Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός κατάφερε τα τελευταία 20κάτι χρόνια να δημιουργήσει μια ομολογουμένως πλούσια ιστορία. Ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της ιστορίας ωστόσο, θα είναι παντοτινά συνυφασμένο με τη ζοφερή περίοδο του «φάρου». Δεν χρειάζεται να απαριθμούμε διαρκώς τις φορές που οι εγχώριοι τίτλοι κρίθηκαν από τα καλόπαιδα με τα γκρι, έτσι κι αλλιώς είναι πολλές για να χωρέσουν σε ένα κείμενο.
Για κάποια χρόνια, οι Πράσινοι χρησιμοποιούσαν ως επιχείρημα τις ευρωπαϊκές κούπες τους, προκειμένου να αποδυναμώσουν τις διαμαρτυρίες του Ολυμπιακού. Δυστυχώς γι’ αυτούς, από το 2012 καταρρίφθηκε και αυτό το παραμύθι: μια ομάδα που έχει να πάει φάιναλ φορ έντεκα χρόνια, συνέχιζε να παίρνει τους περισσότερους τίτλους εντός συνόρων με τρόπους και τακτικές που όλοι πια γνωρίζουν. Και δεν είχε πια καμία σημασία αν ο αντίπαλος ήταν πρωταθλητής ή έστω φιναλίστ Ευρωλίγκας.
Μόλις την περασμένη Δευτέρα ο ΑΘΛΟΣ έγραψε για το μεγάλο παράδοξο της σεζόν με τους Έλληνες διαιτητές, επισημαίνοντας παραδοξότητες και διαβολικές συμπτώσεις που έχουν να κάνουν με τα φετινά εγχώρια αιώνια ντέρμπι, σε σύγκριση με εκείνα της Euroleague. Όπως για παράδειγμα το συνολικό +22 του Ολυμπιακού στα (μέχρι εκείνη τη στιγμή) πέντε ελληνικά ντέρμπι, συγκριτικά με το +46 της Ευρωλίγκας σε μόλις δυο αγώνες μάλιστα.
Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός: Το μεγάλο παράδοξο της σεζόν με τους Έλληνες διαιτητές…
Σε εκείνο το κείμενο γινόταν λόγος και για τους ορισμούς. Διότι πρέπει να είναι κάποιος τρομερά αφελής αν πίστεψε ότι ο αποκλεισμός του Γιάννη Φούφη από τους τελικούς ήταν συμπτωματικός και δεν ήρθε κατ’ απαίτηση του… εφοδεύοντα στην ΕΟΚ, Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Όπως δεν ήταν τυχαίος και ο ορισμός του Παπαπέτρου στον πρώτο τελικό, μετά την «καταπληκτική» απόδοσή του στο Game 5 με τη Λάρισα. Εκεί που το μπούλινγκ στους Θεσσαλούς ξεκίνησε από το τζάμπολ.
Στο χθεσινό ματς του ΟΑΚΑ τα πράγματα έγιναν πολύ πιο συγκεκριμένα. Καταρχάς, κατέστη σαφές πως κάποιοι από την τριάδα είχαν δουλέψει πάνω στο παιχνίδι περισσότερο και από τον Βόβορα. Ο μακράν πιο κομβικός παίκτης του Ολυμπιακού φέτος και ειδικά τους τελευταίους μήνες είναι ο Τόμας Γουόκαπ. Τα πώς και τα γιατί τα έγραψα μετά το φάιναλ φορ του Βελιγραδίου, εκεί όπου η απόκλιση του πυλώνα από το Τέξας στον ημιτελικό ουσιαστικά έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της Εφές.
Ο Κορνέλιους, ο Μίτσιτς και η πρωτοφανής «απόκλιση» του πυλώνα Γουόκαπ
Όσο ο Γουόκαπ βρίσκεται στο παρκέ, ο Ολυμπιακός υπερτερεί φανερά του αντιπάλου του όποιος κι αν είναι αυτός, με μοναδική εξαίρεση όπως είπα τον ημιτελικό κόντρα στους Τούρκους. Τούρκοι τρόπος του λέγειν, αφού ο μοναδικός «Τούρκος» που κατέγραψε συμμετοχή στο φάιναλ φορ ήταν ο Αμερικανός Σέιν Λάρκιν.
Ο δεύτερος πιο επιδραστικός παίκτης των Ερυθρόλευκων είναι ο Φαλ. Και μπορεί ο Γάλλος να είχε δυσκολευτεί στις πρώτες δυο κόντρες του με τον Παπαγιάννη μέσα στο 2021, ωστόσο στη συνέχεια τον νίκησε κατά κράτος με αποκορύφωμα τον πρώτο τελικό.
Τι συνέβη λοιπόν με τους δυο πιο κομβικούς παίκτες του Ολυμπιακού; Φάουλ από νωρίς και ξεκάθαρο μήνυμα πως ήταν «σημαδεμένοι». Για να καταλάβετε, στα δυο ευρωπαϊκά ντέρμπι ο Μουσταφά χρεώθηκε όλα κι όλα δυο φάουλ. Όσα του έδωσαν χτες σε πέντε λεπτά αγώνα. Ο δε Γουόκαπ είχε ήδη δυο φάουλ πριν συμπληρωθεί το τρίλεπτο.
Δηλαδή, ο άνθρωπος που κόντρα σε Λάρκιν και Μίτσιτς έκανε ένα φάουλ όλο κι όλο και κανένα στο ιστορικό Game 5 με τη Μονακό (σε 31 λεπτά συμμετοχής), στο ΟΑΚΑ έγινε ξαφνικά ατζαμής απέναντι στον φοβερό και τρομερό Μποχωρίδη! Μη γελάτε, και τα δυο φάουλ τα κέρδισε ο Έλληνας περιφερειακός του Παναθηναϊκού, ο οποίος κατάφερε ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν σε μια ολόκληρη σεζόν οι κορυφαίοι γκαρντ της Ευρωλίγκας.
Το πόσο καλά… διαβασμένοι ήταν κάποιοι από τους διαιτητές του χθεσινού τελικού δεν φαίνεται μονάχα στην περίπτωση των Γουόκαπ και Φαλ, παρότι εκεί έβγαζε μάτι. Ο Παπαγιάννης, ο μοναδικός ουσιαστικά σέντερ του Παναθηναϊκού (που στοχοποιήθηκε από τον δημοσιογραφικό υπόνομο), έπαιξε 33 λεπτά και ήταν τόσο… προσεκτικός που έκανε μόλις ένα φάουλ! Για την ιστορία, ο ίδιος παίκτης είχε χρεωθεί με τέσσερα στην «κακή βραδιά» του Φαλ προπαραμονή Χριστουγέννων, όταν ο Ολυμπιακός έφυγε με +19 από το ΟΑΚΑ…
Ο Δημήτρης ο Χατζηγεωργίου, ο άνθρωπος που προΐσταται του αθλητικού τμήματος της ΕΡΤ, εξέφρασε φωναχτά την αγωνία του με το που έγινε το τζάμπολ «να δούμε την ψυχολογία των σφυριγμάτων». Ποια ήταν λοιπόν η ψυχολογία; Ξεκινήσαμε με τέσσερα φάουλ σε Γουόκαπ και Φαλ (μέσα σε 25” τα δυο του Γάλλου στον Παπαγιάννη!) σε ένα διάστημα που τα σφυρίγματα φαίνονταν «ισορροπημένα» και καταλήξαμε στο απίθανο τέταρτο δεκάλεπτο όπου το ασφυκτικό πρέσινγκ του Παναθηναϊκού τιμωρήθηκε με λιγότερα φάουλ από εκείνα του Ολυμπιακού!
Η «ψυχολογία των σφυριγμάτων» λοιπόν ήταν σαφέστατη. Όταν ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε να καταφύγει σε ξύλο α λα Λιμόζ με 3-4 φάουλ σε κάθε αντίπαλη κατοχή, είχε ανοχή που θύμιζε «φάρο» στα χειρότερά του. Και για να καταλάβουμε τι συζητάμε, το ίδιο ακριβώς ματς με τις ίδιες επαφές σε επίπεδο Ευρωλίγκας, θα έληγε με 20άρα και δεν θα είχε παραστεί ποτέ ανάγκη για μια τόσο μεγάλη ανατροπή.
Κατανοώ πλήρως τις διαμαρτυρίες του Παναθηναϊκού για τη διαιτησία, όσο κι αν αυτές μικραίνουν ακόμα περισσότερο τους Πράσινους, όσο κι αν συζητάμε για το άθλημα που «η διαιτησία δεν το επηρεάζει αφού κερδίζει πάντα ο καλύτερος». Έτσι δεν έλεγαν τόσα χρόνια όλοι αυτοί που σήμερα σκούζουν;
Όταν είσαι μαθημένος στο 100-0 και σε κατεβάζουν στο 70-30, το χάντικαπ είναι μεγάλο. Και επειδή είστε έξυπνα παιδιά, όλες οι δήθεν διαμαρτυρίες του Παναθηναϊκού εστιάζονται στη φάση που δόθηκε φάουλ εκτός φάσης στο τρίποντο του Ντόρσεϊ. Ότι ο Μποχωρίδης σπρώχνει τον Φαλ προκειμένου να σπάσει το σκριν είναι προφανές. Ότι ο Ντόρσεϊ έχει ήδη οπλίσει και βρίσκεται ήδη σε προσπάθεια για σουτ την ώρα που γίνεται το φάουλ είναι επίσης προφανές. Απλώς η ιστορία απέδειξε ότι ένα τέτοιο σφύριγμα δεν θα μπορούσε ποτέ να το πάρει ο Ολυμπιακός σε εποχές Βασιλακόπουλου, Ταβουλαρέα, Κορομηλά και δεν συμμαζεύεται.
Το καθεστώς στην ΕΟΚ άλλαξε τον περασμένο Σεπτέμβριο (υπάρχουν κάμποσα πράγματα που θα πούμε για τη διοίκηση Λιόλιου προσεχώς διότι εμφανίζεται… ξεχασιάρα), ωστόσο υπάρχουν ακόμη κάποια πρόσωπα που είναι συνδεδεμένα και συναισθηματικά δεμένα με τους προηγούμενους, αναγνωρίζοντας πως σε αυτούς οφείλουν την όποια καριέρα τους.
Υπάρχει λοιπόν πολλή δουλειά ακόμη που πρέπει να γίνει στο κομμάτι της διαιτησίας. Διότι αν με τόσο μεγάλη αγωνιστική διαφορά κάποιοι πονηρούληδες βρίσκουν τον τρόπο να κάνουν τα ματς θρίλερ, σκεφτείτε τι θα γίνει στην περίπτωση που ο Παναθηναϊκός φτιάξει ένα αξιόμαχο σύνολο στη θέση του φετινού ρημαδιού…
ΥΓ1. Αρχίζω να πιστεύω ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας κάποιον… χαρτζιλικώνει σε γνωστό και μη εξαιρετέο ΜΜΕ, αφού δεν μπορώ να πιστέψω πως τόση διαφήμιση γίνεται τζάμπα. Ήταν που ήταν στα πάνω του ο κόουτς, μετά από όλα αυτά τα ευφάνταστα δημοσιεύματα θα γίνει εικόνισμα στην καρδιά των Ολυμπιακών.
ΥΓ2. Πολλά χαιρετίσματα στον χιλιοτραγουδισμένο πρώην ρέφερι που επιμελείται τα υπέροχα βιντεάκια με τις «σφαγές» του Παναθηναϊκού. Άξιος ο μισθός που είμαι βέβαιος ότι παίρνει ακόμη για τις πολύτιμες υπηρεσίες του…
ΥΓ3. Η απρέπεια δεν έχει χρώματα ούτε ομάδα. Και δεν αποτελεί δικαιολογία το «κι αυτοί τα ίδια έχουν κάνει». Όλοι γνωρίζουμε καλά τα ΤΣΟ κ ΛΟ και τις υπόλοιπες εμετικές συμπεριφορές, συνεπώς η αθλήτρια του Ολυμπιακού θα έπρεπε να δίνει διαφορετικό παράδειγμα από αυτά που πρεσβεύουν οι άλλοι…