Ο Ολυμπιακός διανύει το καλύτερο διάστημά του στη σεζόν, αλλά τα πιο δύσκολα βρίσκονται μπροστά και τα καλύτερα έρχονται. Η ομάδα είναι συμπαγής, παίζει με ενέργεια και αυτοπεποίθηση και το εξόχως σημαντικό είναι πως στην πολύ καλή της βραδιά δείχνει να μην έχει αντίπαλο όσο βαρύγδουπος και αν φαίνεται αυτός ο χαρακτηρισμός, που αποτυπώνει πλήρως την πραγματικότητα.
Στις τρεις εναπομείνασες αγωνιστικές για την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας στην Ευρωλίγκα, ο Κυπελλούχος Ελλάδας θα αναζητήσει ό,τι καλύτερο. Δύο εκτός έδρας δοκιμασίες στη Γαλλία (με Μονακό και Βιλερμπάν) και μία εντός έδρας αγωνιστική υποχρέωση κόντρα στην πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα. Το πλεονέκτημα έδρας δεν γίνεται να χαθεί και η λεπτομέρεια αφορά την κατάληψη της 3ης ή της 4ης θέσης και το σταύρωμα στα Playoffs. Ο σύλλογος ουδέποτε έχει διαλέξει αντίπαλο ούτε, φυσικά, πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο στην προκειμένη περίπτωση και να μπει σε αυτήν τη διαδικασία.
Διαχρονικά, ο Θρύλος έχει συνηθίσει τον κόσμο του σε τεράστια διπλά για όλα τα γούστα. Και η δύναμή του ΣΕΦ, όμως, είναι δεδομένη, αλλά αυτό διαφοροποιήθηκε κατά τη διάρκεια της σεζόν 2020/21, όταν οι αγώνες διεξήχθησαν κεκλεισμένων των θυρών λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Ο Ολυμπιακός πλήρωσε αυτήν τη συγκυρία. Μπορεί το ΣΕΦ να μην είναι το αμιγώς μπασκετικό γήπεδο, αλλά όλοι γνωρίζουμε τη δυναμική του με κόσμο είτε είναι γεμάτο είτε όχι. Άλλωστε, ιστορικά, ο Θρύλος έχει ζήσει ανεπανάληπτες στιγμές στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις για τη φήμη του.
Με ένα παιχνίδι να απομένει εντός έδρας, αυτό με την Μπαρτσελόνα (1/4), ο Ολυμπιακός έχει 9 λιγότερες ήττες στο ΣΕΦ σε σχέση με την επίδοσή του την περασμένη αγωνιστική περίοδο στην Ευρωλίγκα (7-10). Η παρουσία του κόσμου κάνει τη διαφορά. Οι τρεις φορές Πρωταθλητές Ευρώπης μετρούν 12 νίκες και μόλις μία ήττα σε δεκατρείς αγώνες στο ΣΕΦ.
Μάλιστα, βρίσκονται στο κλειστό γκρουπ των ομάδων που έχουν μόλις μία ήττα μέχρι στιγμής στη βάση τους, μαζί με τις Μπαρτσελόνα (13-1) και Ρεάλ Μαδρίτης (15-1). Η ήττα προήλθε από τον Ερυθρό Αστέρα, στις 27/1 (72-76), σε έναν κακό μήνα για τον Ολυμπιακό, απόρροια των συσσωρευμένων κρουσμάτων κορωνοϊού (από τέλος Δεκεμβρίου έως αρχές Ιανουαρίου) και ενός φυσιολογικού ντεφορμαρίσματος που περνούν όλες οι ομάδες.
Όπως έχουμε γράψει αρκετές φορές, ο Γιώργος Μπαρτζώκας εφαρμόζει σκληρό rotation σχεδόν από την αρχή της σεζόν, σε όλους τους κρίσιμους αγώνες (εντός και εκτός συνόρων) και στα περισσότερα παιχνίδια στην Ευρωλίγκα. Είναι μία στρατηγική απόφαση, που μέχρι στιγμής αποδίδει καρπούς και θα κριθεί με απόλυτη ασφάλεια στο τέλος της σεζόν.
Με rotation 7-8 παικτών, η ομάδα βγάζει φρεσκάδα και ενέργεια, έχει πλουραλισμό αναδεικνύοντας διαφορετικούς πρωταγωνιστές σε κάθε ματς, αλλά έχει και σταθερούς αθλητές σε απόδοση, που αποτελούν και τους στυλοβάτες της ομάδας. Ο Ολυμπιακός έχει «χημεία» που… βγάζει μάτια, δουλεύει με τον ίδιο προπονητή εδώ και δύο «γεμάτα» χρόνια, ενώ οι μετρημένες μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού ήταν στοχευμένες και έχουν βγει απόλυτα στο παρκέ, από τη στιγμή που η ομάδα λειτουργεί αρμονικά και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
