Έχω διαβάσει κάμποσα κείμενα τις τελευταίες μέρες για τον Σλούκα. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους παρατηρείται μια απόπειρα εξισορρόπησης του τύπου «φταίνε και οι δυο», όταν η κουβέντα έρχεται στον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους λόγους της αποχώρησης του παίκτη.
Προσπάθησα να καταλάβω πού φταίει ο προπονητής βάσει αυτών που παρατίθενται. Διότι όσο προσεκτικά κι αν διαβάζω, το μοναδικό «δίκιο» που πιστώνεται στον Σλούκα έχει να κάνει με τον χρόνο συμμετοχής και τον «ρόλο» του. Συμπαθάτε με, αλλά νομίζω ότι ακριβώς αυτά είναι τα μεγαλύτερα δίκια του Μπαρτζώκα που ενισχύονται από την παραδοχή του Σλούκα πως φέτος έκανε την καλύτερή του σεζόν βάσει αριθμών.
Η συγκεκριμένη παραδοχή προέκυψε στη συνέντευξη που έδωσε στο gazzetta λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωση της φιέστας για το back to back νταμπλ. Εκεί που ο ίδιος μίλησε για «προβλήματα που πρέπει να λυθούν», δίχως βεβαίως να εξηγήσει ποια είναι αυτά. Ότι σε μέρα γιορτής και χαράς ο Σλούκας επέλεξε να πει τον πόνο του δεν ήταν κάποιο συμπτωματικό γεγονός.
Ούτε και τα «εγώ εδώ» που έκανε στη φυσούνα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα ερμηνεύονταν ως απόφαση παραμονής από τα σάιτ. Η αγωνία του να επισκιάσει τη φιέστα προκειμένου να βρεθεί εκείνος στο επίκεντρο δεν ήταν κάτι πρωτοφανές για εκείνον. Ούτε και χρειάζεται να διαθέτει κάποιος σπουδές στην ψυχολογία προκειμένου να ερμηνεύει τέτοιες συμπεριφορές αλλά και τα κίνητρά τους.
Μένουμε όμως στις δηλώσεις του. «Γενικά ήταν η καλύτερη χρονιά της καριέρας μου, μακράν, από τη δεύτερη και έπαιζα γύρω στα 8 με 10 λεπτά λιγότερα από ό,τι τις προηγούμενες. Άρα μιλάμε για τεράστιο μέγεθος» ήταν τα λόγια του. Καταρχάς, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον παίκτη του Ολυμπιακού που θα χρησιμοποιούσε τόσο βαρύγδουπες εκφράσεις για τον εαυτό του.
Ο Βεζένκοφ αναδείχθηκε σε MVP της Euroleague φέτος και θα ήταν από πέρυσι αν δεν υπήρχε ο τρομερός Μίροτιτς. Όσο κι αν ψάξετε ανάμεσα στις αμέτρητες φορές που έχει μιλήσει δημόσια ο Σάσα, δεν θα συναντήσετε ίχνος αυτοαποθέωσης. Και δεν συζητάμε για τον Κώστα Παπανικολάου που αποτελεί την επιτομή της ταπεινότητας.
Το «τεράστιο μέγεθος» στο οποίο αναφέρθηκε ο Κώστας Σλούκας είναι το συνολικό 14,7 PIR του στη σεζόν. Δηλαδή, λίγο πάνω από αυτό του Έξουμ που ήταν ο αμέσως επόμενος στην κατάταξη της Euroleague (14,3) και λίγο κάτω από το 14,8 του Κρις Τζόουνς. Τι άλλο κοινό έχουν οι τρεις τους; Είχαν ακριβώς τον ίδιο χρόνο συμμετοχής με τον Σλούκα: 4 δευτερόλεπτα παραπάνω ο Τζόουνς και 9 ο Έξουμ. Ο ένας ανανέωσε στη Βαλένθια, ο άλλος πήγε NBA αλλά κανένας από τους δυο δεν μίλησε για «προβλήματα που πρέπει να λυθούν». Και είμαι σίγουρος ότι κανείς τους δεν έκανε λόγο για «τεράστια μεγέθη» ή για τον χρόνο συμμετοχής του…
Ο Ολυμπιακός θα βγει κερδισμένος ό,τι κι αν αποφασίσει ο Κώστας Σλούκας
Εδώ βεβαίως εντοπίζεται ένα πολύ μεγάλο ψέμα από πλευράς Σλούκα. Τα «8-10 λεπτά λιγότερα» που είπε δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα. Τον συνολικά περισσότερο χρόνο στην καριέρα του σε μια χρονιά τον είχε με προπονητή τον Μπαρτζώκα τη σεζόν 2020/21. Τα 27:43 στη Euroleague εκείνης της χρονιάς είναι η δεύτερη επίδοση της καριέρας του σε μέσο όρο μετά τα 29:03 στην τελευταία του σεζόν με τη Φενέρ, η οποία όμως διεκόπη λόγω κορωνοϊού.
Τα φετινά 22:50 είναι κατά σύμπτωση ο απόλυτος μ.ο. λεπτών συμμετοχής στην καριέρα του στη Euroleague. Δεν είναι όμως σύμπτωση οι φετινοί αριθμοί του. Ασφαλώς και υπάρχει συσχετισμός με τον χρόνο συμμετοχής του, ωστόσο η κύρια αιτία προκύπτει μέσα το εκπληκτικό αγωνιστικό πλάνο που θαύμασε ολόκληρη η Ευρώπη και αποθεώθηκε ακόμα και στις ΗΠΑ.
Ο πρώτος άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά ότι το «πρόβλημα» δεν ήταν δυο λεπτά περισσότερα ή λιγότερα είναι ο ίδιος ο Κώστας Σλούκας. Ποιο ήταν το πραγματικό «πρόβλημα»; Ότι ο Σλούκας ένιωθε ανώτερος από οποιονδήποτε συμπαίκτη του και ήταν πεπεισμένος ότι μπορεί να φτάσει σε μπρα ντε φερ ακόμα και με τον προπονητή.
Η λέξη κλειδί είναι «ένιωθε». Διότι ανώτερος δεν ήταν. Σε αγωνιστικό επίπεδο τον επισκίαζε εδώ και μια διετία η πληθωρικότητα του Βεζένκοφ, ενώ σε αυτό της παραδοχής/αναγνώρισης μέσα στα αποδυτήρια υπάρχουν αρκετές ενστάσεις. Ανατρέξτε στο αποχαιρετιστήριο – εν μέσω καρφιών προς τον Μπαρτζώκα και το υπόλοιπο τεχνικό τιμ – μήνυμά του στο Instagram, ρίξτε μια ματιά στα σχόλια και σίγουρα θα προσέξετε ότι κάτι ή μάλλον κάποιοι λείπουν. Όπως έλειπε το δικό του μήνυμα κάτω από το συγκλονιστικό αντίο του Βεζένκοφ…
Το βασικό «παραπάνω» του Σλούκα σε σχέση με τους συμπαίκτες του ήταν το συμβόλαιό του. Ακόμα κι αυτή η πρωτοκαθεδρία όμως ήταν μοιραίο να χαθεί αφού στα 33 του δεν θα μπορούσε να αξιώσει τα ίδια χρήματα με το 2020. Κι αν δεν χανόταν από τη μικρή μείωση που του προτάθηκε (της τάξης των 200 χιλιάδων ετησίως), θα χανόταν από την πιθανή έλευση του πιο ακριβοπληρωμένου παίκτη στην Ευρώπη…
Όλοι οι τεράστιοι παίκτες χρειάστηκε να κάνουν επίδειξη δύναμης σε κάποια φάση της καριέρας τους. Από τον Τζόρνταν μέχρι τον Σπανούλη και από τον Μέσι μέχρι τον Γκάλη. Πριν την κάνουν όμως, είχαν φροντίσει να καταστήσουν σαφές ότι δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια ισάξιός τους στην πιάτσα.
Δεν χρειάζεται να έχει δει κάποιος το Last Dance για να καταλάβει ότι όταν ο Τζόρνταν έμπαινε στα αποδυτήρια των Μπουλς ήταν κάτι σαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Ή ότι υπήρχαν συμπαίκτες που δεν τολμούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τον Βασίλη Σπανούλη, αναγνωρίζοντας ότι στέκεται μπροστά τους ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών.
Ο Σλούκας δεν ήταν καν το μεγαλύτερο μέγεθος στον Ολυμπιακό. Ο πιο έμπειρος σίγουρα, χρισμένος ηγέτης από τον προπονητή και τους προέδρους (παρά την εντονότατη αμφισβήτηση που δεχόταν κατά καιρούς από τον κόσμο σχετικά με το αν είναι πραγματικός ηγέτης ή όχι), σπουδαίος παίκτης πέρα από κάθε αμφιβολία. Και διόλου ευθυνόφοβος, ειδικά την τελευταία τριετία.
Ο Ολυμπιακός της νέας σεζόν και η απλούστατη υπόθεση του Κώστα Σλούκα
Ο Μπαρτζώκας του εμπιστεύτηκε εν λευκώ όλες τις κρίσιμες αποφάσεις και τα τελευταία σουτ και δεν άλλαξε ποτέ γνώμη, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα. Ένα θεότρελο σουτ σφράγισε την απίθανη νίκη στην Πόλη που σε μεγάλο βαθμό έστειλε τον Ολυμπιακό στο φάιναλ φορ. Ένα άλλο σουτ, λιγότερο τρελό αλλά απείρως πιο κρίσιμο σταμάτησε στο σίδερο και κάπου εκεί σφραγιζόταν η μεγαλύτερη αδικία στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αφήνοντας μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών με άδεια χέρια.
Και το επόμενο κρίσιμο σουτ πάλι ο Σλούκας θα το έπαιρνε, με εντολή Μπαρτζώκα. Ότι κάποιες οδηγίες του κόουτς μερικές φορές έκανε πως δεν τις άκουγε, μάλλον το ξέρετε. Είμαι σίγουρος επίσης πως θα έχετε διαβάσει κάμποσα περιστατικά που έχουν αρχίσει να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Και υπάρχουν πολλά ακόμη που δεν χρειάζεται να δημοσιευτούν…
Ας βάλουμε όλα τα πράγματα στη θέση τους. Το κουμάντο σε κάθε κανονική ομάδα το κάνει ο προπονητής. Η εξουσία του προέρχεται από τη διοίκηση αλλά η ισχύς του πάντα θα πηγάζει από τους οπαδούς. Αν αύριο γινόταν ολυμπιακό δημοψήφισμα για τον Μπαρτζώκα, τα ποσοστά θα θύμιζαν εκλογικό αποτέλεσμα στη Βόρεια Κορέα. Οι μόνοι που έχουν να πουν κάτι κακό για τον κόουτς είναι οι «απέναντι», είτε φανερά είτε… «αντικειμενικά». Νομίζω ότι συνεννοούμαστε καλά μετά από τόσα χρόνια.
Ο Ολυμπιακός έχει την ευλογία να διαθέτει τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης την τελευταία διετία και έναν από τους καλύτερους στον 21ο αιώνα. Χωρίς τεράστια μπάτζετ, ειδικά στους Ερυθρόλευκους, χωρίς «δαχτυλίδια» και κουμπαριές, αλλά με σκληρή δουλειά και συνεχή βελτίωση. Η ευλογία γίνεται διπλή όταν ο συγκεκριμένος τεχνικός είναι οπαδός της ομάδας. Δίχως να το κρύψει ποτέ και κυρίως, δίχως να πουλήσει ποτέ οπαδιλίκι. Τι ανάγκη έχει άλλωστε όταν ξέρουν και οι πέτρες πόσο και από πότε αγαπάει αυτόν τον σύλλογο;
Ένας παίκτης έχει ως βασικό του μέλημα να παίζει όσο καλύτερα μπορεί. Για την πάρτη του και για την ομάδα, κατά κανόνα με αυτή τη σειρά εφόσον μιλάμε για επαγγελματία. Ο προπονητής πάλι είναι υπεύθυνος για όλη την ομάδα αφού μονάχα μέσω αυτής θα προοδεύσει και ο ίδιος. Όταν λοιπόν ο προπονητής είναι σπουδαίος και ταυτόχρονα αγνός οπαδός της ομάδας σου, έχεις πιάσει το ΛΟΤΤΟ με τριπλό τζακ ποτ.
Ο Σλούκας πιθανότατα θα πάει στη νέα του ομάδα και δεν θα του καίγεται καρφί για τον Ολυμπιακό. Δεν λέω ότι θα χαιρόταν κιόλας σε περίπτωση που αυτή αποτύγχανε, δίχως να σημαίνει και ότι αποκλείω εντελώς την πιθανότητα. Τι να κάνουμε, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που δεν μου επιτρέπουν να βάλω το χέρι μου στη φωτιά. Όπως π.χ. θα το έκανα με τον Βεζένκοφ ή με κάποιους ξένους που δεν σταμάτησαν να σέβονται τον σύλλογο ακόμα και χρόνια μετά την αποχώρησή τους.
Για τον Μπαρτζώκα πάλι, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται, να πονάει την ομάδα, να χαίρεται με τις νίκες της και να στενοχωριέται με τις ήττες της όταν δεν θα βρίσκεται πια εδώ. Όπως το έκανε και μετά τα όσα ντροπιαστικά είχαν συμβεί το 2014 στο πάρκινγκ του ΣΕΦ, έστω από μια μικρή μερίδα οπαδών. Όταν ισχύουν όλα αυτά, πώς να βάλεις οποιονδήποτε παίκτη στην ίδια μοίρα με τον συγκεκριμένο προπονητή;
Με τα σωστά του και τα λάθη του, ξέρεις ότι κατά βάθος πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει ακριβώς το ίδιο πάθος για νίκη με τον πιο φανατικό οπαδό. Κυρίως όμως, είσαι ήσυχος για ένα πράγμα: ότι δεν θα ζημίωνε ποτέ την ομάδα που αγαπάει, ακόμα κι αν έπρεπε να πάρει την πιο σκληρή απόφαση.
Φτάσαμε στη λέξη «σεβασμός». Μέσα από τον εν πολλοίς πικρόχολο αποχαιρετισμό του, ο Κώστας διατύπωσε με τακτ τα περί έλλειψης σεβασμού «φωτογραφίζοντας» τον Μπαρτζώκα. Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα ΕΥΘΕΩΣ. Ο Σλούκας είχε πάρει την απόφασή του πριν μπει στο ασανσέρ της Arcadia και πατήσει το «6».
Το παραπάνω δεν αποτελεί προσωπική εκτίμηση, για να εξηγούμαστε. Όσο για το πότε πάρθηκε αυτή η απόφαση, εδώ μόνο εκτίμηση μπορεί να γίνει. Σίγουρα πριν τη λήξη των τελικών της Basket League και οπωσδήποτε προτού αρχίσει να μιλά δημόσια για «προβλήματα». Γιατί δεν ανακοίνωσε στους ίδιους τους Αγγελόπουλους την απόφασή του παρότι είχε τέσσερις ώρες και κάτι στη διάθεσή του για να το κάνει; Αυτό μόνο δυο άνθρωποι μπορούν να το απαντήσουν. Ο ένας είναι ο ίδιος ο Σλούκας. Ο άλλος λέγεται Ιωάννης Παπαπέτρου…
Τα περί συνάντησης με Μπαρτζώκα κλπ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα που επιχείρησε να διαρρεύσει η πλευρά του παίκτη. Κάποιοι – αφελώς ή μη – τσίμπησαν και το αναπαρήγαγαν, οι περισσότεροι ωστόσο κατάλαβαν περί τίνος επρόκειτο. Ακόμα κι αν κάποιοι εξ αυτών λίγες μέρες νωρίτερα έλεγαν κάτι κουλά για «νερό στο κρασί» και «αμοιβαίες υποχωρήσεις».
Πού ακριβώς να υπάρξει «υποχώρηση»; Στα λεπτά που ήθελε ο Σλούκας; Στην πεντάδα που ήθελε να παίζει; Στον μεταγραφικό σχεδιασμό που ήθελε να έχει λόγο; Ή μήπως στο συμβόλαιο που του προσφέρθηκε; Ασφαλώς και είναι σημαντική απώλεια για τον Ολυμπιακό η αποχώρησή του, που γίνεται μεγαλύτερη λόγω του διαβατηρίου του. Από την άλλη, ό,τι μπορεί να χάσει η ομάδα αγωνιστικά, ενδέχεται να το κερδίσει σε νοοτροπία.
Τα χαρακτηριστικά του παίκτη που αναζητείται για τη διαδοχή του Σλούκα είναι κατά τι διαφορετικά. Πλέον, το βάρος πέφτει σε κάποιον σκόρερ, που θα έχει στο ρεπερτόριό του το ένας εναντίον ενός και την μπούκα, πέρα από το σουτ μετά από ντρίμπλα. Κι ας μην είναι ο πιο φιλότιμος στην άμυνα. Στην τελική, ούτε ο Σλούκας ήταν, ειδικά φέτος.
Είναι αυτονόητο πόσο χαμένος θα έβγαινε ο Ολυμπιακός αν έμπαινε στη διαδικασία έστω και να συζητήσει όλες τις «απαιτήσεις» του Κώστα. Διότι τότε θα άναβε το φιτίλι που θα έβαζε μπουρλότο στα αποδυτήρια και όλο αυτό δίχως να είναι βέβαιο πως ο παίκτης θα έμενε. Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι τούτη: αφού οι άνθρωποι της ομάδας ψυχανεμίζονταν τις προθέσεις (για να μην πω τις ειλημμένες αποφάσεις) του Σλούκα, γιατί μεσολάβησε μια συνάντηση… Μπεν Χουρ σαν το κείμενο που διαβάζετε;
Η δική μου άποψη είναι η εξής. Με δεδομένη την ευφυΐα αλλά και την τεράστια διοικητική εμπειρία πλέον των Αγγελόπουλων, νομίζω πως οι 4+ ώρες της συνάντησης ήταν κάτι σαν μαρτύριο της σταγόνας για τον Σλούκα. Έχω την αίσθηση πως είτε γνώριζαν εξαρχής τις προθέσεις του, είτε τις κατάλαβαν στο πεντάλεπτο και απλώς ήθελαν να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο αν όχι να τον πείσουν, τότε να ακούσουν από το στόμα του την τελική του απόφαση. Αυτήν που δεν τόλμησε να τους πει με ειλικρίνεια για δεύτερη και τελευταία φορά…
ΥΓ. Οι πιο έμπειροι αναγνώστες του ΕΥΘΕΩΣ μάλλον είχαν καταλάβει τι επρόκειτο να συμβεί, διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις του κειμένου που είχα δημοσιεύσει στις 21 Ιουνίου…