Στις 26 Οκτωβρίου, μετά τη νίκη επί της Γουέστ Χαμ δηλαδή, ο Ολυμπιακός ήταν ομάδα θαυμάτων, ο Πορόσο «νέος Σεμέδο» και ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ ένας mastermind της προπονητικής. Ακριβώς δέκα μέρες αργότερα τουλάχιστον το μισό ρόστερ είναι για πέταμα, ο Πορόσο έγινε Μπα στα χειρότερά του και ο Μαρτίνεθ μυρωδιάς που δεν κάνει για πρωταθλητισμό. Σε 10-15 μέρες από σήμερα, ίσως και νωρίτερα, ο Μαρτίνεθ μπορεί να ξαναγίνει αλεπού των πάγκων και η ομάδα του dream team που «τέτοιο υλικό είχε πολλά χρόνια να δει».
Όπως έχω πει, ο οπαδός έχει το «ακαταλόγιστο» δικαίωμα να αλλάζει συνεχώς γνώμη και να κάνει κωλοτούμπες ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Αυτός που δηλώνει επαγγελματίας δημοσιογράφος πάλι, όχι. Έστω κι αν στην Ελλάδα οι περισσότεροι έχουμε κοντή μνήμη (οργανικός μηχανισμός που μοιάζει απαραίτητος προκειμένου να επιβιώσει κάποιος πολίτης σε αυτή τη χώρα), υπάρχει πάντα το διαδίκτυο για να φέρνει στην επιφάνεια τις χαζομάρες που γράφει ο καθένας.
Όταν κρίνεις μονάχα ή κυρίως βάσει αποτελέσματος, είναι μοιραίο και αναπόφευκτο να εκτίθεσαι σχεδόν κάθε βδομάδα. Κάπως έτσι, ο «διαλυμένος ΠΑΟΚ» της περασμένης Δευτέρας γίνεται Μάντσεστερ Σίτι μετά από έξι μέρες και ο «κουρασμένος και προβλέψιμος Λουτσέσκου» μετατρέπεται σε Γκουαρντιόλα των Καρπαθίων, νεφεληγερέτη και μέγα στρατηλάτη. Και όσοι εκείνη τη στιγμή σκέφτονται «καλά τα λέει ο τύπος», στην επόμενη στραβή λίγες μέρες αργότερα τον παίρνουν στο ψιλό και τον κάνουν ρόμπα στα social με screenshots και βιντεάκια.
Την προηγούμενη φορά που ο ΠΑΟΚ έβαλε τέσσερα γκολ στο Καραϊσκάκη ήμουν αγέννητος. Όπως πιθανότατα να μην έχουν γεννηθεί ακόμη οι μελλοντικοί 40άρηδες που θα κληθούν κάποτε να γίνουν μάρτυρες ενός αντίστοιχου κοσμοϊστορικού γεγονότος. Προφανώς ο Ολυμπιακός έζησε μια εφιαλτική βραδιά, παρόλο που η απροθυμία του Φορτούνη να τα παρατήσει συντέλεσε στο να ακούγεται αρκετά πιο εύπεπτο το τελικό σκορ. Όπως και να το κάνεις, άλλο το 2-4 και άλλο το 0-4. Γι’ αυτό και είχε νεύρα ο Λουτσέσκου μετά τη λήξη του αγώνα με τον Κουλιεράκη.
Λουτσέσκου: Με εκπλήσσει θετικά και αρνητικά ο Κωνσταντέλιας, όταν είσαι νεαρός κάνεις μ@@@@ίες
Μια μερίδα οπαδών συμπεριφέρεται λες και το χθεσινό ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή που έχουν βιώσει στη ζωή τους. Ή η μεγαλύτερη ντροπή που δεν ξεπλένεται με τίποτα. Εύχομαι σε αυτούς αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους αυτή να είναι όντως η μεγαλύτερη καταστροφή που θα μπορούσε να τους βρει ή έστω η μεγαλύτερη «ντροπή».
Δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί πρέπει να ντραπώ εγώ επειδή η ομάδα μου δεν ήταν όπως έπρεπε σε κάποιο ματς. Θα χαρώ με τις επιτυχίες της, θα στενοχωρηθώ με τις αποτυχίες της, αλλά η ζωή πάντα θα συνεχίζεται και στην επόμενη στροφή θα σε περιμένουν περισσότερες επιτυχίες ή αποτυχίες, αναλόγως την ομάδα που έχεις επιλέξει να υποστηρίζεις.
Ο Ολυμπιακός έφαγε για δεύτερη φορά στην ιστορία του τέσσερα γκολ στο Φάληρο από τον ΠΑΟΚ. Η χρονική συγκυρία ήταν κάκιστη και για παρασκηνιακούς λόγους. Με τους οπαδούς να είναι εξοργισμένοι ή έστω απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα, φαίνεται πλέον αρκετά πιο εύκολη μια τελική απόφαση υπέρ του Παναθηναϊκού στην Επιτροπή Εφέσεων. Διότι είναι πιθανότατο οι πονηροί της ΕΠΟ να σκεφτούν ότι τώρα που μεσολάβησε ένα τόσο κακό αποτέλεσμα, αρκετοί οπαδοί του Ολυμπιακού «ας κοιτάξουμε τα χάλια μας και ας αφήσουμε τις εφέσεις».
Δυστυχώς, είναι πολλοί εκείνοι που αδυνατούν να διαχωρίσουν το τι συμβαίνει στους αγωνιστικούς χώρους με όσα γίνονται έξω από αυτούς. Αρκετοί είναι επίσης οι «φτιάξτε ομάδα να κερδίζετε και το παρασκήνιο», που – άθελά τους ελπίζω – γίνονται τα πιο χρήσιμα εργαλεία όσων απεργάζονται το κακό του μεγαλύτερο ελληνικού συλλόγου.
Όντως το βράδυ της Κυριακής πανηγύρισε (για να το θέσω κομψά) η μισή Ελλάδα, όπως έγραψε γνωστό και μη εξαιρετέο σάιτ. Παρότι τσακωμένο με την αλήθεια από ιδρύσεώς του, κατάφερε να διατυπώσει μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: όταν χάνει ο Ολυμπιακός η μισή Ελλάδα γιορτάζει και η άλλη μισή έχει τις μαύρες της. Ακόμα κι αν κάποιος γραφικός αμφισβητεί τους αμέτρητους τίτλους του Θρύλου, τον αναγνωρίζει εμμέσως ως την κορυφαία ομάδα της χώρας μόνο και μόνο από το μίσος που τρέφουν γι’ αυτόν όλοι οι υπόλοιποι οπαδοί.
Πόσο βαριά και ασήκωτη ζημιά όμως είναι να δέχεσαι τέσσερα γκολ στην έδρα σου; Η απάντηση για μένα είναι απλή. Τόσο όσο εσύ της επιτρέπεις να γίνει. Ανάλογα με το μυαλό που κουβαλάει ο καθένας μπορεί είτε να απαιτεί να φύγουν όλοι (με πρώτο τον προπονητή) είτε απλώς να συνεχίσει να στηρίζει την ομάδα του όπως οφείλει να κάνει ένας οπαδός, εφόσον διακυβεύονται ένα σωρό πράγματα στη συνέχεια και δεν χάθηκε κάποιος στόχος.
Τον Μάρτιο του 2022 η Ρεάλ έφαγε τέσσερα γκολ από την Μπαρτσελόνα στο Μπερναμπέου (0-4). Δυο μήνες αργότερα οι Μαδριλένοι ήταν πρωταθλητές Ισπανίας και κατακτούσαν το 14ο Τσάμπιονς Λιγκ/Πρωταθλητριών της ιστορίας τους. Αν σήμερα δινόταν στους οπαδούς της η δυνατότητα να ανταλλάξουν εκείνες τις δυο κούπες με ένα καλύτερο αποτέλεσμα στο clasico, ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η απάντηση;
Αντίστοιχα, η Μπαρτσελόνα έφαγε τέσσερα από τη Ρεάλ τον περασμένο Απρίλιο στο Καμπ Νου για το κύπελλο, αλλά στο τέλος πανηγύρισε το πρωτάθλημα. Προφανώς όλοι οι οπαδοί της θα ήθελαν να είχε αποφευχθεί το 0-4, όμως ποιος θα αντάλλαζε μια εφιαλτική βραδιά με την κούπα του πρωταθλητή;
Η ψυχραιμία και η υπομονή είναι ανεκτίμητες αρετές. Ειδικά όταν έχεις μπροστά σου μια ομάδα που δεν έχει συμπληρώσει ούτε τρίμηνο όλη μαζί. Άπαντες καλούνται να μάθουν τους εαυτούς τους αλλά και ο ένας τον άλλον μέσα από τη διαδικασία των συνεχόμενων αγώνων. Όπως και ο Μαρτίνεθ καλείται να διαχειριστεί το γεγονός ότι για πρώτη φορά στη ζωή του έχει πίεση πρωταθλητισμού που όμοιά της δεν θα συναντούσε ούτε στη Ρεάλ ή την Μπαρτσελόνα.
Ήταν τόσο τρομερός ο ΠΑΟΚ ή τόσο κακός ο Ολυμπιακός ώστε να εξηγείται χωρίς πολλά – πολλά το 0-4; Ασφαλώς και όχι. Στο ποδόσφαιρο κάθε φάση έχει σημασία γιατί μπορεί από μόνη της να αλλάξει την ιστορία ενός αγώνα. Αυτό δεν ισχύει σε κανένα άλλο ομαδικό άθλημα. Ο Ποντένσε – για τον οποίο γράφτηκαν αμέτρητα αφιερώματα μετά το επιβλητικό διπλό στο Ηράκλειο – έχασε ένα γκολ από αυτά που δεν χάνονται. Σε περίπτωση που γινόταν εκεί το 1-0, πόσοι από εσάς πιστεύουν ότι η εξέλιξη του αγώνα θα ήταν η ίδια και ότι ο ΠΑΟΚ δεν κινδύνευε να δεχτεί περισσότερα γκολ;
Αντί να γίνει το 1-0 σε μια σπάνια ευκαιρία, έγινε το 0-1 σε μια σπάνια (τουλάχιστον με τα ερυθρόλευκα) κακή στιγμή του Πασχαλάκη. Κι εκεί που λες άντε να βγω δυνατά στο β’ μέρος, να ισοφαρίσω γρήγορα και μετά ό,τι ήθελε προκύψει, έρχεται το πέναλτι του Πορόσο. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται αδιανόητο, αλλά αν δει κάποιος πιο προσεκτικά τη φάση θα αντιληφθεί ότι ο 23χρονος στόπερ κοιτάζει εξαρχής την μπάλα και αποφασίζει να κάνει την προβολή για να πάει πρώτος σε αυτήν.
Ο Μπράντον Τόμας έρχεται στην πλάτη του με ταχύτητα, προλαβαίνει να βάλει το σώμα του μπροστά κι έτσι η ζημιά ήταν αναπόφευκτη. Κακή απόφαση έτσι κι αλλιώς, αφού περιείχε ρίσκο και κακή αντίληψη με δεδομένο ότι ο Ρέτσος είχε ήδη καλύψει τον παίκτη του ΠΑΟΚ αλλά και ότι δεν φάνηκε να έχει εικόνα για το πού βρισκόταν ο αντίπαλός του.
Ακόμα και τότε όμως υπήρχε ελπίδα. Φτάνει ο Ελ Κααμπί να είχε λίγο καλύτερη αίσθηση του χώρου στη φάση όπου σκόραρε ξεκινώντας από θέση οφσάιντ. Το άμεσο 1-2 θα άλλαζε την ψυχολογία και των δυο ομάδων, προφανώς προς όφελος του Ολυμπιακού. Από τη στιγμή που το γκολ δεν μέτρησε, κάθε λεπτό που περνούσε πρόσθετε μεγαλύτερο βάρος στα πόδια των παικτών και επιπλέον θολούρα στο μυαλό του προπονητή.
Στο πρώτο του εγχώριο ντέρμπι ο Μαρτίνεθ παρέταξε τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια με αγωνιστική προσέγγιση (φετινού) Παναιτωλικού. Δέχτηκε πολύ μεγάλη πίεση για ένα 20λεπτο και κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα θα συνεχιζόταν αυτό αν η ΑΕΚ δεν σκόραρε. Με το που έγινε το 1-0, οι Ερυθρόλευκοι μεταμορφώθηκαν μέσα σε δευτερόλεπτα και θα μπορούσαν να έχουν κλείσει το ημίχρονο με προβάδισμα στο σκορ. Μέχρι που ήρθε το φρενάρισμα με τις αλλαγές στο 55′ (και αυτήν του Φορτούνη στο 70′), για να τεθεί εν κινδύνω ακόμα και ο βαθμός της ισοπαλίας.
Το πρώτο του εντός έδρας ντέρμπι ήταν αυτό με τον Παναθηναϊκό. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα συνέβαινε μετά το 1-1, αφού ακόμα κι αν συνεχιστεί το ματς θα συζητάμε για εντελώς διαφορετικό μομέντουμ και συνθήκες. Και πάλι όμως το ξεκίνημα και ολόκληρο το πρώτο μέρος δεν θύμιζαν ομάδα που θέλει να κυριαρχήσει, ειδικά μπροστά στο κοινό της.
Τα ίδια συνέβησαν και με τον ΠΑΟΚ. Δίχως ο Ολυμπιακός να νιώθει ότι έχει στριμώξει τον αντίπαλό του (πέρα από μια – δυο σκόρπιες φάσεις με αποκορύφωμα το άχαστο του Ποντένσε), πίσω έδειχνε τρομερά ανασφαλής και ευάλωτος. Διαβάζω παράπονα για τον Κίνι, ωστόσο αυτή είναι μια μετά Χριστόν προφητεία. Κάποιοι λένε γιατί δεν άφησε εκτός τον Ελ Κααμπί αντί του Ορτέγκα, αλλά για σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ο Ολυμπιακός χρειαζόταν γκολ και δεν είχε ανταγωνιστικό φορ στην αποστολή του πέραν του Γιόβετιτς; Χώρια το ότι η μεγάλη ζημιά έγινε από την πλευρά του Ροντινέι.
Τι μπορεί να χρεώσει κάποιος στον Μαρτίνεθ; Καταρχάς το γεγονός πως δεν δείχνει κατασταλαγμένος και αρκεί ένα κακό αποτέλεσμα ή μια μετριότατη εμφάνιση ώστε να τον βάλει στον πειρασμό να αλλάξει διάταξη. Αν δεν είσαι απολύτως σίγουρος για αυτό που θες να κάνεις και το «πειράζεις» διαρκώς, δημιουργείται στα αποδυτήρια μια ανασφάλεια που έχει άμεσο αντίκτυπο στους παίκτες.
Ότι στα πρώτα τρία ντέρμπι του Ισπανού ο Ολυμπιακός εμφανίζεται από διστακτικός έως ανήμπορος να επιβάλει τον ρυθμό του πριν δεχτεί γκολ, είναι ένα φαινόμενο που ξεπερνά τα όρια της σύμπτωσης. Μέχρι την επόμενη αντίστοιχη πρόκληση (αρχές Γενάρη κόντρα στην ΑΕΚ είναι το επόμενο ντέρμπι πρωταθλήματος, αν και προηγείται το ματς κυπέλλου με τον ΠΑΟ στις 6/12), ο Μαρτίνεθ θα έχει δυο μήνες καιρό ώστε να βρει τη λύση προκειμένου η ομάδα του να είναι συνεπής απέναντι στο dna της.
Ως τότε, οι Ερυθρόλευκοι θα πρέπει να συνεχίσουν απερίσπαστοι αυτό που κάνουν από την αρχή της σεζόν. Να πιάνουν κάθε αντίπαλο από τον λαιμό και να κλείσουν με «6 στα 6» το 2023 ώστε να παραμείνουν κοντά στην κορυφή, ανεξάρτητα από την έκβαση της υπόθεσης Χουάνκαρ, η οποία μπορεί να κρατήσει για μήνες αν χρειαστεί προσφυγή στο CAS.
Κατά τα λοιπά, για κάποιες μέρες ακόμη ο Λουτσέσκου θα εμφανίζεται ως αρχιστράτηγος και mastermind της προπονητικής, μέχρι να έρθει το επόμενο στραπάτσο. Ψάξτε τι γράφτηκε μετά την άθλια εικόνα του ΠΑΟΚ στην OPAP Arena μόλις πριν από μια εβδομάδα για να έχετε μια εικόνα τι θα γραφτεί στην επόμενη αρνητική συγκυρία. Όπως επίσης αναζητήστε όσα είχαν γραφτεί τις περασμένες μέρες για τον Μαρτίνεθ και τον Ολυμπιακό και συγκρίνετέ τα με αυτά που γράφονται από το βράδυ της Κυριακής.
Η φετινή διαδικασία θα είναι μακρά και επίπονη για όλους. Ότι οι Πειραιώτες χρειάζονται ενίσχυση στα μετόπισθεν είναι δεδομένο και δεν πρόκειται για συμπέρασμα της μιας βραδιάς. Σημαντικό ποσοστό των γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός προέρχεται από ατομικές χοντράδες και αυτό είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να βελτιωθεί μέσα από ομαδική διεργασία. Αν ο Πορόσο, ο Φρέιρε ή ο Ρέτσος κάνει ένα επιπόλαιο πέναλτι ή χαρίσει την μπάλα στον αντίπαλο σε μια φάση που γίνεται γκολ, όσο καλή και να είναι η συνολική ανασταλτική λειτουργία, τα πάντα τινάζονται στον αέρα.
Θυμηθείτε λίγο τι έγινε με τη Φράιμπουργκ. Ο Ελ Κααμπί έχασε μια σπάνια ευκαιρία για να σκοράρει με τη σέντρα και λίγο αργότερα ο Φρέιρε έκανε δώρο το 0-1. Η ισοφάριση ήρθε και πάνω που οι Ερυθρόλευκοι έπαιρναν τα πάνω τους, ένα ανόητο πέναλτι έδωσε ξανά προβάδισμα στους Γερμανούς. Πόση αυτοσυγκέντρωση μπορεί να διαθέτει κάποιος ώστε να μπορεί να ξεπεράσει τόσες γκάφες μαζεμένες κόντρα σε μια γερμανική ομάδα;
Ο Μαρτίνεθ θα πρέπει να καταλήξει σε μια «βασική» διάταξη που θα μεταβάλλεται μονάχα σε έκτακτες περιπτώσεις. Επίσης θα πρέπει να του γίνει ένα φροντιστήριο σχετικά με το πως οφείλει να αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός κάθε εγχώριο αντίπαλο, ανεξαρτήτως έδρας. Εν ανάγκη, ας του δείξουν κάποια βίντεο από παλαιότερα ντέρμπι ώστε να κατανοήσει πλήρως τον μοναδικό αποδεκτό τρόπο αγωνιστικής προσέγγισης. Που σε καμία περίπτωση δεν προβλέπει παθητική διάθεση στα ντέρμπι, ειδικά στο Καραϊσκάκη.
Κατά τα λοιπά, μόνο εχθρός της ομάδας θα μπορούσε έστω και να υπονοήσει οτιδήποτε σχετικά με το μέλλον του Ισπανού στον ερυθρόλευκο πάγκο. Τις βεβιασμένες αλλαγές προπονητή τις έχουν πληρώσει πανάκριβα οι Πειραιώτες όλα αυτά τα χρόνια. Όπως πλήρωσαν και την καθυστέρηση του διαζυγίου με τον Μαρτίνς στο τέλος της σεζόν 2021/22.
Από την άλλη, ο Μαρτίνεθ οφείλει να αντιληφθεί ότι σε μια βραδιά σαν τη χθεσινή, το να σηκώνεται να φεύγει από τη συνέντευξη Τύπου χωρίς να δεχτεί ερωτήσεις δεν αρμόζει σε προπονητή μεγάλης ομάδας, πόσο μάλλον της μεγαλύτερης στη χώρα της. Δεν χρειάζεται να σας πω τι θα γινόταν αν έκανε κάτι τέτοιο στην Ισπανία: ακόμα και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του ρεπόρτερ και αρθρογράφοι θα τον είχαν σταυρώσει δίχως έλεος.
Το να κάνεις λάθη πριν ή κατά τη διάρκεια ενός αγώνα είναι στο πρόγραμμα. Το να μην μπορείς να τα διαχειριστείς δημόσια και να αποφεύγεις τυχόν σκληρές ερωτήσεις είναι απαράδεκτο. Ο Μίτσελ έμεινε στη θέση του για να δεχτεί ερωτήσεις μετά το 0-3 από τον Παναθηναϊκό, όπως και ο Μαρτίνς έκανε το ίδιο στην τελευταία του δημόσια παρουσία ως προπονητής του Ολυμπιακού μετά τον διασυρμό από τη Μακάμπι.
Η ομάδα έχει μπει σε μια κανονικότητα παρά τις (εκ νέου) πολλές προσθήκες του καλοκαιριού και ο Μαρτίνεθ πιστώνεται όλα τα θετικά στοιχεία που έχουμε δει από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα. Σιγά – σιγά θα πρέπει να βρει τις λύσεις και στις «λεπτομέρειες», ώστε οι Ερυθρόλευκοι να αφήσουν οριστικά πίσω τους την εσωστρέφεια της περασμένης σεζόν.
ΥΓ1. Κλείνοντας το κείμενο συνειδητοποίησα πως είναι το πρώτο ποδοσφαιρικό ΕΥΘΕΩΣ μετά τις 21 Αυγούστου. Το καθυστέρησα λίγο παραπάνω είναι η αλήθεια…
ΥΓ2. Για την υπόθεση Χουάνκαρ δεν υπάρχουν πολλά να πούμε πλέον. Ειδικά μετά τα χαρτιά που κατέθεσε η ΠΑΕ Ολυμπιακός στην Επιτροπή Εφέσεων και που κάνουν φύλλο και φτερό τα όποια επιχειρήματα του Παναθηναϊκού. Είπα και πιο πάνω πως το τάιμινγκ της βαριάς ήττας από τον ΠΑΟΚ ήταν το χειρότερο δυνατό, ωστόσο ας έχουν άπαντες κατά νου ότι αν δεν αλλάξει κάτι στην πρωτόδικη απόφαση-σκάνδαλο, θα πρόκειται για ένα ανεκτίμητο δώρο στους Ερυθρόλευκους. Σε σημείο που κάποιοι θα παρακαλάνε να γύριζε ο χρόνος πίσω για να μπορούσαν να κάνουν το σωστό.
ΥΓ3. Κοντεύει μια εβδομάδα από τις τρομερές αποκαλύψεις του Μιχάλη Κουντούρη. Κανείς από τους άμεσα θιγόμενους δεν τόλμησε να αναιρέσει το παραμικρό, ενώ οι Χατζηδάκης, Θεοχάρης και Βρούτσης δεν έχουν αρθρώσει ούτε λέξη επί του θέματος. Την περίμεναν αυτή τη σιωπή βεβαίως οι Πειραιώτες, αφού γνώριζαν καλά την ισχύ όσων κατήγγειλαν. Ένα σχετικό διάστημα αναμονής είναι απαραίτητο προκειμένου να περάσουν στο επόμενο βήμα…