Η απόφαση που πήρε το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός να κινηθεί για έναν παίκτη-βαρόμετρο, έναν παίκτη-ηγέτη στα άκρα ήταν συνειδητή μετά το περυσινό φιάσκο (εκ του αποτελέσματος) με τον Πέριτς.
Η απόκτηση του «τρελού» – με την καλή έννοια – Σαλβαδόρ Ιντάλγκο είχε μια συγκεκριμένη λογική αφού αγωνιστικά έχει ένα πακέτο χαρακτηριστικών που το συναντά κανείς σε μεγάλα πρωταθλήματα. Μα πάνω από όλα έχει εμπειρία και προσωπικότητα νικητή που συνοδεύουν χρόνια τώρα το βιογραφικό του.
Εξάλλου, το αφήγημα περί ηλικίας πάει στον βρόντο. Έχουμε δει στην Ελλάδα – και πιο πρόσφατα – πρωταθλητές όπως ο Γκάβιν Σμιτ, ο Ντάντε, ο Ντέιβιντ Λι, ο Γιορντάνοφ, ο Αλεξίεφ (ο οποίος πέρυσι απέκλεισε τον Ολυμπιακό ως παίκτης της Χέμπαρ) να παίρνουν τίτλους με την προσωπικότητά τους. Πάμπολλα παραδείγματα σε μια αρκετά μεγάλη λίστα και διόλου κλειστή.
Ο Ιντάλγκο, λοιπόν, είναι ο πιο πολυσυζητημένος παίκτης των δύο πρώτων αγωνιστικών. Εντελώς απλοϊκά, μετράει 9 άσους, 2 μπλοκ, 24/32 επιθέσεις (75%) και 2 λάθη σε 38 υποδοχές. Δεν τα λες και λίγα απέναντι σε ομάδες όπως ο Μίλωνας και ο Φοίνικας Σύρου που είναι μακράν οι πιο επικίνδυνες μετά τα ντέρμπι.
Ο Κουβανός (με γερμανική υπηκοότητα) τονίζει διαρκώς στις δηλώσεις του πως αγαπάει το άθλημα που παίζει, του αρέσει να είναι κοντά στον κόσμο της ομάδας του και ήδη χτίζεται αυτή η σχέση που αρκετοί από τους ξένους δεν είχαν τα προηγούμενα χρόνια.
Εδώ να σημειώσουμε πως η εικόνα του Ιντάλγκο στην αρχή της προετοιμασίας δεν έχει καμία σχέση με αυτή που βλέπουμε στα δύο πρώτα επίσημα παιχνίδια αφού είναι όλο και καλύτερος με μεγαλύτερες πρωτοβουλίες και πολύ πιο ελαφρύς στην πίσω ζώνη με σημαντικές βοήθειες στην άμυνα.
Μέσα από το ομαδικό παιχνίδι, τα πολλά καλά σέρβις και το εξαιρετικό μπλοκ άμυνα, ο Ολυμπιακός δεν άφησε πολλά περιθώρια στον Φοίνικα που ενώ έχει στήσει μια καλύτερη ομάδα από πέρυσι θα πρέπει να το δείξει και στο τάραφλεξ το επόμενο διάστημα με πιο γρήγορη ανάπτυξη. Η αγωνιστική απόσταση των δύο ομάδων φάνηκε μεγάλη σε ένα γήπεδο που οι Συριανοί τα τελευταία χρόνια ήταν ανταγωνιστικοί.
Το κατάφεραν μόνο στο τρίτο σετ όπου πίεσαν παραπάνω στο σέρβις όμως εκεί ήταν που φάνηκε σε αυτό το πρώιμο στάδιο της σεζόν η διαφορά του περυσινού με τον φετινό Ολυμπιακό. Ο Στερν έσβησε δύο σετ μπολ (τελείωσε όλες τις κρίσιμες μπάλες) κι ο Ιντάλγκο με αποφασιστικότητα στο σέρβις έσβησε άλλο ένα μετά από μεγάλη παράταση, για να προσθέσει δύο άσους και να κλείσει το ματς.
Είναι προφανές – από τα δύο πρώτα ματς του Ολυμπιακού – πως οι αντίπαλες ομάδες για να έχουν τύχη θα πρέπει εκτός από το να πετύχουν ταυτόχρονα τους σέρβερ των Ερυθρολεύκων σε κακή μέρα, να πιέσουν και τον Ιντάλγκο στο σέρβις.
Ως τώρα Μίλωνας και Φοίνικας το προσπάθησαν ανεπιτυχώς αφού ο Κουβανός στις περισσότερες περιπτώσεις κάλυψε σωστά την περιοχή δράσης του και με έναν πιο «άπειρο» αλλά ταλαντούχο και με καλή τεχνική λίμπερο (για τον οποίο αξίζει να αναφερθούμε σε επόμενο κείμενο) κοντά, όπως είναι ο Τζιάβρας.
Η λογική λέει πως στην καλή του μέρα (όπως με τον Φοίνικα) ο Ιντάλγκο θα φορτώνεται από τον Τράβιτσα με περισσότερες μπάλες ακόμα και μετά από δική του υποδοχή. Η πρώτη του εικόνα στα επίσημα επιβεβαιώνει ως τώρα όσα περιμένει να δει κανείς από εκείνον με κρίσιμους πόντους όταν η μπάλα καίει (πέρα από τα υπόλοιπα).
Το 83% είναι αδιανόητο ποσοστό για τις απαιτήσεις ενός τέτοιου παιχνιδιού, όπως εντυπωσιακοί είναι και οι 3 άσοι που κλείδωσαν δύο σετ απέναντι σε ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο. Οι Ερυθρόλευκοι έχουν βρει για φέτος τον επιθετικό ηγέτη τους που ακόμα και στην κακή βραδιά του, θα δώσει το 100% και στις ήττες δεν θα χαμογελάει σα να μη συμβαίνει τίποτα…
Συνολικά ο Ολυμπιακός δουλεύει για να βρει την απαραίτητη ισορροπία, τη σταθερότητα στην υποδοχή και να κάνει ακόμα καλύτερο το μπλοκ άμυνα με τον «εγκεφαλικό» ηγέτη Τράβιτσα να ψηλώνει ακόμα περισσότερο την ομάδα του στο φιλέ.
Το πιο σημαντικό όμως είναι πως φέτος έχει έναν προπονητή που ξέρει πως θα πάρει το καλύτερο από τους παίκτες του (φωναχτά παραδείγματα Ελλήνων είναι ο Δαλακούρας, ο Λινάρδος και ο Τζιάβρας ως τώρα) και που θα ξεδιπλώσει τις αρετές του συνόλου του σταδιακά σε μια μακρά και πολύ ανταγωνιστική χρονιά.
Ο Παναθηναϊκός πήρε καλό βαθμό στο πρώτο ντέρμπι, ο ΠΑΟΚ δεν είχε Ερνάντες
*Ο Παναθηναϊκός κινδύνευσε σοβαρότατα από τον ΠΑΟΚ όχι μόνο λόγω της απουσίας του Ζήση αλλά και λόγω των 16 λαθών στο σέρβις από τους δύο παίκτες-βαρόμετρα που έχει (Κόβαρ και Ερνάντες). Αν σε αυτά προστεθούν και τα άλλα πέντε στην επίθεση (χωρίς τα μπλοκ που δέχθηκαν), καταλαβαίνει κανείς πως οι Ασπρόμαυροι δίκαια πήραν ένα σετ αλλά ταυτόχρονα δεν είχαν και παίκτη να τελειώσει μια κρίσιμη μπάλα.
Με εννέα σετ μπολ σε δύο σετ (όλα χαμένα) και δύο του Παναθηναϊκού αντίστοιχα (επιτυχημένα), ο ΠΑΟΚ φανέρωσε το πρόβλημά του στην έλλειψη ενός παίκτη που θα τελειώσει την κρίσιμη φάση. Κάτι που βέβαια είχαν οι Πράσινοι με τον Ερνάντες ο οποίος είχε και το εξαιρετικό για τα δεδομένα του αγώνα 53%, με τον Γιάκομπσεν να κρατά ζεστούς σε ίδια… θερμοκρασία τον Φράγκο και τον Κόβαρ αφού λόγω της κακής υποδοχής ήταν φύσει αδύνατο να παίξει αρκετά πρώτο χρόνο όπως συνηθίζει.
Οι Πράσινοι ανέβασαν πολύ τον πήχη φέτος από πολύ νωρίς με μεταγραφικές κινήσεις και -κυρίως- δηλώσεις οπότε στο ισορροπημένο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για όλο τον οργανισμό να μην υπάρξει γκέλα.
Έκανε το βήμα μπροστά ο Ερνάντες που αποκτήθηκε για να τελειώνει ακριβώς όλες τις δύσκολες φάσεις, ο Γκρουμούσας έβγαλε δύσκολες άμυνες και ο Φράγκος από ένα σημείο κι έπειτα ανέβασε απότομα την απόδοσή του.
Ήταν μια αναμέτρηση που η στατιστική δεν φανέρωσε πως τη διαφορά την έκανε η απόδοση του Κουβανού στην επίθεση και η προσωπικότητά του. Ο ΠΑΟΚ είχε τα αναμενόμενα σκαμπανεβάσματα του Ράπτη (ειδικά όταν πιέστηκε στην υποδοχή) κι απογοητευτικό τον Βουλκίδη στις συνεργασίες του με τον Γουόλς.
*Σοβαρούς ξένους έχει φέτος η Κηφισιά (Οκοσάνοβιτς, Τσέιβερς, Ρικάρντο), ωραία δουλειά γίνεται κι από τον Κώστα Χριστοφιδέλη και στο side out. Μακάρι κάποια στιγμή κι ο ΟΦΗ να δείξει κάτι γιατί προς το παρόν είμαστε στο γνωστό στάδιο με τα πολλά λόγια για το βήμα παραπάνω (;) αλλά στην πράξη ακόμα γιοκ.
*Απογοητευτικός ο Άθλος στις δύο πρώτες αγωνιστικές. Κι αν με τον Φοίνικα έχει δικαιολογίες, με τον Αριστοτέλη δεν υπάρχει καμία απολύτως. Ο Ντε Πρα μετά από έναν χρόνο αποχής βρίσκεται σε καλή κατάσταση και είναι πραγματικά καλός για μια τέτοια ομάδα, αλλά έχει λιγοστές βοήθειες. Ακατανόητη και η αλλαγή προπονητή δύο μέρες πριν την έναρξη της σεζόν: υποτίθεται πως οι ομάδες του Έβρου λειτουργούν με λογική στο συγκεκριμένο άθλημα. Προς ώρας η λογική είναι χαμένη κάπου στην πυκνή ομίχλη που σκεπάζει τη Βόρεια Ελλάδα νωρίς τα πρωινά του χειμώνα.