Παρά την ήττα στο Τελ Αβίβ (την πρώτη εκτός έδρας στη φετινή Ευρωλίγκα), έστω και με τον τρόπο που ήρθε (από το +11 και με την κατάρρευση στο τέταρτο δεκάλεπτο), το πρόσημο στη «διαβολοβδομάδα» είναι θετικό.
Κανένα παιχνίδι σε αυτήν την διοργάνωση δεν είναι εύκολο, ενώ η Άλμπα Βερολίνου είναι μία από τις δύο ομάδες που μπορεί να μην έχουν στόχο και πιθανότητες για την πρόκριση στην οκτάδα, αλλά παίζει με ενέργεια, έχει αυτοματισμούς και, πλην του πανύψηλου σέντερ που διαθέτει, όλοι οι παίκτες της σουτάρουν χωρίς να το πολυσκεφτούν και όταν βρουν ρυθμό δύσκολα ανακόπτονται.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας «έκλεισε» το rotation και χρησιμοποίησε ουσιαστικά 8 παίκτες, καθώς οι Κάνααν και Πίτερς αγωνίστηκαν μόνο στο δεύτερο δεκάλεπτο, ενώ οι Μπλακ και Λούντζης δεν έπαιξαν καθόλου. Ο Κάνααν είναι εντελώς ξεχωριστή περίπτωση από τους Πίτερς και Μπολομπόι και θα το εξηγήσω παρακάτω. Ο τελευταίος έκανε εκπληκτικό παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση, ήταν διψήφιος, ενώ έβαλε και το τριποντάκι του. Η ουσία είναι πως ο νταμπλούχος Ελλάδας πήρε τη νίκη κόντρα στην επικίνδυνη γερμανική ομάδα και παραμένει δεύτερος στην Ευρωλίγκα με επίδοση 7-3.
Βασίλη και Γιώργο, Γιώργο και Βασίλη, ο Ολυμπιακός παραμένει σε καλά χέρια. Ο Κώστας Παπανικολάου δεν χρειάζεται αποθεωτικά σχόλια επειδή πέτυχε 19 πόντους κόντρα στην Άλμπα. Είναι άξιος αρχηγός της ομάδας και μαζί με τον υπαρχηγό Κώστα Σλούκα οι δύο παίκτες που «κληρονόμησαν» βαρύ φορτίο από τους Σπανούλη και Πρίντεζη, το οποίο μπορούν να σηκώσουν.
Ο Παπανικολάου είναι από τους πιο αδικημένους παίκτες των Ερυθρόλευκων σε όλα τα αθλήματα. Δύσκολα θα ακούσει καλή κουβέντα σε σταθερή βάση, αλλά είναι πάντα εκεί και κάνει πράγματα που δεν φαίνονται και δεν αποτυπώνονται στη στατιστική. Όταν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά, συνήθως δέχεται κριτική για τον κάθε πιθανό και απίθανο λόγο, αλλά έχει αποδείξει την αφοσίωσή του στον Ολυμπιακό παρά το γεγονός ότι κάποτε είχε πάρει μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα.
Η συνέχεια δικαίωσε τόσο τον Ολυμπιακό όσο και τον ίδιο τον αθλητή, ο οποίος όταν επέστρεψε από το ΝΒΑ μία ομάδα είχε μόνο στο μυαλό του παρά την πράσινη σφήνα για την απόκτησή του, τον Ιανουάριο του 2016. Ο Παπανικολάου μπορεί να προερχόταν από τον Άρη (άλλωστε, έπαιξε ελάχιστα σε μία σεζόν), αλλά στον Ολυμπιακό γαλουχήθηκε και έγινε ο all around παίκτης που είναι σήμερα. Η σύγκριση που γινόταν κάποτε με τον Ιωάννη Παπαπέτρου προκαλεί άφθονο γέλιο. Ακόμα και αν είχε παραμείνει στον Ολυμπιακό εκείνο το καλοκαίρι ο Παπαπέτρου, θα διατηρούσε ρόλο συμπληρωματικού παίκτη και θα βρισκόταν μια μπασκετική ζωή στη σκιά του κανονικού «Παπ». Τον Ιανουάριο του 2023, ο Κώστας Παπανικολάου συμπληρώνει έντεκα χρόνια με τα ερυθρόλευκα και σουτάρει με 50% στο τρίποντο στην Ευρωλίγκα για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο!
Ο Βεζένκοβ συνεχίζει να είναι απολαυστικός σε κάθε ματς και βάζει «20άρες» για πλάκα. Ο Σάσα είναι ο κορυφαίος παίκτης στην Ευρωλίγκα και ο Ολυμπιακός μπορεί να καμαρώνει για το πρότζεκτ που ο ίδιος πίστεψε και έφτασε σε αυτό το σημείο, δημιουργώντας έναν παίκτη για την ελίτ, που η Ευρώπη μοιάζει λίγη για να μπορέσει να τον κρατήσει στις τάξεις της. Ο Βούλγαρος φόργουορντ σκοράρει με όλους τους τρόπους, παίρνει ριμπάουντ, δίνει ασίστ, κλέβει μπάλες, βγάζει άμυνες. Τα λόγια είναι περιττά.
Όσο για τον Κάνααν. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να τον περιμένει και πρέπει να ανεβάσει άμεσα «στροφές» γιατί, αν δεν γίνει αυτό, η αλλαγή του μοιάζει με μονόδρομο. Ήδη, πήρε το μήνυμα από τον Μπαρτζώκα κόντρα στην Άλμπα, όχι τόσο γιατί δεν ξεκίνησε στη βασική πεντάδα μόλις για δεύτερη φορά στη φετινή Ευρωλίγκα, αλλά κυρίως γιατί έπαιξε όλα και όλα για 06:54 στο δεύτερο δεκάλεπτο με 1/3 τρίποντα.
Είναι λάθος να συγκρίνεται η παρουσία του Αμερικανού σούτινγκ γκαρντ με τις περιπτώσεις των Άλεκ Πίτερς και Τζόελ Μπολομπόι. Ο Κάνααν αποκτήθηκε για ένα συγκεκριμένο ρόλο στη θέση «2», αντικαθιστώντας τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, το κενό του οποίου δεν έχει φανεί διότι ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης διάγει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Οι Πίτερς και Μπολομπόι έχουν συγκεκριμένη αποστολή από τη στιγμή που στη θέση τους υπάρχουν οι Βεζένκοβ και Φαλ, οι οποίοι είναι βασικοί και αναντικατάστατοι. Είναι παίκτες των 30+ λεπτών και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, ιδιαίτερα όσο κυλάει η σεζόν και θα κρίνονται οι στόχοι.
Οι Πίτερς και Μπολομπόι είναι αυτοί που θα κερδίσουν περισσότερο χρόνο, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς οι Βεζένκοβ και Φαλ θα τελειώνουν πάντα το ματς. Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν έχει την πολυτέλεια να μην παίρνει αυτά που περιμένει σε θέση βασικού παίκτη και να διαθέτει μία θέση ξένου να… κάθεται στην άκρη του πάγκου και να βλέπει τα παιχνίδια. Στα δικά μου μάτια, ο Δεκέμβριος είναι καθοριστικός. Αν ο Κάνααν δεν «ξυπνήσει» και δεν ανταποκριθεί στα καθήκοντα που πρέπει να φέρει εις πέρας, ο τρεις φορές Πρωταθλητής Ευρώπης πρέπει να κοιτάξει το συμφέρον του.
Ωστόσο, το δεδομένο είναι πως σύσσωμη η ομάδα βρίσκεται πάνω στον Αϊζάια Κάνααν και προσπαθεί να τον κάνει να αισθανθεί οικεία και αναπόσπαστο κομμάτι της. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα μετά το χαμένο λέι-απ στον αιφνιδιασμό με το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, όταν πρώτα ο Σλούκας και μετέπειτα ο Βεζένκοβ έτρεξαν να χειροκροτήσουν και να αγκαλιάσουν τον Αμερικανό, ο οποίος ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί και είναι ολοφάνερο. Όπως είχα γράψει πρόσφατα, είναι παίκτης που θέλει την μπάλα στα χέρια και να παίρνει πολλές προσπάθειες, αλλά στον Ολυμπιακό πρέπει να γίνει «οικονομικός» και στα 32 του αυτό είναι δύσκολο να συμβεί.