν ακόμα περισσότερα. Αυτό το ΕΥΘΕΩΣ όμως θα είναι υβριδικό, αφού για πρώτη φορά θα φιλοξενεί κάτι σαν Q&A με απαντήσεις και τοποθετήσεις πάνω σε ερωτήσεις/απόψεις που μου έχουν στείλει οπαδοί του Ολυμπιακού.
Αν το αποτέλεσμα σας καλύπτει, μπορούμε να το επαναλαμβάνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα εφόσον με ακολουθείτε στο Facebook απ’ όπου θα υπάρξει νεότερη ενημέρωση…
Συμφωνείς ή όχι με την άποψη πως επειδή αυτή την δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορείς να βρεις καλό προπονητή, είναι λάθος να διώξεις τον Μαρτίνεθ; Προσωπικά βρίσκω την απομάκρυνση Μαρτίνεθ λάθος αλλά θα ήθελα πολύ να ακούσω τη γνώμη σου.
Είμαι εδώ και πολλά χρόνια ενάντιος στις αλλαγές προπονητών μεσούσης της σεζόν και πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για κάποιον που κλήθηκε να διαχειριστεί ένα ρόστερ με πολλά πήγαινε – έλα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι μια τέτοια αλλαγή φέρνει περισσότερα προβλήματα παρά λύνει τα υπάρχοντα. Άσε που δεν μπορώ να πιστέψω ότι το πρόβλημα είναι ο προπονητής.
Μια πιθανή απομάκρυνση του Μαρτίνεθ θα ισοδυναμούσε με παραδοχή πως ο Ολυμπιακός πήρε τρίτο κατά σειρά «ανεπαρκή» τεχνικό μέσα σε λιγότερους από δώδεκα μήνες (Αύγουστο του 2022 ο Κορμπεράν, Σεπτέμβριο ο Μίτσελ και Ιούνιο του 2023 ο Μαρτίνεθ). Συνεπώς ο αντίκτυπος στις επιλογές της διοίκησης θα ήταν πολύ σοβαρός. Κανένας προπονητής στον κόσμο δεν μπορεί να εμφανίσει ένα σχετικά ολοκληρωμένο έργο μέσα σε τρεις μήνες και κάτι, ώστε να μπορεί να κριθεί τελεσίδικα για το αν είναι ο κατάλληλος ή όχι, αφού το «καλός» ή «κακός» είναι πολύ σχετικό.
Γιώργο καλησπέρα, πολλοί τα έχουν με τον πρόεδρο και τις επιλογές του, ξεχνούν ότι αν δεν ήταν αυτός πριν 13 χρόνια κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα βρισκόμασταν, αυτός πρώτος από όλους πονά για την ομάδα, οι περισσότεροι ξεχνούν μάλλον ότι μόνος του βάζει συνέχεια λεφτά, είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από τους γκρινιάρηδες δεν έχουν δώσει ποτέ έστω το 10ευρω της κάρτας μέλους που πάει στον ερασιτέχνη.
Το ερώτημα μου είναι το εξής, ο πρόεδρος οφείλει να προστατεύσει την ομάδα που είναι και επένδυση του, όχι πώς δεν προσπαθεί, γιατί πραγματικά προσπαθεί, αλλά βρίσκεται συνέχεια μπροστά σε τοίχο. Κατά την άποψή σου ποιο δρόμο θα διάλεγες εσύ αν το όνομα σου δεν ήταν Γιώργος Χαλάς αλλά Βαγγέλης Μαρινάκης;
Η κοντή μνήμη είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης και ακόμα περισσότερο της ολυμπιακής. Είχα γράψει κάποτε για τον Σωκράτη Κόκκαλη πως όταν αποφασίσει να αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό, θα γραφτεί στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος πρόεδρος ώσπου να τον ξεπεράσει κάποιος. Όσο παραμένει όμως ενεργός στην ΠΑΕ, θα είναι αναγκασμένος να αντιμετωπίζει την καθημερινή, εφήμερη κριτική από τον καθένα. Ούτε πέντε μήνες μετά, παρέδιδε την ομάδα στον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Σχετικά με το τι θα έκανα στο κομμάτι της προστασίας της ομάδας, αντιλαμβάνεσαι ότι μιλάμε για παρασκήνιο στο οποίο εμπλέκονται τύποι που σε κανονικές χώρες θα ήταν ποινικά κατηγορούμενοι ή και φυλακισμένοι. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν ισχύει αυτό που είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για την πολιτική: ότι υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται.
Ασφαλώς και δεν θα χρειαζόταν να συζητάμε όλα τα παραπάνω αν πολλά πράγματα στην Ελλάδα δεν θύμιζαν Λατινική Αμερική…
Στην διοίκηση τι αντίληψη έχουν για την πορεία της ομάδας εν γένει τα τελευταία 2 χρόνια περίπου; Σε ποιους τομείς πάσχουμε, τι ποσοστό ευθύνης έχει η ίδια η διοίκηση (κατά την άποψη της) και κατά πόσο οι υφιστάμενοι; Και εφόσον επέλεξαν το φετινό πολύ συγκεκριμένο πλάνο, πόσο έμπρακτα το στήριξαν;
Αυτές είναι εξαιρετικές ερωτήσεις που θα πρέπει να γίνουν από τους ρεπόρτερ σε κάποια ευκαιρία. Ελπίζω κάποιος εξ αυτών να διαβάζει το ΕΥΘΕΩΣ ώστε να μπορέσει να τις μεταφέρει προκειμένου να απαντηθούν από τους καθ’ ύλην αρμόδιους γιατί θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον η προσέγγιση εκείνων που ορίζουν τις τύχες του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Ο αποκλειστικός υπεύθυνος είναι ο Μαρινάκης και οι αυλικοί του. Αυτοί έκαναν τον Ολυμπιακό σούπερ μάρκετ παιχτών, αυτοί τον πολιτικοποίησαν, αυτοί τον έστρεψαν εναντίον του μεγαλύτερου προέδρου στην ιστορία του (που ‘σαι ρε Σωκράτη), αυτοί απαξίωσαν παίχτες σύμβολα όπως Τζόρτζεβιτς Γεωργάτος… αυτοί μας έκοψαν το γήπεδο και την όρεξη να βλέπουμε την αγαπημένη μας ομάδα… μόνη σωτηρία η αλλαγή διοίκησης… η μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία του Ολυμπιακού …α και μην ξεχνάτε… we keep on dreaming…
Αν με το «αυλικοί» εννοείς συνεργάτες, τότε ναι, προφανώς ο υπεύθυνος είναι ο Μαρινάκης και οι συνεργάτες του. Υπεύθυνος για το ότι ο Ολυμπιακός που παρέλαβε σε κακή αγωνιστική και οικονομική κατάσταση από τον Κόκκαλη πήρε 7 πρωταθλήματα σερί και μετά ακόμη τρία σε σύνολο 13 σεζόν ως τώρα. Εννοείται ότι οι άνθρωποι που τρέχουν την ΠΑΕ είναι υπεύθυνοι για τις πάρα πολλές επιτυχίες, όπως και για τις λιγοστές αποτυχίες.
Για το ποιος στράφηκε εναντίον του Ολυμπιακού είναι πραγματικά αστείο να το συζητάμε ακόμα εν έτει 2023, εκτός αν είσαι εξωγήινος ή ξύπνησες σήμερα έπειτα από 8ετές κώμα. Για να αναρωτιέσαι «πού είναι ο Σωκράτης» είναι ξεκάθαρο πως αν δεν ισχύει μια από τις δυο προαναφερθείσες εκδοχές, τότε μάλλον «ενημερώνεσαι» από πολύ συγκεκριμένα Μέσα που αγαπούν τον Ολυμπιακό όσο οι βρυκόλακες τα σκόρδα.
Αν οι Τζόρτζεβιτς και Γεωργάτος νιώθουν απαξιωμένοι, μπορούν να το δηλώσουν οι ίδιοι. Όσο για το γήπεδο και την όρεξη που σου έκοψαν όπως λες, λυπάμαι που σου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω βέβαια πότε ακριβώς σου κόπηκε η όρεξη και το γήπεδο, αλλά λυπάμαι.
Κατά τα λοιπά κι εγώ θα ήθελα να μην υπάρχει αυτό το συνεχές πήγαινε – έλα με τις συχνά άσκοπες μεταγραφές, αφού μόνο κακό κάνει στο αγωνιστικό προφίλ της ομάδας. Από εκεί και πέρα, είσαι ευπρόσδεκτος να προτείνεις στην ΠΑΕ ενδιαφερόμενο αγοραστή ώστε να συντελέσεις στη «σωτηρία» της…
Θα μας χάλαγε ο Λουτσεσκου ας πούμε… αν τον είχες θα τελείωνες τον ΠΑΟΚ, θα έκανε μπάχαλο ΑΕΚ και ΠΑΟ με τις δηλώσεις του και θα ήξερες ότι θα σου έφτιαχνε την ομάδα αφού ξέρει τι γίνεται στην Ελλάδα. Ας κάτσουμε εμείς με τον Μπάμπη Τεννέ της Ισπανίας.
Καταρχάς αξίζουν συγχαρητήρια στον ΠΑΟΚ για το γεγονός πως νίκησε δυο φορές την Άιντραχτ και εξασφάλισε την πρώτη θέση στον όμιλο του Conference. Επειδή όμως βλέπω ότι πολλοί έχουν αρχίσει να τσιμπάνε με τον ΠΑΟΚ και τον Λουτσέσκου και να κάνουν συγκρίσεις, οφείλω να τους υπενθυμίσω ότι οι τελευταίοι τίτλοι του Ρουμάνου στην Τούμπα ήταν επί ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή το μακρινό 2019, αφού ο τελευταίος τίτλος των Θεσσαλονικέων ήταν με τον Πάμπλο Γκαρσία στον πάγκο (το κύπελλο του 2021 σε βάρος του Ολυμπιακού).
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ευεργετικό είναι για μια ομάδα να μπαίνει σε μια διοργάνωση με τη λογική «ό,τι βγει» και όχι με την πιεστική υποχρέωση να κατακτήσει πάση θυσία το πρωτάθλημα/κύπελλο κλπ. Τότε είναι που μπορεί να παίζει απελευθερωμένα και να ξέρει ότι δεν θα γίνει το παραμικρό αν δεν νικήσει τον Άρη στην έδρα της, αν χάσει με κάτω τα χέρια από την ΑΕΚ ή αν δεν πάρει ένα κύπελλο παίζοντας με παίκτη παραπάνω σχεδόν σε όλο το ματς. Και βέβαια, μπορεί να γιορτάζει ως τίτλο μια μεγάλη νίκη όπως το 2-4 επί του Ολυμπιακού.
Αν παρ’ όλα αυτά δεν σας πείθουν ή δεν σας καλύπτουν τα ανωτέρω, μπορείτε κάλλιστα να γίνετε ΠΑΟΚ για να διαπιστώσετε και μόνοι σας πόσο μεγάλη είναι η χαρά να παίρνει κάποιος πρωτάθλημα μετά από 34 χρόνια.
Γιατί Γιώργο οι παίχτες είναι τόσο αδιάφοροι; Επειδή δεν υπάρχει παλαίμαχος γενικός αρχηγός ή κάτι άλλο;
Μπορείς να αποδώσεις πολλούς χαρακτηρισμούς στους παίκτες μετά από μια τόσο καταστροφική εμφάνιση, αλλά δεν νομίζω ότι το «αδιάφοροι» είναι ένας από αυτούς. Παίκτης που αγωνίζεται σε ευρωπαϊκό ματς και μάλιστα κόντρα σε γερμανική ομάδα δεν γίνεται να «αδιαφορήσει» για κανέναν λόγο.
Το μοντέλο του «παλαίμαχου γενικού αρχηγού» ουσιαστικά καταργήθηκε με την απώλεια του Σάββα Θεοδωρίδη. Άλλος Έλληνας που να μπορεί να υποδυθεί αυτόν τον ρόλο δεν υφίσταται, αφού το καλούπι έσπασε με τον αξέχαστο θρύλο. Ανάλογος συνδυασμός παιδείας, μόρφωσης, αιώνιας αφοσίωσης στον σύλλογο αλλά και τεράστιας καριέρας στα ερυθρόλευκα δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ ξανά. Συν την ωραία τρέλα που κουβαλούσε ο κυρ Σάββας…
Όλους αυτούς τους παίκτες που έχουν περάσει από τον Ολυμπιακό ποιος τους φέρνει και για ποιον λόγο; Είχαμε φτάσει κάποια στιγμή μαζί με τους δανεικούς να έχουμε 86(!!!) παίκτες.
Όπως είπα και πιο πάνω, αυτή είναι μια πονεμένη ιστορία, ίσως η πιο πονεμένη όλα αυτά τα χρόνια. Ο μέσος οπαδός του Ολυμπιακού είναι κυριευμένος από μεταγραφολαγνεία, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι πως οι διοικήσεις δεν έχουν λόγο να ενεργούν σαν να πρόκειται για καριέρα στο Football Manager. Αυτή είναι μια απολύτως αυτονόητη ερώτηση που όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, δεν θυμάμαι ποτέ να έχει τεθεί δημόσια στον Βαγγέλη Μαρινάκη ή σε κάποιον άλλο εκπρόσωπο της διοίκησης.
Το σίγουρο είναι από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει ποδοσφαιρική λογική και από εκεί που λες ότι έχω πολλές λύσεις για όλες τις θέσεις, στο τέλος της σεζόν φτάνεις στο σημείο να θες να φύγουν σχεδόν όλοι γιατί ελάχιστοι ήταν αυτοί που απέδωσαν βάσει των προσδοκιών.