Την προηγούμενη Κυριακή, ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε για 12η σερί φορά από τον Ολυμπιακό. Εκείνη ήταν η δεύτερη συνεχόμενη ήττα του στην κανονική περίοδο, φαινόμενο που είχε να παρατηρηθεί επτά χρόνια. Μέχρι που ήρθε η χθεσινή ήττα από την ΑΕΚ για να γυρίσει το ρολόι πολλά – πολλά χρόνια πίσω.
Τότε που η Μαρία Ντελ Πιλάρ Ρούμπιο ήταν ακόμη έγκυος στον γιο της, Χάμες Ροντρίγκες, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης και οι U2 τσακώνονταν συχνά στο στούντιο ηχογραφώντας το ιστορικό Achtung Baby. Και βέβαια, τότε που ο Παναθηναϊκός είχε 20 πρωταθλήματα και 16 κύπελλα Ελλάδας λιγότερα απ’ ό,τι σήμερα.
Τον Σεπτέμβριο του 2021 το ελληνικό μπάσκετ απαλλάχθηκε από την παρουσία του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Ακριβώς 18 μήνες αργότερα ο Παναθηναϊκός έχει μηδέν τίτλους, έχει σε βάρος του το πιο αδιανόητο σερί ηττών στην ιστορία των αιώνιων ντέρμπι και πλέον ισοφάρισε μια αρνητική επίδοση που κρατά από το 1991, αφού τότε ήταν η τελευταία φορά που ηττήθηκε σε τρία σερί ματς κανονικής περιόδου ελληνικού πρωταθλήματος. Επίσης, πέντε ήττες σε κανονική περίοδο οι Πράσινοι είχαν να κάνουν από το 2002.
Οι εκδοχές για το τι πραγματικά ισχύει είναι μόλις δυο. Η μια επικαλείται τη μεταφυσική, αποδίδοντας όλα τα παραπάνω σε μια σατανική σύμπτωση. Και η δεύτερη χρησιμοποιεί απλώς την κοινή λογική που αποδεικνύει πόσο γυμνός είναι ο Παναθηναϊκός χωρίς τις πλάτες ενός σάπιου καθεστώτος, το οποίο για πολλά χρόνια αποφάσιζε το ποιος θα παίρνει τα πρωταθλήματα.
Τα χαστούκια που πέφτουν στον σβέρκο των Πρασίνων αλλά και όσων ακόμη επιχειρούν καθημερινά να κάνουν το άσπρο – μαύρο, είναι αλλεπάλληλα και ανελέητα. Κάθε φορά που προσπαθούν να προσβάλουν τη νοημοσύνη των αναγνωστών τους, έρχεται και μια νέα σφαλιάρα για να τους τιμωρήσει. Είτε επιδιώκουν να εμφανίσουν τον Χρήστο Σερέλη ως φαινόμενο της προπονητικής (ένας μπασκετικός Νέιθαν Σέλι για τους φαν του Τεντ Λάσο) που κάνει τον Ράντονιτς να φαίνεται μυρωδιάς, είτε τον ΠΑΟ ως… αδικημένο από τη διαιτησία, μέσα σε μόλις λίγες μέρες έρχονται τα γεγονότα να τους γελοιοποιήσουν ξανά και ξανά.
Όσο… διδακτικές όμως είναι οι ήττες για τους Πράσινους, άλλο τόσο διδακτικά είναι τα απανωτά ξεγυμνώματα ολόκληρης της δημοσιογραφική κομπανίας που για δεκαετίες έπαιζε συντονισμένα το ίδιο τραγούδι. Αυτό που έλεγε ότι στο μπάσκετ κερδίζει πάντα ο καλύτερος και πως οι διαιτησίες δεν μπορούσαν να αλλοιώσουν αποτελέσματα. Το ρεπερτόριο ξαφνικά άλλαξε, οι διαιτητές πια αλλοιώνουν αποτελέσματα αδικώντας την αγαπημένη ομάδα της κομπανίας και όλη η Ελλάδα κρατάει την κοιλιά της από το γέλιο που προσφέρουν τα σεσημασμένα «πιστόλια».
Τέσσερα χρόνια και 41 μέρες μετά το «Μέχρι Τέλους», η δικαίωση της απόφασης των αδελφών Αγγελόπουλων είναι τόσο άμεση και τόσο τεράστια, που πιθανόν ούτε οι ίδιοι δεν θα το φαντάζονταν. Έχει δε, προκαλέσει τόσο μεγάλη συσκότιση στο μυαλό των ανθρώπων της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, σε σημείο που να ετοιμάζουν τραγούδι το οποίο προορίζεται να υπενθυμίζει σε κάθε εντός έδρας ματς τα δεινά που έφερε εκείνη η ιστορική απόφαση.
Όπως έχω ξαναπεί, η νέα πραγματικότητα της μετά «Μέχρι Τέλους» εποχής θα είναι πολύ σκληρή…