«Ψιτ, μικρέ, πιάσε μια περιποιημένη καταγγελία Κέλετ στην UEFA. Και σβέλτα ε;». Πόσο απίθανο θεωρείτε το πρόσταγμα μιας τέτοιας «παραγγελιάς» να απευθύνεται σε κάποιον «δημοσιογράφο», λες και πρόκειται για γκαρσόνι σε κουτούκι; Αν συγκαταλέγεστε στους ψυλλιασμένους, σε αυτούς δηλαδή που έχουν εικόνα για το τι γράφεται δεξιά κι αριστερά σε καθημερινή βάση, μάλλον δεν θα σας προξενούσε καμία εντύπωση το παραπάνω.
Σε υπερθετικό βαθμό, η δημοσιογραφία – δυστυχώς όχι μόνο στο αθλητικό κομμάτι – δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από μια μπακαλοταβέρνα. Ακόμα και η τσίκνα της λαδίλας που αναδύεται μπορεί να είναι εντονότερη στα λεγόμενα «δημοσιογραφικά γραφεία». Η μόνη διαφορά έγκειται στο ότι τις παραγγελιές δεν τις δίνουν οι πελάτες αλλά τα αφεντικά.
Το φετινό πρωτάθλημα της Super League αναδεικνύεται ίσως στο πιο αλλοιωμένο της επαγγελματικής εποχής, για να μην αρχίσουμε να ψαχνόμαστε στα προ 1979 χρόνια. Γιατί όμως το φετινό και όχι το περυσινό ή και το προπέρσινο; Την απάντηση μπορεί να τη δώσει οποιοσδήποτε μη αφελής: στα προηγούμενα πρωταθλήματα δεν υπήρχε το «κενό εξουσίας» που άφησε φέτος ο Ολυμπιακός, απέχοντας από την κορυφή της Super League.
Μάλιστα, όσο περισσότερο επιμένουν – κατά σύμπτωση – διάφοροι παράγοντες της ΠΑΕ ΑΕΚ, τόσο μεγαλώνει η βεβαιότητα ότι η αλλοίωση δεν είναι τυχαία…
Και πέρυσι έγιναν εγκλήματα σε πολλά ματς, με τον ΠΑΟΚ να καταγράφει απίθανο αριθμό πέναλτι στην κανονική περίοδο. Από τη μια όμως ο Ολυμπιακός δεν έδινε βαθμολογικά δικαιώματα και από την άλλη οι αντίπαλοί του δεν είχαν την ικανότητα να τον απειλήσουν. Φέτος, τα δικαιώματα που δόθηκαν από τους Πειραιώτες ήταν πολλά και πολλοί θεώρησαν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να τους βγάλουν από τη μέση.
Τις τελευταίες μέρες, η ΕΠΟ του Μπαλτάκου βρίσκεται υπό ασφυκτική πίεση, πολύ πριν έρθουν τα χτεσινά. Όσος ντόρος δεν έγινε για τις σφαγές στις 26 αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, προκλήθηκε μετά την πρώτη κακή διαιτησία σε βάρος του Παναθηναϊκού. Η δεύτερη πιο ευνοημένη ομάδα του πρωταθλήματος έσφαξε την πρώτη και οι Πράσινοι εξερράγησαν.
Ο «εμφύλιος» που προκλήθηκε στις τάξεις των συνασπισμένων αντιολυμπιακών δυνάμεων έγινε εμφανής ακόμα και στους πιο αμύητους. Νυν και πρώην συνάδελφοι άρχισαν να ξεκατινιάζονται σε ραδιόφωνα και σάιτ, χοροπηδώντας ο καθένας στον ρυθμό που χτυπά το νταούλι το αφεντικό του.
Απειλές κατά ζωής, συμμορίες, μαύρες γραβάτες: Ένας εισαγγελέας δεν υπάρχει ρε παιδιά;
Μόλις μια αγωνιστική στα πλέι οφ χρειάστηκε προκειμένου να φτάσουμε στο σημείο να μαθαίνουμε μέχρι και για απειλές σε βάρος μελών της οικογένειας Μπαλτάκου. Οι οποίες αρχικώς διαψεύστηκαν από τον πρόεδρο της ΕΠΟ, αλλά στη συνέχεια έπεσε μια μουγκαμάρα όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποκάλυψε μέχρι και τι ώρα έγινε η πρώτη κλήση προς το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για το αίτημα αστυνομικής προστασίας.
Εκείνο όμως που πόνεσε περισσότερο απ’ όλα ήταν η προθυμία της Super League να συνδράμει στην έλευση elite διαιτητών από τα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Όχι για να τους ορίζει η λίγκα προφανώς, όπως ήθελαν να πείσουν τους αναγνώστες – ακροατές τους οι ποιμένες της εξυγιαντικής παραπληροφόρησης, αλλά για να διευκολύνει στο να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις, αν τελικώς υπήρξαν ποτέ τέτοιες.
Πλέον οι έχοντες κοινό νου αντιλαμβάνονται πως η έλευση απίθανων τύπων όπως ο Κέλετ, ο Νταμπάνοβιτς, ο Μαριάνι και βέβαια ο γίγαντας Πινέιρο, δεν ήταν λύσεις ανάγκης αλλά επιλογή της ΚΕΔ κι εκείνων που τη διατάζουν. Για να τα λέμε όλα, ποιος Μπένετ; Όλη η δουλειά βγαίνει από τα ροζιασμένα χέρια του κυρ Σταύρου του Μάνταλου…
Μόλις λοιπόν άρχισαν να σφίγγουν τα γάλατα και να ζορίζει πολύ το πράγμα με τις διαμαρτυρίες του Παναθηναϊκού (και ο Άρης σφάχτηκε αλλά με αυτόν δεν ασχολείται κανείς, ειδικά από τη στιγμή που θύτης ήταν ο ΠΑΟΚ), έπρεπε να βρεθεί κάποιος τρόπος να αλλάξει λίγο η κουβέντα. Και τι επινόησαν τα εξυπνοπούλια της παραπληροφόρησης; Να «αποκαλύψουν» δήθεν καταγγελία του χασάπη Κέλετ στην UEFA περί απειλών κατά της ζωής του.
Για ένα ματς που έγινε πριν από σχεδόν μισό χρόνο, το περιβόητο Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 1-1 με το «πέναλτι» του Άβιλα, τα απελπισμένα γκαρσόνια της εξυγιαντικής ενημέρωσης έκαναν για ακόμα μια φορά «αποκαλύψεις». Το κακό γι’ αυτούς ήταν πως αυτές οι «αποκαλύψεις» δεν περιορίστηκαν στον έντυπο Τύπο, αλλά έγιναν σημαία και σε διαδικτυακές μπακαλοταβέρνες.
Το αποτέλεσμα ήταν να μαθευτούν και στη Δανία όσα γράφτηκαν περί Κέλετ, αναγκάζοντας τον Δανό ρέφερι να μιλήσει σε Μέσο της πατρίδας του. Όπου όχι μόνο διέψευσε τα περί καταγγελίας στην UEFA, όχι μόνο ξεκαθάρισε πως «απειλές» στα social media από ιντερνετικά τρολ δέχεται και μετά από αγώνες στο πρωτάθλημα Δανίας, αλλά τόνισε κιόλας πως δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να ξανασφυρίξει ματς στην Ελλάδα. Το πρόβλημα θα το είχαν άλλοι βεβαίως, σίγουρα όμως όχι αυτός.
Το ξεβράκωμα των μπακαλόγατων της αθλητικής ενημέρωσης έχει πάρει πλέον πανευρωπαϊκές διαστάσεις. Σαν κανονικοί Ζήκοι όμως, συνεχίζουν τον αγώνα για το μεροκάματο προσπαθώντας να εμφανίσουν ως «δημοσιογραφική επιτυχία» το άνευ προηγούμενου ρεζιλίκι που τους έκανε ο Κέλετ.
Η δουλειά έγινε – ή έτσι πιστεύουν – αφού για μερικές μέρες η μπάλα πήγε στην εξέδρα. Κάπως έτσι φτάσαμε στα χτεσινά κωμικοτραγικά συμβάντα στα γραφεία της ΕΠΟ. Ο χαρακτηρισμός του Β. Μαρινάκη θα είχε προκαλέσει σάλο αν το περιστατικό συνέβαινε π.χ. στην Αγγλία, μόνο που Αγγλία εδώ δεν είμαστε. Διότι σίγουρα στην Αγγλία δεν υπάρχει μια «στρατιά» υπαλλήλων που υποδύονται τους δημοσιογράφους, αναζητώντας από το πρωί μέχρι το βράδυ μια αφορμή επίθεσης σε έναν σύλλογο. Κι αν δεν βρεθεί η αφορμή, επινοείται ή κατασκευάζεται, όπως συνέβη και με την περίπτωση του Κέλετ.
Υπό το ίδιο πρίσμα, σε μια κανονική χώρα θα προκαλούσε ορυμαγδό αντιδράσεων και η κίνηση ενός παράγοντα να πετάξει μια φούστα στη μούρη του προέδρου μιας εθνικής ομοσπονδίας. Προσπαθήστε να φανταστείτε όμως τι θα είχε συμβεί στην ίδια κανονική χώρα αν νωρίτερα είχε καταγγελθεί επίσημα ότι ο συγκεκριμένος πρόεδρος δέχτηκε απειλές κατά της ζωής των παιδιών του από ιδιοκτήτη ομάδας.
Αφού λοιπόν δεν ζούμε σε κανονική χώρα, μπορούμε να θεωρήσουμε «κανονική» σχεδόν οποιαδήποτε συμπεριφορά, από μια απλώς απρεπή μέχρι και την πιο απειλητική. Όσο για τη στρατιά των υπαλλήλων που λέγαμε, αυτή είναι η πιο συνεπής. Οι ίδιοι που εμφανίζονται σοκαρισμένοι από το βίντεο με τη φούστα, περνούσαν μια χαλαρή Δευτέρα όταν ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δημοσιοποιούσε την ιστορία με τη μαύρη γραβάτα.
Συνεπώς, όταν η «επαγγελματική» συμπεριφορά σου δίνει δικαιώματα σε καθημερινή βάση, όταν τα γεγονότα πολλάκις σε εξευτελίζουν αφού η αλήθεια κατά κανόνα δεν έχει καμία σχέση με αυτή που προσπαθείς να παρουσιάσεις, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να ακούσεις και φράσεις όπως αυτή που ξεστόμισε ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Ειδικά όταν αναζητάς εισαγγελείς για μια φούστα, αλλά όχι και για τη μαύρη γραβάτα των απειλών…