Περίμενα να αρχίσουν οι υποχρεώσεις του Ολυμπιακού για να αποκτήσει και «ερυθρόλευκο» χρώμα το «Τρίτο ημίχρονο». Για τον «νέο» Ολυμπιακό, γιατί τον περσινό πρέπει να τον ξεχάσουμε. Να τον διαγράψουμε από τη μνήμη μας. Δεν ξέρω αν η φετινή ομάδα του Μαρτίνς θα είναι καλύτερη ή χειρότερη (από πέρσι). Αυτό θα το δούμε. Δεδομένο είναι όμως ότι αποχώρησαν βασικοί παίκτες (Ομάρ, Τσιμίκας, Γκιλιέρμε – βάζω και τον Ποντένσε «μέσα») και ο προπονητής χρειάζεται χρόνο (θα δείξει πόσο…) για να «χτίσει».
Η εικόνα που έχουμε έως τώρα, και είναι το μοναδικό δείγμα ενόψει των κρίσιμων αγώνων με την Ομόνοια, «έρχεται» από το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης. Τι εισέπραξα; Ότι στο χορτάρι συνεννοούνται με κλειστά μάτια οι… παλιοί. Δηλαδή όσοι έπαιζαν και πέρσι βασικοί. Ο Εμβιλά είναι ακόμη εκτός κλίματος (κάτι που έκανε μπαμ) και η θέση του είναι νευραλγική για την ανάπτυξη και την αμυντική συμπεριφορά. Με το που έκανε τις αλλαγές ο Πορτογάλος (γάτος), το «Καραϊσκάκη» άρχισε να… γέρνει. Προς την πλευρά του Αστέρα.
Από τους «νέους», αντίθετα, ο Ραφίνια έκανε «γεμάτη» εμφάνιση. Λες και φοράει χρόνια την «ερυθρόλευκη». Αυτό, αν μη τι άλλο είναι στα θετικά, αλλά όπως και να έχει, περιμένοντας ακόμη 2-3 παίκτες να «μπουν» στην ενδεκάδα, ο «νέος» (επιμένω) Ολυμπιακός θα κριθεί σε δύο με τρεις μήνες. Μπορεί αυτή η καθυστέρηση να μην σου στερήσει τον εγχώριο τίτλο, όμως πιθανότατα να σε… φρενάρει στην Ευρώπη. Θα δείξει.
Όποιος κάνει κρίσεις νωρίτερα, πανηγυρίζοντας νίκες ή αναθεματίζοντας σε ήττες, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ο Μαρτίνς έχει τονίσει πολλές φορές ότι ο (εντυπωσιακός) Ολυμπιακός που είδαμε πέρσι ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς που έγινε τη σεζόν 2018-19. Τα ίδια λέει και ο συμπατριώτης του, ο Φερέιρα στον ΠΑΟΚ (για τον φετινό «Δικέφαλο»).
Προτιμώ, στη δουλειά μου να λαμβάνω σοβαρά υπόψη όσα λένε, πρωτίστως οι προπονητές. Οι κανονικοί προπονητές, όχι αυτοί της… εξέδρας και των social media.