Μια ισοπαλία με τον μεγάλο σου αντίπαλο δεν θα έπρεπε να θεωρείται καταστροφικό αποτέλεσμα, όμως οι προσδοκίες που για μια ακόμα φορά έχει δημιουργήσει ο Ολυμπιακός, το κάνουν να φαίνεται τέτοιο.
Οι Ερυθρόλευκοι στο ελληνικό clasico δεν κατάφεραν να φύγουν νικητές και πλέον βρίσκονται στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Γιατί συνέβη όμως αυτό; Υπάρχει εξήγηση…
Ο Παναθηναϊκός ήταν δεδομένο ότι θα αντιμετώπιζε αυτό το ματς, ως το παιχνίδι της χρονιάς. Οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς έχουν φέτος ως στόχο να βγουν στην Ευρώπη, την ώρα που ο Ολυμπιακός δε συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από το νταμπλ. Η δυναμική των δύο ομάδων δεν μπαίνει καν σε σύγκριση, αφού το ρόστερ της ομάδας του Πειραιά είναι πολύ καλύτερο από αυτό των Πρασίνων.
Οι φιλοξενούμενοι πίεσαν από την αρχή του αγώνα ψηλά και κατάφεραν να μην επιτρέψουν στον Ολυμπιακό να κάνει το παιχνίδι του. Για να συμβεί φυσικά αυτό συνέβαλε λίγο και ο προπονητής του Ολυμπιακού. Ο Πέδρο Μαρτίνς επέλεξε σύστημα με δύο κλασικά σέντερ φορ, έστω κι αν οι Ελ Αραμπί και Τικίνιο κινούνταν και στα άκρα.
Αυτό χάλασε το παιχνίδι του Ολυμπιακού, αφού περισσότερο ο Ελ Αραμπί και λιγότερο ο Τικίνιο γύριζαν πολύ πίσω προκειμένου να συμβάλλουν στο παιχνίδι της ομάδας του και ουσιαστικά απενεργοποιούσαν το μεγάλο τους προσόν που είναι η εκτέλεση.
Ο Πέδρο Μαρτίνς δεν ξεκίνησε με κάποιον γρήγορο παίκτη στα φτερά και ο Ολυμπιακός δεν είχε πλάτος στην ανάπτυξή του. Τρεις μέρες μετά τον θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη η ομάδα παρουσιάστηκε πολύ διαφορετική κι αν και πίεσε τον αντίπαλό, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, δεν κατάφερε να πάρει τους τρεις βαθμούς στο ντέρμπι.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι το 4-4-2 είναι ένα σύστημα που δεν ταιριάζει στον Ολυμπιακό. Οι Ερυθρόλευκοι έχουν μάθει να παίζουν με τρεις επιθετικούς, αυτό το σύστημα τους πάει. Με τον Ατρόμητο ο Πορτογάλος είχε επιλέξει πάλι το 4-4-2 και η ομάδα του δεν είχε σκοράρει ούτε εκεί. Με τον Παναθηναϊκό συνέβη το ίδιο.
Προπονητές δεν είμαστε φυσικά να μας πέφτει και λόγος, όμως θεωρώ ότι ο Πέδρο Μαρτίνς έχει έναν μεγάλο πονοκέφαλο με τους Ελ Αραμπί και Τικίνιο. Αμφότεροι είναι παίκτες που μπορούν να δώσουν πολλά στην ομάδα και ο ίδιος ψάχνει τρόπο να τους χωρέσει και τους δύο στην ενδεκάδα. Όμως τελικά, η κοινή τους παρουσία εκεί ίσως δημιουργεί πρόβλημα στον Ολυμπιακό αφού χάνει από το παιχνίδι του έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να κάνει παιχνίδι από τα πλάγια και ουσιαστικά αχρηστεύει το μεγάλο ατού των δύο επιθετικών του, που είναι η επαφή τους με τα αντίπαλα δίχτυα.
Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Πέδρο Μαρτίνς και προσωπικά έγραφα ότι ο Ολυμπιακός θα βρει τον ρυθμό του σύντομα και θα παίξει μπαλάρα και φέτος. Αρκεί ο προπονητής του να έχει καθαρό μυαλό και να μην πειραματίζεται σε τέτοια ματς. Όπως αποθεώνουμε κάποιον στα καλά που κάνει, έτσι θα πρέπει να σημειώνουμε και τα λάθη του.
Έγραψα και στο ξεκίνημα του άρθρου ότι μια ισοπαλία με τον μεγάλο σου αντίπαλο δεν θα έπρεπε να είναι καταστροφική. Το γεγονός ότι στο μεγάλο λιμάνι της χώρας την αντιμετωπίζουν ως τέτοια, δείχνει ότι το επίπεδό τους είναι ανεβασμένο κατά πολύ σε σχέση με των αντιπάλων τους.
