Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, οι βασικοί ανταγωνιστές του Ολυμπιακού κάνουν πολλή δουλειά και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Η παραπάνω διαπίστωση δεν αφορά το παρασκήνιο που επικρατεί σε κάθε άθλημα (αυτή είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα) αλλά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα λεγόμενα «αντικειμενικά» ΜΜΕ τους Ερυθρόλευκους σε κάθε άθλημα.
Παρά τα αμέτρητα προβλήματα που αντιμετωπίζει από την προετοιμασία κιόλας, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην 5η θέση της Euroleague μαζί με άλλες 5 ομάδες (τυπικά 7ος βάσει +/- πόντων). Και αυτό επειδή η 4η Μακάμπι δεν έχει προλάβει ακόμα να… χάσει από τη Ρεάλ στο εξ αναβολής παιχνίδι της 28ης Νοεμβρίου, ώστε σύμφωνα με τη λογική να βρεθεί κι αυτή στο 5-4, ανεβάζοντας κατά μια θέση τους έξι που έχουν επίσης από 5 νίκες.
Ακριβώς στην ίδια μοίρα βρίσκεται και ο Παναθηναϊκός (με εξαίρεση τις βολές όπου διεκδικεί ένα ιστορικό ρεκόρ), ο οποίος ξεκίνησε τη σεζόν με πολλά εκατομμύρια, τεράστιο ενθουσιασμό και ελάχιστα προβλήματα προετοιμασίας. Με μόλις δυο καταπονημένους διεθνείς (Χουάντσο και Παπαπέτρου) αφού ο Λεσόρ έπαιξε όλα κι όλα δυο ματς με τη Γαλλία και ο Μωραΐτης ήταν από τους τελευταίους παίκτες στο ελληνικό ροτέισον, οι Πράσινοι προετοιμάστηκαν υπό σαφώς πιο ευνοϊκούς όρους.
Για τους Ερυθρόλευκους τα προβλήματα δεν έχουν τελειωμό. Ο Πίτερς είχε έναν τραυματισμό την προετοιμασία, ο Γκος ταλαιπωρήθηκε από μια τενοντίτιδα, ο Φαλ επέστρεψε τραυματίας από το Μουντομπάσκετ (όπως και ο Μπραζντέικις), Γουόκαπ και Παπανικολάου δεν πρόλαβαν να πάρουν ανάσα, ενώ ο ΜακΚίσικ ουσιαστικά δεν κατάφερε ποτέ να μπει σε φουλ ρυθμούς.
Πριν καν μπούμε στη 2η αγωνιστική, Σίκμα και ΜακΚίσικ είχαν ήδη βγει νοκ άουτ, ο Γκος επίσης, ενώ ο Φαλ έμπαινε στην αποστολή απλώς για να δώσει κάποιες ανάσες στον Μιλουτίνοφ όντως φανερά ανέτοιμος. Μόλις ο Φαλ άρχισε να παίρνει τα πάνω του, τραυματίστηκε ο Μιλουτίνοφ και με το που επέστρεψε εσπευσμένα ο Σίκμα, προέκυψε το σοκ με τον Γκος.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι συζητάμε για σημαντικότατους παίκτες του ερυθρόλευκου ρόστερ, ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν υποχρεωμένος να «φορτώνει» εκείνους που ήταν διαθέσιμοι κάθε φορά. Και σιγά – σιγά ξεκίνησε από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ μια ιστορία περί «σκασμένων παικτών», σε μια ακόμη απόπειρα να πληγωθεί το κύρος του κορυφαίου προπονητή της Ευρώπης την τελευταία διετία.
Την ίδια στιγμή, μάλλον δεν θα έχετε ακούσει καμία μομφή προς το πρόσωπο του Εργκίν Αταμάν για τον τρόπο που διαχειρίζεται το ρόστερ του. Ως εκ τούτου, δημιουργείται στην κοινή γνώμη η εντύπωση πως ο Τούρκος τα κάνει όλα τέλεια, σε αντίθεση με τον άκαρδο Μπαρτζώκα που ξεζουμίζει τους παίκτες του και θέτει την υγεία τους σε κίνδυνο.
Για να δούμε όμως πόσο δίκιο έχουν όλοι αυτοί που κόπτονται για τον καλό του Ολυμπιακού, επαναλαμβάνοντας συχνότατα την καραμέλα περί «κακού ροτέισον» από πλευράς Μπαρτζώκα, δίχως να βρίσκουν το παραμικρό πρόβλημα σε αυτό του Αταμάν.
Ο πιο φορτωμένος παίκτης των Πειραιωτών είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Προφανώς από ανάγκη, όπως και όλοι οι υπόλοιποι για λόγους που εξηγήσαμε αναλυτικότατα. Ο αρχηγός είχε πέρυσι τον ΜακΚίσικ να τον ξεκουράζει, κάτι που δεν ισχύει μέχρι τώρα. Ο Μπραζντέικις εξακολουθεί να ψάχνει τα πατήματά του, αλλά το χειρότερο για τον «Παπ» είναι πως κλήθηκε να κάνει αμέτρητες διπλοβάρδιες, ανεβαίνοντας στο «4» ώστε να πάρει ανάσες ο εξαιρετικός Άλεκ Πίτερς.
Ακολουθεί ο Γουόκαπ με 29:28, ο οποίος στα 4 από τα 9 ματς της Euroleague ως τώρα (συν κάποια ακόμα στο πρωτάθλημα) κλήθηκε να παίξει για τον απόντα Γκος. Τρίτος είναι ο Πίτερς με 28:34, ο άνθρωπος που έχει τραβήξει σχεδόν μόνος του το κουπί στο «4», αφού στις λιγοστές συμμετοχές του ο Σίκμα έπαιξε κυρίως στο «5».
Από εκεί και πέρα οι χρόνοι είναι μια χαρά: 24:34 ο Κάνααν, 23:31 ο Φαλ (ο οποίος φορτώθηκε πολύ στις τελευταίες 3 αγωνιστικές), 22:59 ο Μιλουτίνοφ και 22:32 ο Γκος, ο οποίος έπαιξε μόλις 6 λεπτά στο Βελιγράδι προτού πάθει τη βαριά θλάση που θα τον κρατήσει έξω για περίπου έναν μήνα.
Ρίχνοντας λοιπόν μια προσεκτική ματιά στους 7 πρώτους του ερυθρόλευκου ροτέισον, είναι σαφές πως τρεις παίκτες έχουν επιβαρυνθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους. Αν και τα 28 λεπτά του Πίτερς δεν είναι υπερβολικά για τον κορυφαίο σκόρερ μιας ομάδας, δεδομένου ότι ο Βεζένκοφ πέρυσι είχε μέσο όρο 29:14. Περίπου όσο παίζουν όλοι οι πρωτοκλασάτοι παίκτες στην Ευρωλίγκα.
Παπανικολάου και Γουόκαπ περιμένουν την… απαλλαγή τους, για να χρησιμοποιήσουμε έναν φανταρικό όρο: η επιστροφή ΜακΚίσικ σίγουρα θα βοηθήσει τον αρχηγό, ενώ θα προσφέρει κάποια λεπτά και στην περιφέρεια κάνοντας παρέα στον Λούντζη και ίσως στέλνοντας τον Κάνααν στο «1» για λίγο. Τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση στο μεταγραφικό σκέλος, με την υποσημείωση πως ακόμα και αύριο να έρθει κάποιος παίκτης, δεν θα είναι εύκολο κι απλό να μπει στο νόημα από τη μια μέρα στην άλλη.
Παναθηναϊκός: Ο Μήτογλου κοντεύει τα 33 λεπτά και ο Γκραντ συμπληρώνει 30!
Τι γίνεται όμως στον Παναθηναϊκό; Εκεί όπου το ρόστερ είναι «μεγαλύτερο», ακριβότερο και υπάρχουν περισσότερες λύσεις; Έτσι δεν λένε όσοι έμμεσα ή άμεσα κατηγορούν τον Μπαρτζώκα για τον καταρτισμό του φετινού ρόστερ; Πάμε να δούμε λοιπόν ποια είναι η αλήθεια.
Μια ματιά στους χρόνους συμμετοχής των «βασικών» πείθει πως όχι μόνο ο Αταμάν δεν έχει κάνει καλύτερη διαχείριση από τον Μπαρτζώκα, αλλά στην πραγματικότητα έχει χρησιμοποιήσει τους σημαντικούς παίκτες του περισσότερο απ’ ό,τι ο τεχνικός του Ολυμπιακού.
Μόνο ο Μήτογλου κοντεύει να συμπληρώσει τα 33 λεπτά και ο χρόνος αυτός αναμένεται να αυξηθεί λίγο ακόμα με δεδομένο ότι θα απουσιάσει για καιρό ακόμα ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Μεταξύ μας πάντως, είναι τόσο σπουδαία η φόρμα του Έλληνα φόργουορντ που δύσκολα θα του έκλεβε λεπτά ο Ισπανός. Όπως και να ‘χει όμως, ο Μήτογλου παίζει πολύ περισσότερο από τον Πίτερς, παρότι ο Αμερικανός είναι ουσιαστικά μόνος του στο «4» σχεδόν από το ξεκίνημα της σεζόν.
Στη δεύτερη θέση είναι ο Τζέριαν Γκραντ, ο οποίος πλησιάζει τα 30 λεπτά και αποδεικνύεται στον πιο αξιόπιστο γκαρντ των Πρασίνων μακράν του δεύτερου. Να μην έχει άλλους περιφερειακούς ο Αταμάν; Προφανώς δεν ισχύει κάτι. Από επιλογή όμως και όχι από ανάγκη, προτιμά να δίνει τόσο πολύ χρόνο στον Γκραντ, σε βάρος των Βιλντόσα και Γκάι.
Τρίτος είναι ο κάποτε… φευγάτος Γκριγκόνις, ο οποίος έχει ξεμείνει μόνος του στο «3» μετά και τον τραυματισμό του Παπαπέτρου. Ο Κώστας Σλούκας ακολουθεί στην 4η θέση με 28 λεπτά (αλλά και κατώτερα νούμερα σε σχέση με τον περυσινό μέσο όρο του στο PIR, παίζοντας 5′ λιγότερα) και στην 5η θέση συναντάμε τον Ματίας Λεσόρ.
Τα 26:25 του Γάλλου σέντερ ανά αγώνα είναι αρκετά παραπάνω από τα λεπτά των Φαλ και Μιλουτίνοφ, παρότι ο Ολυμπιακός έχει βρεθεί πολλάκις στη δύσκολη θέση να παίζει μόνο με τον έναν ή τον άλλον. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός με το «βαθύ ρόστερ» και τους τρεις ψηλούς έχει μετατρέψει τους Μπαλτσερόφσκι και Αντετοκούνμπο σε σχεδόν μόνιμους παγκίτες.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό. Ο Μπαρτζώκας με τον «κακό σχεδιασμό» και τις αμέτρητες ατυχίες και απουσίες έχει μοιράσει κατά τι καλύτερα τον χρόνο στους βασικούς του απ’ ό,τι ο Αταμάν με τον «άριστο σχεδιασμό», το «βαθύ ρόστερ» και τον Κέντρικ Ναν που προστέθηκε την περασμένη εβδομάδα στο πράσινο δυναμικό.
Οι όμορφες προπαγάνδες όμορφα καίγονται, φτάνει κάποιος να βάζει το μυαλό του να λειτουργεί και να μην καταπίνει αμάσητα όσα του σερβίρουν οι «αντικειμενικοί»…