Κάθε νίκη στην Ευρωλίγκα είναι πολύτιμη, αλλά το διπλό στην έδρα της Βίρτους Μπολόνια (83-85) έχει ξεχωριστή και τεράστια σημασία για μία σειρά από λόγους.
Αρχικά, ο Ολυμπιακός έφτασε τις 6 ευρωπαϊκές νίκες μακριά από το ΣΕΦ, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμα φορά τη δυναμική του εντός και εκτός έδρας. Μία ακόμα «διαβολοβδομάδα» τελείωσε με θετικό πρόσημο και μία στις δύο νίκες. Ο ΘΡΥΛΟΣ ανέβηκε στο 12-6 και παραμένει ψηλά.
Λίγες ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα, ο Κώστας Σλούκας τέθηκε εκτός 12άδας λόγω στομαχικών διαταραχών. Ο Ολυμπιακός δεν είχε τον καλύτερο δημιουργό του σε μία απαιτητική έδρα, αλλά έδωσε 19 ασίστ και σκόραρε 85 πόντους.
Ο Σάσα Βεζένκοβ αντιμετώπισε παρόμοιο πρόβλημα, αλλά πήρε τη συγκατάθεση από το ιατρικό επιτελείο της ομάδας και ήταν ξανά απολαυστικός, σκοράροντας 22 πόντους σε 32:40. Ο Βούλγαρος φόργουορντ επανήλθε στο γνώριμο επίπεδο απόδοσης μετά τον τραυματισμό του και ύστερα από δύο παιχνίδια όπου ήταν «μονοψήφιος» σε πόντους. Ήταν θέμα χρόνου να «επιστρέψει» σε «υψηλές πτήσεις» και δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία. Επίσης, μάζεψε και 10 ριμπάουντ, τα 4 εκ των οποίων επιθετικά!
Ο Σακίλ ΜακΚίσικ βρήκε περισσότερο χώρο λόγω της απουσίας του Σλούκα. Προφανώς, οι δύο παίκτες έχουν διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά, αλλά ο κόουτς Γιώργος Μπαρτζώκας προτίμησε ψηλά σχήματα με τον Αμερικανό γκαρντ/φόργουορντ να βγαίνει μπροστά και να πραγματοποιεί την πιο «γεμάτη» εμφάνιση της σεζόν σε άμυνα και επίθεση. Ο «εκρηκτικός» Σακίλ έπαιξε τα περισσότερα λεπτά στη φετινή Ευρωλίγκα (28:54) και δεν είναι μόνο οι 21 πόντοι που πέτυχε. Οι τέσσερις ασίστ, τα δύο κλεψίματα, τα τέσσερα ριμπάουντ (τρία εκ των οποίων επιθετικά) και το καθαρό μυαλό που επέδειξε (μόλις ένα λάθος, παίρνοντας πολλές επιθετικές πρωτοβουλίες στο αγαπημένο του παιχνίδι της απομόνωσης), έκαναν τη διαφορά στην Μπολόνια, η οποία είχε ερυθρόλευκο χρώμα με τους οπαδούς του Ολυμπιακού να δημιουργούν φοβερή ατμόσφαιρα.
Το rotation παρέμεινε σκληρό από τον προπονητή για ένα ακόμα παιχνίδι, αλλά τέλος καλό, όλα καλά. Έχω αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν για το συγκεκριμένο ζήτημα και η ομάδα «ζει» και «πεθαίνει» με αυτόν τον τρόπο. Είναι επιλογή του Μπαρτζώκα και οφείλουμε να τη σεβαστούμε, έστω και αν δεν με βρίσκει σύμφωνο, καθώς σε ορισμένα παιχνίδια υπάρχει ξεκάθαρο έλλειμμα ενέργειας στην τέταρτη περίοδο. Για παράδειγμα, το επιμέρους σκορ στην Μπολόνια ήταν 30-22 στο τέταρτο δεκάλεπτο. Ένα άλλο παράδειγμα είναι πως ο Λαρεντζάκης μετά τη συμμετοχή του στο rotation του πρώτου ημιχρόνου, μπήκε ξανά στο φινάλε και όντας εκτός κλίματος αγώνα και κάπως «κρύος», έχασε δύο βολές (που δεν συνηθίζει να χάνει) στα τελευταία δευτερόλεπτα με το σκορ στο 83-85. Η Βίρτους αστόχησε στην τελευταία επίθεση (σε δύο προσπάθειες) και κατακτήθηκε η πολύτιμη νίκη.
Το σημαντικό είναι πως οι Ερυθρόλευκοι συσπειρώθηκαν ξανά ύστερα από μία σημαντική απώλεια (όπως ήταν αυτή του Σλούκα πριν από το ματς στην Ιταλία) και έπαιξαν ψυχωμένα από την αρχή μέχρι το τέλος. Τρεις παίκτες (Βεζένκοβ, ΜακΚίσικ και Παπανικολάου) βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, πετυχαίνοντας συνολικά τους 60 από τους 85 πόντους των Πειραιωτών. Η ομάδα ήταν συγκεντρωμένη, έκανε μόλις τρία λάθη στο δεύτερο ημίχρονο και οκτώ συνολικά στην αναμέτρηση.
Από εκεί και πέρα, η επιβλητική παρουσία του Ολυμπιακού διαχρονικά στην Ευρώπη, έχει προκαλέσει πολύ πόνο και πολλά ζόρια. Δεν είναι και λίγο πράγμα ο μεγάλος αντίπαλος να «φυτοζωεί» στην Ευρωλίγκα για 11η διαδοχική χρονιά και από κάπου πρέπει να πιαστεί. Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό. Η κορύφωση του πόνου είναι το #mexritelous. Ο τρεις φορές Πρωταθλητής Ευρώπης βγήκε πολύ πιο δυνατός μέσα από ένα πολύ δύσβατο μονοπάτι και ο Παναθηναϊκός είναι «βουτηγμένος» στη μιζέρια και την ανυποληψία.
Το ιστορικό νικηφόρο σερί 10-0 που έχουν οι νταμπλούχοι Ελλάδας κόντρα στους Πράσινους, δεν αντέχεται. Έχουν χάσει με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους. Δεν αντέχεται ότι ο ΘΡΥΛΟΣ είναι διαχρονικός διεκδικητής της Ευρωλίγκας και η δική τους ομάδα αποτελεί τον κομπάρσο της διοργάνωσης. Ναι, η διαιτησία στην Μπολόνια είχε λάθη, αλλά εις βάρος και των δύο ομάδων. Το να πλασάρουν ότι ο Ολυμπιακός είναι ευνοημένος της Ευρωλίγκας και να τον συγκρίνουν με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (ξεχνώντας απροκάλυπτα την εποχή Ομπράντοβιτς, όπου είχαν αδιανόητη διαιτητική αβάντα και στην Ευρώπη), προκαλεί θυμηδία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για την ομάδα που κατήργησε το 50%-50% και έμαθε να κερδίζει με το 100%-0%. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για την ομάδα που έκανε το άσπρο – μαύρο για 25 ολόκληρα χρόνια στο ελληνικό μπάσκετ, παίρνοντας τίτλους με σκιές και σκάνδαλα, διαιτητικά και εξω-αγωνιστικά.
Πώς να παραδεχθούν, λοιπόν, ότι τρεις διαιτητές είναι πιθανό να κάνουν λάθη σε ένα παιχνίδι μπάσκετ, αλλά εις βάρος και των δύο ομάδων; Πώς να αποδεχθούν ότι το 50%-50% στα διαιτητικά κριτήρια είναι το «Α» και το «Ω» είτε στις σωστές είτε στις λανθασμένες αποφάσεις; Έχοντας συνηθίσει το 100%-0% υπέρ τους και το 100%-0% εις βάρος του Ολυμπιακού στα μεταξύ τους παιχνίδια, τα εκατέρωθεν λάθη «πέφτουν βαριά».
Το να γίνεται «σημαία» το (πράγματι τραβηγμένο) φάουλ του Οτζελέγε στον Παπανικολάου (έβαλε 1/2 βολές και έκανε το 77-82) και όχι το φλόπινγκ του Τεόντοσιτς και οι τρεις βολές-«δώρο» στην αμέσως επόμενη φάση (πάνω σε τρίποντο, κάνοντας από το πουθενά το 80-82), είναι απλά ύπουλο και βρώμικο. Μία τακτική που έχουν συνηθίσει να ακολουθούν. Βέβαια, κάπου εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι έφτασαν σε σημείο να υπερασπίζονται τον Μίλος (!), έναν αθλητή που λοιδόρησαν και ξέσκισαν στην κριτική όταν αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό και τού έκλεβαν με αναίσχυντο τρόπο τα Πρωταθλήματα και τα Κύπελλα… Από δαύτους, τα έχουμε δει όλα και τα περιμένουμε όλα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να μείνει έξω από όλο αυτό (γιατί οι δύο ομάδες θα συναντηθούν πολλές φορές εντός συνόρων στο δεύτερο μισό της σεζόν) και να συνεχίσει να κάνει απτόητος την εξαιρετική δουλειά του.