Δεν βρισκόμαστε στο καλοκαίρι για να σχολιάζουμε και το παραμικρό στα φιλικά προετοιμασίας, που ούτως ή άλλως διεξάγονται για τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές. Τότε, είναι που χτίζονται οι ομάδες και μπαίνουν οι βάσεις για μία ολόκληρη σεζόν.
Τώρα, είναι μία ειδική κατάσταση για όλες τις ομάδες λόγω του πρώτου Μουντιάλ στην ιστορία που διεξάγεται χειμώνα. Και στην προκειμένη περίπτωση, ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε πολύ πιο ειδική κατάσταση, όντας στο -12 από τη φυσική του θέση. Οπότε, δουλεύει για να καλύψει το χαμένο έδαφος και να βελτιωθεί ενόψει του δεύτερου μισού της σεζόν προκειμένου να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί.
Μετά τη φιλική επικράτηση επί της Χάντερσφιλντ με 2-0, ο Πρωταθλητής Ελλάδας ήρθε ισόπαλος 3-3 με τη Σταντάρ Λιέγης. Δεν τίθεται αμφιβολία ότι τα τρία γκολ παθητικό είναι πολλά και το αρνητικό που προέκυψε από το συγκεκριμένο τεστ (η ομάδα χρειάζεται στόπερ για να στηρίξει το πρότζεκτ του Ντόη και τον Ρέτσο, που επέστρεψε για να μείνει), αλλά εδώ το θέμα είναι πώς θέλει να δει κάποιος το ποτήρι: μισογεμάτο ή μισοάδειο; Προσωπικά, κρατώ ότι ο Ολυμπιακός δημιουργεί ξανά και προσπαθεί να γίνει και πάλι αποτελεσματικός σε σταθερή βάση. Πόσο μάς έχει λείψει ο Ολυμπιακός να σκοράρει τρία γκολ μέσα σε 18 αγωνιστικά λεπτά, όπως συνέβη στο δεύτερο ημίχρονο με τη βελγική ομάδα; Το υλικό υπάρχει και είναι το καλύτερο εντός συνόρων. Ρόλοι, «χημεία» και αυτοματισμοί έχουν βρεθεί και μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. H ποιότητα ξεχειλίζει…
«Δεν πονάνε τα μάτια μας», όπως συνέβαινε μέχρι τον Σεπτέμβριο και να έρθει ο Μίτσελ. Με τους μπαλαδόρους παίκτες που διαθέτουν, οι Ερυθρόλευκοι κυκλοφορούν την μπάλα και απειλούν. Θέλουν να την έχουν στα πόδια τους, αν και δουλεύουν, παράλληλα, την επιθετική μετάβαση. Η αδυναμία στα «φτερά» είναι δεδομένη και η ελπίδα μέχρι το τέλος της σεζόν είναι να μην προκύψει άλλο πρόβλημα με τον επιρρεπή στους τραυματισμούς και τις ατυχίες, Γκάρι Ροντρίγκες. Ο κόουτς τον εμπιστεύεται και ο ποδοσφαιριστής από το Πράσινο Ακρωτήριο είναι ο μοναδικός εξτρέμ στο ρόστερ που έχει το παιχνίδι ένας εναντίον ενός, καθώς ο Τζος Μπόουλερ δεν φαίνεται να υπολογίζεται ιδιαίτερα.
Ο Ισπανός τεχνικός κάνει δοκιμές (άρεσε πολύ το σχήμα του τελευταίου ημιώρου κόντρα στη Σταντάρ με τους Φορτούνη και Χάμες, πίσω τους σέντερ φορ Μπακαμπού και Ελ Αραμπί) και είναι σαφές ότι θέλει να βελτιώσει την αποδοτικότητα της ομάδας στο τρανζίσιον προκειμένου να βγαίνει με μεγαλύτερες αξιώσεις στην αντεπίθεση όταν βρίσκεται σε θέση άμυνας και κερδίζει την μπάλα. Η ιδέα με τον Μπιέλ «ψευτοεννιάρι» δεν είναι άσχημη. Άλλωστε, ο Ισπανός μεσοεπιθετικός έχει παίξει αυτόν τον ρόλο στην Κοπεγχάγη και όπως έχω γράψει εξ αρχής είναι παίκτης που πρέπει να παίζει όσο το δυνατόν πιο κοντά γίνεται στη μεγάλη περιοχή, καθώς διαθέτει την αίσθηση του γκολ και μπορεί να απειλήσει ανά πάσα στιγμή και με τα δύο πόδια, ξέχωρα από την ικανότητά του στην πάσα, την κυκλοφορία της μπάλας και τη δημιουργία.
Ο Μίτσελ κάνει δουλειά και αυτό δεν αμφισβητείται. Το πρώτο βήμα έχει γίνει και ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην καθημερινότητα μιας κανονικής ομάδας. Είναι απίστευτο, όμως βρισκόμαστε στον Δεκέμβριο και ο ΘΡΥΛΟΣ δεν έχει πετύχει δεύτερη συνεχόμενη νίκη στη σεζόν, σε διάρκεια ενενηντάλεπτου. Αυτό πρέπει να αλλάξει με την επανέναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Οι Ερυθρόλευκοι θέλουν νίκες και ένα μεγάλο σερί. Οι νίκες θα τονώσουν την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση. Έτσι, θα περάσουμε στο επόμενο, κομβικό, στάδιο. Το δεύτερο και καθοριστικό βήμα για την ανατροπή είναι η πίστη. Μία πολύ καλή ομάδα θέλει νίκες για να πιστέψει ακόμα περισσότερο στον εαυτό της και την ανατροπή, που μόνο ένας σύλλογος του μεγέθους του Ολυμπιακού μπορεί να πραγματοποιήσει. Οι νίκες φέρνουν ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση, περισσότερο «δέσιμο» και απόλυτη ομαδικότητα σε όλους τους τομείς. Ένας για όλους και όλοι για έναν.
ΥΓ: Για τον Μαρσέλο έγραψα πρόσφατα ό,τι είχα να γράψω. Δεν… ξεγελιέμαι με τις δύο ασίστ σε ένα φιλικό, αλλά η τέχνη δεν ξεχνιέται και το αριστερό πόδι του παραμένει «γλυκό» και το απέδειξε μέσα σε ένα «σκάρτο» δίλεπτο. Αν δεν πάρει μία σειρά αγώνων, δεν μπορεί να κριθεί δίκαια. Το θέμα είναι ότι κάποιοι έφτασαν στο σημείο να λοιδορήσουν αυτήν την τεράστια προσωπικότητα του αθλητισμού. Και αν από τους αντιπάλους του Ολυμπιακού περιμέναμε κάτι τέτοιο, η αποδόμηση που επιχειρείται από την πρώτη στιγμή επηρέασε και την κρίση οπαδών της ομάδας και όχι μόνο. Αμέσως μετά τον τελευταίο αγώνα με την ΑΕΚ (13/11), πριν από τη διακοπή για το Μουντιάλ, ξέσπασε έντονη φημολογία για άμεση λύση της συνεργασίας. Αυτές οι «φήμες», ούτε βγήκαν από μόνες τους ούτε ήταν τυχαίες. Το τί και πώς δεν έχει σημασία, αλλά οφείλω να αναγνωρίσω τον άριστο χειρισμό του Μίτσελ στην υπόθεση του Μαρσέλο.