Μέσα σε πέντε ημέρες, ο Ολυμπιακός σκλήρυνε. Δεν ήθελε και πολύ μετά το στραπάτσο στο Περιστέρι και το 1-1 με τον Ατρόμητο να έρθει για τα καλά η κάτω βόλτα. Μιλάμε για μία ομάδα που έχει αλλάξει τρεις προπονητές στη σεζόν, έχει ευμετάβλητη ψυχολογία και ήταν 100% ευάλωτη πνευματικά μέχρι τον ερχομό του Μίτσελ. Η δουλειά που γίνεται τους τελευταίους πέντε μήνες είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και η προσπάθεια εξίσου συγκινητική από τον Ισπανό προπονητή και τους ποδοσφαιριστές του.
Μέσα σε πέντε ημέρες, λοιπόν, ο Ολυμπιακός δυνάμωσε πνευματικά. Η αρχή έγινε την περασμένη Τετάρτη (25/1) με την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου μετά τα όσα τραγελαφικά έγιναν στον επαναληπτικό προημιτελικό με τον Άρη. Με τη διπλή απόφαση-«έκτρωμα» (με το πέναλτι-«φάντασμα» και την ανύπαρκτη κόκκινη κάρτα στον Ντόη για το επιθετικό φάουλ που τού έκανε ο Γκρέι), την απόκρουση πέναλτι του Τζολάκη στην εκτέλεση του Γκρέι και το γκολ του Ελ Αραμπί (βρήκε δίχτυα ως αλλαγή) με 10 παίκτες.
Την Κυριακή (29/1), ο Ολυμπιακός νίκησε τον ΟΦΗ με ανατροπή σε ματς όπου ο αντίπαλος είχε μία φάση και μία τελική προσπάθεια μέχρι το 83′ (το γκολ του) και ο Ολυμπιακός μέτρησε εννέα καθαρές ευκαιρίες (και 24 τελικές προσπάθειες για γκολ) χωρίς τα δύο τέρματα που σημείωσε, πριν βρει τη λύτρωση με τον καλύτερο σκόρερ του, τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί, ο οποίος σκόραρε ξανά ως αλλαγή. Έτσι φτιάχνεται ο χαρακτήρας μιας νέας ομάδας.
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και βλέπει το ποτήρι όπως θέλει. Είτε μισοάδειο είτε μισογεμάτο. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι Ερυθρόλευκοι έδωσαν δύο «τελικούς» και τους κέρδισαν. Ναι, έρχονται αγώνες με δυσκολότερους αντιπάλους, αλλά αυτό το γκρουπ παικτών με το συγκεκριμένο προπονητικό επιτελείο πρέπει με κάποιο τρόπο να «ατσαλωθούν» και να πιστέψουν περισσότερο στον εαυτό τους τώρα που ακολουθούν κρίσιμα ματς χωρίς αύριο. Το ερυθρόλευκο σύνολο έβγαλε τσαγανό. Δεν είναι απλό πράγμα ο αντίπαλος να σκοράρει από το πουθενά, εσύ να χάνεις τα… άχαστα και στο τέλος από το άγχος να δίνεις στον αντίπαλο δύο ευκαιρίες για να πάρει έναν ανέλπιστο βαθμό βάσει της εικόνας του αγώνα, χωρίς να υπάρχει λόγος.
Ήταν τέτοια η πίεση για να έρθει το αποτέλεσμα που ο κορυφαίος Εμβιλά θόλωσε και γύρισε την μπάλα στο 83′ προς τον Πασχαλάκη (βγήκε νικητής στο τετ α τετ με τον Γκρόνινγκ), ενώ στο άλλο τετ α τετ που έβγαλε ο Πασχαλάκης στο 90′ (πιστεύω ότι ήταν οφσάιντ ο Μπάκιτς) η ομάδα δέχθηκε κάθετη πάσα στην πλάτη της άμυνας, παίζοντας θεωρητικά πιο μαζεμένα στον αγωνιστικό χώρο για να διασφαλίσει το αποτέλεσμα. Υπάρχει άγχος γιατί στην τρέχουσα σεζόν έχουν «στραβώσει» πολλά πράγματα μέσα στους αγώνες που σε φυσιολογική κατάσταση, με έναν κανονικό Ολυμπιακό, αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ο Ολυμπιακός δεν συνηθίζει να κάνει τέτοια λάθη.
Βλέπω και ξαναβλέπω το νικητήριο γκολ του Ελ Αραμπί. Ένας γεννημένος σκόρερ που μεγαλώνει ηλικιακά, αλλά η… ρημάδα η τέχνη δεν ξεχνιέται. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο 36χρονος σκόρερ ολκής μπαίνει μέσα ως αλλαγή και σκοράρει στην πρώτη επαφή του με την μπάλα. Πόση πνευματική ετοιμότητα χρειάζεται για να βρεθεί ένας κυνηγός στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή, έχοντας πατήσει χορτάρι λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα;
Με «κακό» τελείωμα για τα δεδομένα του, καθώς βρήκε την μπάλα ουσιαστικά με τη γάμπα, απλώνοντας το δεξί πόδι με το ένστικτο του γκολτζή που διαθέτει ατόφιο και περίσσιο, μετά το έξοχο γύρισμα του ηγέτη Εμβιλά στο «γέμισμα» του Μπιέλ. Και πρώτος από όλους, έτρεξε να πανηγυρίσει έξαλλα το τέρμα ο Μπακαμπού, ο οποίος μόλις είχε αντικατασταθεί από τον Μαροκινό. Αυτή η ικανότητα πληρώνεται σε οποιαδήποτε ηλικία. Ο Ελ Αραμπί «ζεσταίνεται» σε σπουδαίο timing, έφτασε τα 8 γκολ στη σεζόν και μπορεί να μην πιάσει τους μέσους όρους της προηγούμενης τριετίας, αλλά το ζητούμενο είναι να έρθουν και άλλα τέτοια τέρματα στην τελική ευθεία του Πρωταθλήματος και του Κυπέλλου.
Ο Ολυμπιακός έκανε ένα «γεμάτο» παιχνίδι απέναντι στον ΟΦΗ και παρά το γεγονός πως δεν έχουν όλες οι θέσεις της εντεκάδας την ίδια ποιότητα, η ομάδα παλεύει, δημιουργεί και απειλεί. Και το κυριότερο που συμβαίνει την τελευταία εβδομάδα; Βγάζει αντίδραση. Κάθε αγωνιστική, οι Ερυθρόλευκοι αδικούνται από τη διαιτησία και οι αντίπαλοί τους παίρνουν προκλητικά σφυρίγματα, αλλά το «σύστημα» εκτίθεται κάθε εβδομάδα ολοένα και περισσότερο.