Στον λίμπερο τα φώτα πέφτουν λιγότερο από κάθε άλλο παίκτη (παρότι φοράει διαφορετική εμφάνιση από τους υπόλοιπους). Έχει αυτό τον άχαρο ρόλο να σκουπίζει στην πίσω ζώνη, να παίρνει την πρώτη μπάλα, να μπαινοβγαίνει στο τάραφλεξ και συνήθως (δηλαδή σχεδόν πάντα) είναι Έλληνας.
Ο Ολυμπιακός αλλιώς τα είχε προγραμματίσει κι αλλιώς του βγήκαν τα πράγματα. Απέκτησε τον Γκαρά (που προερχόταν από κερδισμένο πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό) για να έχει δεδομένα καλή πρώτη μπάλα και σταθερότητα στην πίσω ζώνη όμως ο τραυματισμός που υπέστη τον έβγαλε νοκ άουτ χωρίς να παίξει σε επίσημο ματς με πρόγραμμα-φωτιά: Τέσσερα ευρωπαϊκά ματς, δύο στο Λιγκ Καπ και εννέα στο πρωτάθλημα. Δεκαπέντε ματς σε διάστημα δύο μηνών με αρκετά ταξίδια συν τοις άλλοις.
Η βαθμολογία αποτυπώνει την αλήθεια όσον αφορά στη δυναμική που έχτισε ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα. Πρωτιά στο +3 από τον ΠΑΟΚ, στο +6 από τον Παναθηναϊκό και στα υπόλοιπα τρεις προκρίσεις σε Λιγκ Καπ και Τσάλεντζ Καπ.
Όλα αυτά ήρθαν με τον Δημήτρη Τζιάβρα ως βασικό. O – σε λίγους μήνες – 24χρονος λίμπερο βούτηξε απευθείας στα βαθιά και παίρνει άριστα στο πρώτο κομμάτι της σεζόν όχι μόνο για την αγωνιστική του εικόνα αλλά και τη συνολική του νοοτροπία σε μια ομάδα που «απαγορεύεται» όχι μόνο να χάσεις ματς αλλά και σετ!
Κάποια σκόρπια παιχνίδια την τελευταία τριετία τα έπαιρνε στα πόδια του αλλά χωρίς πίεση και κυρίως ως λίμπερο άμυνας. Δεν είχε ποτέ τον πρώτο λόγο σε τέτοια ομάδα σε επίπεδο πρωταθλητισμού αλλά είχε την ευλογία να δουλέψει με εξαιρετικούς προπονητές και να αποκτήσει εξέλιξη που πλέον είναι εμφανής και στον πιο αδαή.
Δεν είναι μόνο οι γρήγορες αντιδράσεις που είχε στην άμυνα ούτως η άλλως αλλά και το καλό διάβασμα στο σέρβις: ο τρόπος που θα υποδεχθεί την μπάλα ακόμα και με δάχτυλα για να τη στείλει συστημένη στον Τράβιτσα χωρίς να τον βγάλει από το πεδίο δράσης του. Και είναι σημαντικό ότι έχει δίπλα του κι έναν φανταστικό Κουμεντάκη που διδάσκει υποδοχή και φέτος και τον αποφορτίζει σημαντικά.
Ο λίμπερο που γαλουχήθηκε ως παιδί στην Πολίχνη, είδε την ευκαιρία να του παρουσιάζεται και την άρπαξε. Δεν αγωνίστηκε στη μοναδική ήττα στο πρωτάθλημα (αυτή απέναντι στον Παναθηναϊκό όπου ο Δαλακούρας σε ειδικό ρόλο τα πήγε περίφημα) και με αυτόν στο τάραφλεξ ο Ολυμπιακός μέτρησε 23 βαθμούς.
Κάθε άλλο παρά άσχημο το λες όταν έχει σημαδευτεί 161 φορές σε 8 ματς (18 ανά παιχνίδι) δεχόμενος συνολικά 10 άσους. Καλό ποσοστό που σίγουρα με τον καιρό μπορεί να γίνει και καλύτερο γιατί η τεχνική του είναι εξαιρετική.
Την τεχνική βέβαια δεν τη βλέπεις μόνο στο πώς θα υποδεχθεί την μπάλα, αλλά και στο πώς θα σηκώσει την μπάλα ψηλά σε ρόλο… πασαδόρου για να τροφοδοτήσει τους περιφερειακούς. Το 53% είναι μια χαρά για παίκτη που βουτά στον λάκκο με τα λιοντάρια και σε ένα πρωτάθλημα που υπάρχει τεράστια έλλειψη ποιότητας στη συγκεκριμένη θέση.
Αν, λοιπόν, διατηρήσει αυτή τη σταθερότητα και δεν επηρεαστεί η απόδοση ή η συμμετοχή του σε αγώνες από τραυματισμούς (έχει βγάλει κάποιους και στην προετοιμασία και πριν το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό) τότε ο Ολυμπιακός έχει δέσει για το μέλλον του έναν παίκτη που όταν πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο Ρέντη δεν υπολογιζόταν για βασικός και τώρα συμβάλλει στο να είναι η ομάδα του πρωτοπόρος χωρίς να υπάρχει δεύτερη επιλογή πίσω του. Θυμίζουμε πως το 2021 επέκτεινε το συμβόλαιό του ως το 2025.
Δεδομένα ο Ολυμπιακός κινείται για λίμπερο παρότι ο Τζιάβρας έχει αφήσει τους πάντες ικανοποιημένους (με πρώτο και καλύτερο τον προπονητή του που τον πίστεψε από πέρυσι). Είναι ποσοτικό το ζήτημα όχι μόνο για τα επίσημα, αλλά και για τις προπονήσεις προκειμένου η ομάδα να λειτουργεί καλύτερα.
Αν πάντως κάποιος μας έλεγε πριν την έναρξη της σεζόν πως ομάδα της τετράδας (εν προκειμένω ο Ολυμπιακός) θα βγάλει ένα τόσο ανταγωνιστικό πρώτο γύρο στο πρωτάθλημα και ένα βαρύ πρόγραμμα με Ευρώπη ενδιάμεσα, μόνο με το δεύτερο λίμπερο και θα είχε τέτοια αποτελέσματα, δεν θα το πιστεύαμε. Αδυνατώ να πιστέψω πως ο ΠΑΟΚ με Μιχελάκη, ο Παναθηναϊκός με Γκρουμούσα και ο Φοίνικας με τον Σωνάκη θα παρουσίαζαν καλύτερη εικόνα.
Προς τιμήν των Ερυθρολεύκων, ουδείς στις απώλειες στάθηκε με δηλώσεις στην απουσία του Γκαρά (ή και του Τζιάβρα στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό) αλλά δούλεψαν με το κεφάλι κάτω για να εξελιχθεί ο νεαρός (ο οποίος αν δεν υπήρχαν ο Κοκκινάκης, ο Α. Χανδρινός και ο Ζήσης θα μπορούσε να κληθεί στην Εθνική βάσει της χρονιάς που κάνει).
ΥΓ: Παράδειγμα προς μίμηση ο πρώτος γύρος του Μίλωνα. Το εμφατικό πέρασμα από την Ορεστιάδα (εκεί όπου δυσκολεύτηκαν όλοι) δείχνει ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Δεν έχει σημασία αν θα είναι τελικά στην τετράδα (είναι δύσκολο Παναθηναϊκός και Φοίνικας να είναι τόσο κακοί στον δεύτερο γύρο) αλλά με τόσο μικρό μπάτζετ απέναντι σε μεγαθήρια, ο Σάκης Ψάρρας επιβεβαιώνει γιατί θεωρείται δικαίως ένας από τους κορυφαίους Έλληνες προπονητές της γενιάς του.
ΥΓ.1: Ο Φοίνικας θα πάει σε αλλαγές και το πιθανότερο σενάριο σύμφωνα με πληροφορίες είναι η απόκτηση ξένου κεντρικού κι ενός ακόμα ξένου, πιθανότατα ακραίου. Το βόλεϊ που έπαιξε στον πρώτο γύρο είναι τραγικό κι όποιος έστησε την ομάδα δημιούργησε το μεγαλύτερο πρόβλημα. Η παραμονή του Ιερεσουέλο ήταν ίσως και το μεγαλύτερο λάθος. Ο Δημήτρης Καζάζης είναι το δέντρο κι όχι το δάσος και κατά τη γνώμη μας, δικαίως στηρίζεται γιατί πρέπει να πάψουν οι προπονητές μέσα σε λίγους μήνες να γίνονται ο εύκολος στόχος.
ΥΓ.2: Ο Παναθηναϊκός παρότι είχε καλά ποσοστά στην επίθεση, δεν μπόρεσε να νικήσει καθαρά ούτε την Κηφισιά. Μόνες καθαρές νίκες σε εννέα αγωνιστικές ήταν με ΠΑΟΚ και τους δύο ουραγούς (ΟΦΗ, Αριστοτέλη). Το παράξενο είναι πως έπρεπε να επιστρέψει ο Ζήσης (στην απουσία του οποίου αποδιδόταν η κακή εμφάνιση) για να γίνουν ορατά τα προβλήματα που έβλεπαν όσοι ασχολούνται διεξοδικά με το άθλημα. Ο Έλληνας λίμπερο προφανώς και δεν θα διόρθωνε σε μεγάλο βαθμό μια συνολικά κακή εικόνα και μένει να δούμε πώς ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος θα προσπαθήσει να φτιάξει ομοιογένεια σε ένα σύνολο που κερδίζει γιατί έχει τεράστια ατομική ποιότητα.