Εδώ και πολλά χρόνια οι ελληνικές ομάδες απείχαν (συνειδητή ή μη) από τα κορυφαία ευρωπαϊκά ραντεβού. Δικαιολογίες πολλές και κάποιες εξ αυτών σημαντικές: η απουσία γηπέδου βόλεϊ που να πληροί τις προδιαγραφές (κι όμως σε ολόκληρο τον νομό δεν υπάρχει), το γεγονός πως η CEV υποχρεώνει τις ομάδες να βάζουν από την τσέπη τους για τη συμμετοχή στο Champions League και φυσικά το αγωνιστικό χάσμα που έχει δημιουργηθεί με τις ομάδες των προηγμένων πρωταθλημάτων.
Βλέπετε, όσο στην Ιταλία, στην Πολωνία αλλά και σε χώρες χωρίς τις τεράστιες διακρίσεις στο βόλεϊ έκαναν αλλαγές και φρόντιζαν να εξελίξουν το προϊόν τους, εμείς εδώ τσακωνόμασταν για το αν ο αριθμός των ξένων πρέπει να είναι 5 ή 6, αν τα παιχνίδια θα μεταδίδονται τηλεοπτικά και ξεχνούσαμε τα απολύτως βασικά.
Τι τα θες; Προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί και που πολύ, μα πάρα πολύ, δύσκολα θα αλλάξουν τα επόμενα χρόνια από τη στιγμή που δεν εντοπίζουμε τη ρίζα του προβλήματος.
Στο διά ταύτα, ο Ολυμπιακός πέτυχε κάτι πολύ σπουδαίο με την επιστροφή του στο CEV Champions League μετά τη σεζόν 2014/15. Οι Ερυθρόλευκοι έχουν πολλαπλά κέρδη από τη συγκεκριμένη συμμετοχή και το ελληνικό βόλεϊ ακόμα περισσότερα. Όπου κέρδη, δεν εννοούμε χρήματα. Δεν είναι το παν το χρήμα εν προκειμένω…
Το προηγούμενο καλοκαίρι, ένας Πολωνός συνάδελφος με ρώτησε «γιατί δεν υπάρχει ελληνική ομάδα στο CEV Champions League;». Άντε τώρα να του εξηγείς.
Η κατάκτηση του Challenge Cup δεν δημιούργησε συνθήκες επανάπαυσης στον Ολυμπιακό: αντίθετα, η όρεξη των Ερυθρόλευκων για επιστροφή στη διοργάνωση είχε ανοίξει πριν γίνει γνωστή από τη CEV η ανανεωμένη προκήρυξη και το νέο σύστημα για να βρεθεί μια ομάδα στο κυρίως ταμπλό.
Για να γίνει αυτό χρειάστηκαν κομβικές παρεμβάσεις στο Ρέντη (σε γήπεδο που δεν ανήκει στον σύλλογο, αλλά ο ίδιος ανέλαβε να τις πραγματοποιήσει με πολύ σημαντικό οικονομικό κόστος).
Ο τιμ μάνατζερ Νίκος Μαντούβαλος ανέλαβε επί προσωπικού τη συνεννόηση με την ομοσπονδία για το τι χρειάζεται να γίνει, πήρε το πράσινο φως από την (πάντα ιδιότροπη) CEV και ασφαλώς σε αυτό έπαιξε ρόλο και η άρτια διεξαγωγή και η διαφήμιση του αθλήματος μέσα από τον περσινό τελικό του Challenge στο ΣΕΦ.
Τα κομβικά έργα που έπρεπε να γίνουν πραγματοποιήθηκαν το καλοκαίρι και η ανάγκη για είσοδο στους ομίλους έγινε υποχρέωση. Ακόμα και κάτω από ιδιαίτερες αγωνιστικές συνθήκες.
Ολυμπιακός βόλεϊ: Ο όμιλος-φωτιά, το πρόγραμμα και το φορμάτ στο CEV Champions League
Δεν ήταν μόνη η αλλαγή προπονητή αλλά και το χειρουργείο του Στερν που κράτησε τον Σλοβένο εκτός για μήνες. Ο Αντώνης Βουρδέρης έκανε εξαιρετική προετοιμασία, τα πήγε περίφημα στα παιχνίδια του Βελιγραδίου απέναντι στην Μπιγέλινα και την Παρτιζάν ενώ στη συνέχεια ο Ντανιέλ Καστελάνι παρέλαβε τη σκυτάλη και περιμένουμε να δούμε πώς θα βελτιώσει περαιτέρω τη συγκεκριμένη ομάδα.
Το μυστικό του Ολυμπιακού για την πρόκριση – πέρα από τη δυναμική που ούτως ή άλλως έχει ως σύλλογος – ήταν η χημεία και η εμπειρία των παικτών του: θυμηθείτε πέρσι πόσες φορές οι πρωταθλητές Ελλάδας βρέθηκαν σε δύσκολη θέση αλλά η προσωπικότητα έκανε τη διαφορά. Άλλες φορές ήταν ο Ιντάλγκο, άλλες ο Παγένκ, ο Κουμεντάκης και πάντα υπό τη μαεστρική (στο τάραφλεξ) καθοδήγηση του σπουδαίου Ντράγκαν Τράβιτσα.
Αυτοί οι παίκτες πήραν στις πλάτες τους το μεγαλύτερο βάρος και δίπλα τους εξελίχθηκαν κι άλλοι: ο Τζιάβρας «αναγκαστικά» (ο Ολυμπιακός πρέπει να συνεχίσει να επενδύει με κάθε τρόπο σε αυτό το παιδί) και ο Χανδρινός που είδαμε και στο Γκαλάτι πόσο πολύτιμος μπορεί να γίνει ερχόμενος από τον πάγκο. Αρκεί να πιστεύει και ο ίδιος στον εαυτό του.
Η νοοτροπία είναι που κάνει τις ομάδες να εξελίσσονται: την ταυτότητά τους οι πρωταθλητές τη βρήκαν πέρσι (κι έγινε πιο αντιληπτή στον 3ο τελικό με τον ΠΑΟΚ στο Ρέντη) και την εμφάνισαν και στη Ρουμανία όταν πιέστηκαν κι έδωσαν σετ στους αντιπάλους τους. Και με τα κριτήρια να είναι συγκεκριμένα, δεν ήθελε πολύ να κριθεί η πρόκριση σε αριθμό σετ!
Καθαρά αγωνιστικά, με την προσθήκη του Τζούριτς οι Ερυθρόλευκοι αυτή τη στιγμή δείχνουν ακόμα καλύτεροι.
Πάντα μπαίνει ο αστερίσκος για τους τραυματισμούς του όμως βλέποντας τον υγιή, διαπιστώνεις πόσο καταλυτικός γίνεται στο μπλοκ άμυνα (σταθερά διψήφιος αριθμός μπλοκ του Ολυμπιακού στο τουρνουά της Ρουμανίας) αλλά και στο πόσες επιθέσεις τελειώνει με επιτυχία δίπλα στον επίσης πολύ επικίνδυνο Παγένκ.
Ξέρουμε τι μπορεί να δώσει στη συνέχεια, ξέρουμε και πόσο σημαντικό είναι πάντα να προσφέρουν παίκτες όπως ο Ζουπάνη, ειδικά σε μια περίοδο που ο Στερν έλειψε πολύ (ο Σλοβένος διαγώνιος έχει μπει με εντυπωσιακά ποσοστά στη σεζόν).
Έξι μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια – που θα τα δει όλη η Ευρώπη – έχει μπροστά του ο Ολυμπιακός για να απολαύσει και να διεκδικήσει το καλύτερο.
Χαοτική η διαφορά επιπέδου της επί τρία συναπτά έτη πρωταθλήτριας Ευρώπης Ζάκσα (που πάντως είναι αποδεκατισμένη λόγω τραυματισμών) και της πάμπλουτης πρωταθλήτριας Τουρκίας Ζιράτ με τους Ερυθρόλευκους που βάζουν ως πρώτο στόχο όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικές εμφανίσεις.
Εν συνεχεία, θα δουν πώς θα χτυπήσουν τη Ροζελάρε για την 3η θέση. Η πρωταθλήτρια Βελγίου και φιναλίστ του περσινού CEV Cup αποδυναμώθηκε σε διαγώνιο και κέντρο, δείχνει πιο ευάλωτη αλλά δεν παύει να έχει μεγαλύτερη εμπειρία στη διοργάνωση από τους Πειραιώτες με ποιοτικούς γηγενείς που βρίσκονται πολλά χρόνια στον σύλλογο.
Πάνω από όλα όμως, οι Ερυθρόλευκοι οφείλουν στον εαυτό τους να το διασκεδάσουν και να το παλέψουν όσο μπορούν γιατί θα είναι μια μοναδική εμπειρία και μια μεγάλη διαφήμιση τόσο για τον σύλλογο που θα βρεθεί ξανά στο επίκεντρο, όσο και για το ελληνικό βόλεϊ που θα έχει επιτέλους εκπρόσωπο.
Κι αν σας φαίνεται υπερβολικό, ρωτήστε ξένους παίκτες με υψηλά κασέ, πόσο θα έριχναν τώρα τις οικονομικές απαιτήσεις τους για να αγωνιστούν σε ομάδα που θα δώσει τουλάχιστον έξι παιχνίδια στο Champions League. Όπως και να το κάνουμε, είναι ξεχωριστό να παίζεις στην ελίτ του ευρωπαϊκού βόλεϊ. Ας ελπίσουμε ότι μέσα στη σεζόν θα το καταλάβει και ο απλός κόσμος.