Ιστορικά για να κρίνεις σωστά και ορθά τα γεγονότα θα πρέπει να υπάρξει μια απόσταση χρονική. Για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, για να έχεις μια ολοκληρωμένη ματιά και πάνω απ’ όλα να έχεις γνώση των δεδομένων. Όσο το δυνατόν καλύτερη…
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει την εξαετή παρουσία του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό. Όχι τόσο για αυτά που έκανε, τα οφθαλμοφανή, αλλά για όλα τ’ άλλα που παραμένουν «ομιχλώδη».
Τον λόγο που μπήκε στον Παναθηναϊκό. Ο ίδιος άνθρωπος επέλεξε να μείνει εκτός το 2008 (στη γέννηση της πολυμετοχικότητας), όταν η Ελλάδα δεν είχε μπει ακόμη στα χρόνια της κρίσης.
Αντιθέτως επέλεξε να «μπει» στο «τριφύλλι», όταν η Ελλάδα έπνεε τα λοίσθια και το 500ευρω είχε γίνει συλλεκτικό!
Τον τρόπο που πήρε τις μετοχές, οι οποίες μέχρι τότε ήταν «κλειδωμένες» στους συρτάρι για όλους τους ενδιαφερόμενους. Μην ξεχνάμε ότι εν μία νυκτί ο Τίτος Βασιλόπουλος μπήκε και βγήκε από την ΠΑΕ για λόγους ανωτέρας βίας.
Την στάση του στο θέμα του γηπέδου (Βοτανικός, ΓΗΠΕΛ, Λεωφόρος, ΟΑΚΑ), αλλά και τους λόγους που πήρε την ομάδα από την Παιανία, την πήγε στο… Απήλιον και την ξαναφέρνει στην Παιανία.
Την λογική της μεταγραφικής πολιτικής με Στραματσόνι. Την στρατηγική της απομάκρυνσης του Νταμπίζα ως… περίεργου (επειδή δεν έδινε αναφορά στον Αλαφούζο) και της επιστροφής του! Τον ρόλο του Φύσσα, του Βόκολου και των λοιπών της κουστωδίας σε όλα τα κλιμάκια της ΠΑΕ (Κωνσταντίνου, Σιωπήλης, Παναγόπουλος, Μπαλωμένου).
Τους λόγους που οι εχθροί μας, έγιναν φίλοι μας.
Είπαμε δεκάδες ερωτήματα, δίχως πειστικές απαντήσεις.
Αυτό όμως που δεν πρέπει να κληθεί να καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος, είναι η αλλαγή DNA του Παναθηναϊκού. Αυτό πρέπει να διαφυλάξουν όλοι οι υπόλοιποι ως κόρη οφθαλμού. Ο κόσμος, τα media και πάνω απ’ όλα όσοι πάρουν την σκυτάλη από τον Αλαφούζο. Είτε αυτός είναι ο Παϊρότζ, είτε κάποιος άλλος.
Δεν ξέρω εάν το έχετε καταλάβει αλλά ο Παναθηναϊκός έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο. Σε όλα τα επίπεδα.
Σαν τους… Έλληνες. Στο πρώτο μνημόνιο ενοχλήθηκαν, στο δεύτερο πόνεσαν και στο τρίτο το… συνήθισαν και άρχισαν να το απολαμβάνουν!
Με τον Αλαφούζο ο Παναθηναϊκός απαξιώθηκε. Αρχίσαμε να θεωρούμε επιτυχία ότι πληρώθηκαν οι παίκτες που έκαναν προσφυγή! Μετά από όσα τράβηξε η ομάδα. Μετά από ντροπιαστικές τιμωρίες.
Αρχίσαμε να θεωρούμε… «εκλεκτό» τον Μακέντα και τον κάθε Μακέντα (δεν είναι προσωπική η αναφορά για το παιδί) και να διαφημίζουμε ως επιτυχία την απόκτηση παικτών από την Β’ Ελβετίας και την Ινδία!
Ζήσαμε το φαινόμενο της παραίτησης από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός για να πιάσουν οι άνθρωποι δουλειά σε βενζινάδικο (με κάθε εκτίμηση στους βενζινοπώλες).
Ζήσαμε, ζήσαμε, ζήσαμε και τι δεν ζήσαμε!
Όλα αυτά δημιούργησαν ένα τρομακτικό σκηνικό, ωστόσο δεν έβαλαν και τον… πήχη για τον επόμενο.
Τι θέλω να πω;
Δεν θα είναι επιτυχία για τον Παϊρότζ και τον κάθε Παϊρότζ η… πληρωμή των παικτών. Ούτε η απόκτηση του… Μακέντα.
Ο Παναθηναϊκός είναι ο κορυφαίος σύλλογος και πρέπει να λειτουργεί σε αυτά τα πρότυπα. Οτιδήποτε άλλο θα είναι απλά μια συνέχεια της Αλαφουζιάδας…
