Ειν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων
ειν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων
Κομμάτι κατορθώνουμε κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει.
Είν΄η προσπάθειες μας σαν των Τρώων
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ΄αλλάξουμε της τύχης την καταφορά
κι έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει
κι ολόγυρα απ΄τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με τη φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν’ κι αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.
«Τρώες» Κ.Π. Καβάφης/ Ποιήματα 1897 – 1933 Ίκαρος 1984
Δεν είναι «ο Αχιλλεύς που στην τάφρο εμπροστά σας βγαίνει και με φωνές μεγάλες σας τρομάζει»…
Δεν είναι καν η σκοροφαγωμένη συνείδηση σας, που την πουλήσατε μπιρ παρά «στην κάθαρση και στην εξυγίανση», ούτε ότι καταντήσατε να διοικείτε αντί για ανεξάρτητη Ομοσπονδία και Λίγκες κάτι περιθωριακές εταιρείες του ευρύτερου δημόσιου τομέα στις οποίες παρκάρονται υπουργικά ρουσφέτια και διαμεσολαβούνται εκατομμύρια δημοσίου χρήματος
Είναι η Ρήτρα Ανεξαρτησίας ηλίθιοι… Που παραμένει ζωντανή και κυρίαρχη και βρίσκει πάντα τον τρόπο να προβοκάρει εσάς και την παροιμιώδη ανικανότητα σας να μοιράσετε δυο γαϊδουριών άχυρα σε μια προκήρυξη και σε ένα καταρτισμό ομίλων.
Είναι η Ρήτρα Ανεξαρτησίας που βγαίνει στην τάφρον εμπροστά σας και με φωνές σας τρομάζει…
Αυτή η Ρήτρα που δεν πρόκειται ποτέ όσο κι αν προσπαθήσετε να την καταργήσετε. Δεν καταργείται ο ιδιωτικός κοινωνικός χώρος. Σε κανονικά πολιτικά καθεστώτα θριαμβεύει. Υπομονή λοιπόν. Οσονούπω έρχεται…