Ήταν ένα βράδυ μαγικό. Ονειρεμένο. Με το απαραίτητο σασπένς, όπως συμβαίνει σε κάθε ματς της ΑΕΚ. Διότι χωρίς χτυποκάρδι δεν έχει… γλύκα. Η ΑΕΚ δε μεγαλώνει απλώς. Γιγαντώνεται! Με βήματα σταθερά, ανεβαίνει τη σκάλα της καταξίωσης.
Όχι μόνο εντός των συνόρων αλλά και εκτός. Αποκτά ξανά τη χαμένη της αίγλη, κάνει περήφανους όλους όσοι την υποστηρίζουν και υποχρεώνει εχθρούς και αντιπάλους να την παραδεχθούν! Μόνο οι κοντόφθαλμοι και οι κομπλεξικοί δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η ΑΕΚ της νέας εποχής έχει αναγεννηθεί από τις στάχτες της και ετοιμάζεται για σπουδαία πράγματα. Γιατί τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα…
Ποιος να φανταζόταν πριν από πέντε χρόνια, ότι η ΑΕΚ που είχε υποβιβαστεί στη Γ’ Εθνική και έπαιζε φιλικό με το Διμήνι κάτω από τον καυτό ήλιο και τα φρύγανα να πιάνουν φωτιά στην άκρη του γηπέδου πως χθες το βράδυ θα πρόσθετε στο… πελατολόγιό της τη Σέλτικ. Την πρώτη βρετανική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ότι θα είχε προσθέσει στο παλμαρέ της ένα Κύπελλο Ελλάδος, μία εξαιρετική ευρωπαϊκή χρονιά και ένα πρωτάθλημα…
Όσο για το πώς το κατάφερε αυτό; Με αρκετή γκρίνια είναι αλήθεια. Με αμφισβήτηση από τους άπιστους και τους «εχθρούς» εντός και εκτός τειχών να κάνουν ότι περνάει από το χέρι της για να της ανακόψουν την ανοδική πορεία.
Αυτή η τσιγγάνα ΑΕΚ που είναι αναγκασμένη να παίζει σε ένα γήπεδο που έχει χαρακτηριστεί «Νταχάου» -την ώρα που οι αντίπαλοί της έχουν γήπεδα – έδρες, σε δύο χρόνια το πολύ θα έχει μπει και στο δικό της παλάτι. Όμως η ΑΕΚ φτιάχτηκε για τα δύσκολα. Δε λύγισε ποτέ! Δεν έγινε παράρτημα παρά τις προσπάθειες πολλών. Και μέσα από την καταστροφή ήρθε η αναγέννηση. Για να ακολουθήσει η απογείωση. Η εκτόξευση…
Αλήθεια έχετε συνειδητοποιήσει τι έχει πετύχει η ΑΕΚ; Απέκλεισε μία ομάδα που στα χαρτιά ήταν το φαβορί. Με πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ και ποδοσφαιρική ιστορία. Με τι όπλα τα κατάφερε; Με αυτά που κάποιοι ανίδεοι φροντίζουν να λοιδορούν με κάθε ευκαιρία. Με Έλληνες παίκτες. Έξι είχε στην αρχική της ενδεκάδα και στην πορεία μπήκαν άλλοι δύο.
Με μόλις δύο μεταγραφές στη σύνθεσή της, τη στιγμή που έχουν αποχωρήσει από το ρόστερ της ποδοσφαιριστές όπως οι: Βράνιες, Γιόχανσον, Κονέ, Χριστοδουλόπουλος, Αραούχο, αλλά και Μασούντ και Ανέστης… Χωρίς τους Τσιγκρίνσκι, Μπογέ και Λόπες που ήταν τραυματίες. Χωρίς τον τιμωρημένο Γαλανόπουλο και με τον Μάνταλο εμφανώς ανέτοιμο.
Τι άλλο θέλετε λοιπόν για να πειστείτε ότι αυτή η ομάδα έχει γεννηθεί για μεγάλα πράγματα; Πόσες υπερβάσεις πρέπει να κάνει ακόμα για να τη δείτε με άλλο μάτι; Για να εμπιστευτείτε απόλυτα τους ανθρώπους που την τρέχουν και να στηρίξτε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας όποιον φοράει την κιτρινόμαυρη φανέλα;
Η αλήθεια είναι ότι πάντα, το μερίδιο σε μία επιτυχία πάει στους παίκτες. Ειδικά στην ΑΕΚ. Στον προπονητή πάει ένα μικρό ποσοστό και στη διοίκηση σχεδόν πάντα μηδενικό. Όμως αν θέλετε να δούμε τη σκληρή πραγματικότητα, όσο μεγάλο είναι το μερίδιο επιτυχίας των παικτών, άλλο τόσο είναι και του Μαρίνου Ουζουνίδη.
Όχι μόνο διατήρησε τα εξαιρετικά στοιχεία που είχε η ΑΕΚ επί Μανόλο Χιμένεθ, αλλά μπόρεσε να βελτιώσει ακόμα περισσότερο την ομάδα και να την εξελίξει. Και φυσικά οι ευρωπαϊκές επιτυχίες είναι καθρέφτης και για την πολιτική της διοίκησης. Η οποία λειτουργώντας με ποδοσφαιρική λογική, δεν εκτόξευσε το μπάτζετ. Δεν προχώρησε σε αλόγιστες σπατάλες και προσθέτει συνεχώς κομμάτια στο παζλ προκειμένου το έργο που θα παρουσιάσει στο τέλος να αρέσει.
Θυμάστε οι παλαιότεροι πως ξεκίνησε η ΑΕΚ και πως κατέκτησε το πρωτάθλημα το ’89 και τι ακολούθησε μετά; Πάνω σε αυτά τα χνάρια βαδίζει η ΑΕΚ ξανά. Και όσο και αν είναι πολύ δύσκολο για κάποιους να το αποδεχθούν, την απόλυτη ευθύνη για την αναγέννηση της «Ένωσης» την έχει ο Δημήτρης Μελισσανίδης.
Χάρη σε αυτόν η ομάδα έχει ανοίξει και πάλι τα φτερά της. Μέσα σε πέντε χρόνια κατάφερε ότι δεν είχαν πετύχει άλλοι σε πολλά περισσότερα, με πολύ λιγότερα έσοδα και φυσικά με πολύ μικρότερα μπάτζετ.
Για τον αγώνα με τη Σέλτικ έχουν ειπωθεί και γραφτεί ήδη πολλά. Αυτό που αποδείχθηκε ξανά, είναι ότι Λιβάια και Μπάρκας είναι παίκτες για πολύ μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Οι Οικονόμου και Λαμπρόπουλος μπορούν να σηκώσουν όχι το βάρος της φανέλας, αλλά να «καταπιούν» αντίπαλους αμυντικούς δίχως «φανφάρες». Δίχως να πουλήσουν οπαδιλίκι. Ο πρώτος επιβεβαίωσε απόλυτα τον Ουζουνίδη για την επιμονή του και ο δεύτερος έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, που του βγάζω το καπέλο.
Όσο για τον Σιμόες, ο Πορτογάλος αν και στο πρώτο εικοσάλεπτο δεν πατούσε καλά, στη συνέχεια και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο έβγαλε μάτια με την ψυχραιμία του. Και είχε δίπλα του έναν παίκτη κυριολεκτικά «χταπόδι». Όταν ο Άλεφ κατάλαβε τί έπρεπε να κάνει στο γήπεδο και απέκτησε λίγη «χημεία» με τον παρτενέρ του έδειξε δείγματα της σπουδαίας ποιότητάς του. Στο κράτημα της μπάλας, στη βοήθεια που θα δώσει στο ψηλό παιχνίδι, στα κλεψίματα. Το highlight του ήταν φυσικά η ντρίμπλα στον ΜακΓκρέγκορ… Ακόμα ψάχνεται ο Σκωτσέζος. Δε θέλω να πω ότι οι υπόλοιποι υστέρησαν. Απλά αυτοί οι έξι μας έκαναν να παραμιλάμε…
Πλέον μπροστά μας υπάρχει η Βίντι. Η Βιντεόταν για τους πιο μεγάλους. Η ΑΕΚ στα ματς με τη Σέλτικ μπήκε στο γήπεδο ως αουτσάιντερ. Σε αυτά τα δύο παιχνίδια με τους Ούγγρους πρέπει να μπει σαν φαβορί. Όχι όμως να μείνει στον τίτλο. Οφείλει να το επιβεβαιώσει στον αγωνιστικό χώρο. Για να έρθει η εκτόξευση. Σε όλα τα επίπεδα. Σε αγωνιστικό, σε οικονομικό, σε ψυχολογικό…
Φανταστείτε μόνο τη διαφορά εσύ να κουνάς σεντόνι την ώρα που οι υπόλοιποι θα παίζουν στη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση. Φανταστείτε μόνο το ενδεχόμενο να δεις την ΑΕΚ ξανά να κουνάει σεντόνι και να αντιμετωπίζει ομάδες μεγαθήρια. Φανταστείτε μόνο να ζήσουμε ξανά στιγμές όπως με τη Μίλαν πριν από 12 χρόνια… Είναι τεράστια υπόθεση.
Δεν φοβάμαι το πόσο σοβαρά θα πάρουν όλοι το ματς με τη Βίντι, γιατί έζησα από κοντά τον Ουζουνίδη στην προετοιμασία και γιατί ξέρω και το πόσο σοβαροί είναι οι «κιτρινόμαυροι». Έχω νιώσει το οικογενειακό κλίμα και το δέσιμο που υπάρχει. Στο ποδόσφαιρο βεβαίως όλα γίνονται. Εδώ η Εθνική Ελλάδος πήρε το Euro. Δικαίωμα στην ελπίδα έχουν και οι Ούγγροι. Όμως εδώ που φτάσαμε πιστεύω πως δεν υπάρχει γυρισμός.
Άφησα για το τέλος τον κόσμο. Ήταν συγκλονιστική η παρουσία του. 35.000 φίλοι της ΑΕΚ έδωσαν πραγματικό ρεσιτάλ, παραμονή Δεκαπενταύγουστου στην Αθήνα. Ήταν απολαυστικό να βλέπεις τους ρεπόρτερ της Σέλτικ να βγάζουν σέλφι και να τραβάνε βίντεο από την… κόλαση. Να βλέπεις τους ανθρώπους που ζούνε σε ένα ποδοσφαιρικό πολιτισμό και βιώνουν κάθε δεκαπέντε μέρες την ατμόσφαιρα του «Σέλτικ Παρκ» να είναι μαγεμένοι από το μεγαλείο του «κιτρινόμαυρου» λαού. Άντε να επιστρέψουμε στο σπίτι μας και αυτό το πάρτι να γίνεται στο δεκαπλάσιο σε ρυθμό ένταση και παλμό…
ΥΓ: Η ΑΕΚ έκανε αγωνιστικά την υπέρβασή της. Όμως επειδή εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και επειδή για να αντέξει τη νέα σεζόν σε τρεις διοργανώσεις πρέπει να προσθέσει επιπλέον ποιότητα στο ρόστερ της, είναι επιβεβλημένη η μεταγραφική ενίσχυση. Και θα υλοποιηθεί. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι άμεσα θα υπάρξουν εξελίξεις με την απόκτηση του εξτρέμ και είναι γνωστό πως ο Μαρίνος θέλει έναν ακόμα παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Σιμόες. Με αυτές τις δύο μεταγραφές και όταν διαγραφούν τα προβλήματα από το απουσιολόγιο, η ΑΕΚ θα είναι υπερπλήρης.
ΥΓ2: Το χθεσινό παιχνίδι ήταν το ματς των 10 εκατ. ευρώ. Η ΑΕΚ σε μία νύχτα έβγαλε όσα σχεδόν σε όλη την περσινή ποδοσφαιρική σεζόν. Αν μάλιστα καταφέρει και μπει στους ομίλους, τότε θα το διπλασιάσει -μίνιμουμ- αυτό το ποσό.
ΥΓ3: Χρόνια πολλά σε όλους! Η Παναγιά μαζί σας…
