«Το διακύβευμα δεν είναι η πρόκριση στους 16, αλλά η αξιοπρεπής παρουσία και να φανεί η ομάδα όσο πιο ανταγωνιστική γίνεται. Να δει πόσο απέχει αγωνιστικά από τις υπερδυνάμεις. Στα τρία πρώτα ματς με Βουλγαρία, Ιταλία και Γαλλία φαντάζει δύσκολο να πάρει κάτι παραπάνω από ένα σετ». Αυτό αναφέραμε μεταξύ άλλων στο κείμενο που ανέβηκε πριν την πρεμιέρα της Εθνικής στο Eurovolley.
Κόντρα στη Βουλγαρία η Ελλάδα έβγαλε άγχος, φάνηκε η διαφορά ποιότητας και κατάφερε να είναι ανταγωνιστική για (σχεδόν) ένα σετ. Πρεμιέρα ήταν, απαιτήσεις για βαθμό δεν υπήρχαν και ήρθε το παιχνίδι με την Ιταλία όπου όχι μόνο την κοίταξε στα μάτια, αλλά πήρε το πρώτο της σετ και προσέφερε και θέαμα στο κοινό που παρακολούθησε την αναμέτρηση.
Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να κοντράρεις τους πανίσχυρους Ιταλούς όταν ένα 24ωρο πριν, τους έχεις δει να καθαρίζουν με συνοπτικές διαδικασίες τους Πορτογάλους και μπαίνουν «πεινασμένοι» στη μάχη για μετάλλιο; Το 1998 πήραμε τελευταία φορά σετ απέναντι τους. Γιατί το κάνουμε θέμα; Μα γιατί μιλάμε για μια παγκόσμια υπερδύναμη, για παίκτες που δεν ξέρεις ποιον να πρωτοξεχωρίσεις: Τον Χουαντορένα; Τον Ζάιτσεφ; Τον Αντόνοφ; Κι όμως! Η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου μπήκε στο παιχνίδι να αποδείξει πως δεν έχει κάτι να φοβηθεί.
ΠΡΩΤΟ ΣΕΤ ΓΙΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ
Πώς να φοβηθεί; Με άριστη υποδοχή (71% παρακαλώ!), Φιλίποφ να μοιράζει υποδειγματικά το παιχνίδι, 50% αποτελεσματικότητα στην επίθεση και τέσσερις άσους (οι δύο του εκπληκτικού Βουλκίδη στο φινάλε του σετ) η Ελλάδα ήταν κυρίαρχη. Ο Μπλεντζίνι έβλεπε την ομάδα του να εκνευρίζεται και να χάνει το καθαρό της μυαλό ακόμα και στις κόντρα μπάλες, τομέας που αυτή τη φορά αξιοποιήθηκε με πολύ καλύτερο τρόπο από την ομάδα. Τα video challenge που ζητούσαν (και έχαναν) οι Ιταλοί περισσότερα νεύρα τους δημιουργούσαν παρά ηρεμία για να αντεπιτεθούν.
Ο Ανδρεόπουλος έπαθε και έμαθε από τη Βουλγαρία. Είδε τους ακραίους του να είναι σε κακή ημέρα, αλλά με την Ιταλία ζήτησε να παίξουν περισσότερο πάιπ για να μη σπάσει εύκολα η μπάλα και έχουν την ευκαιρία να μας χτυπήσουν στην κόντρα. Εκεί όντως οι Ιταλοί δεν είχαν απάντηση. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν και κατά πόσο υποτίμησαν την Εθνική, όμως σίγουρα η προβληματική εμφάνιση τους στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού τους δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσουν κάποια πράγματα ενόψει της συνέχειας. Το 25-17 του πρώτου σετ θα μείνει στην ιστορία, με τον Έλληνα τεχνικό να κοουτσάρει μαεστρικά και να βάζει όλους τους παίκτες στο παιχνίδι και βραχυκυκλώνοντας πλήρως τους αντιπάλους.
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑΚΗ
Το πόσο έχει ωριμάσει αγωνιστικά από τη θητεία του στην Πουατιέ ο Κοκκινάκης είναι πασιφανές. Ως ακραίος πραγματοποιούσε αρκετά καλές εμφανίσεις στην Ελλάδα, ωστόσο και στη Γαλλία και στα δύο πρώτα πιο δυνατά τεστ του στο Eurovolley σε θέση λίμπερο έχει πάρει πολύ καλό βαθμό, επιβεβαιώνοντας πως δικαιολογημένα υπήρχε επιμονή να χρησιμοποιηθεί σε αυτή τη θέση.
Όχι μόνο έχει γρήγορες αντιδράσεις και φοβερά αντανακλαστικά, αλλά δημιουργεί και ασφάλεια στην πίσω ζώνη. Δεν έβγαλε «τσαπατσουλιά», διαχειρίστηκε με ηρεμία το κομμάτι της πίεσης και έκανε ευκολότερο το έργο του Φιλίποφ. Σε αυτό το τουρνουά οι εμφανίσεις του είναι μεγάλο κέρδος (στο… βάθος και για τον Ολυμπιακό).
ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΑΚΡΑΙΟΙ – ΚΛΕΙΔΙ ΤΟ ΣΕΡΒΙΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ
Οι ακραίοι είχαν αρκετά καλή παρουσία, ιδιαίτερα ο Πρωτοψάλτης. Και στην υποδοχή και στην επίθεση, ο παίκτης της πολωνικής Ράντομ τελείωνε υπέροχα τις φάσεις, ενώ οι συμπαίκτες του Ράπτης και Κουμεντάκης όποτε χρειάστηκαν έδωσαν λύσεις. Πέρασαν στο ματς στο κρίσιμο σημείο του δεύτερου σετ και από δύο άσους του ακραίου του Ολυμπιακού και επίθεση του παίκτη του Παναθηναϊκού ήρθε το 22-22.
Τη μεγάλη ζημιά στους Ιταλούς την κάναμε χάρη στο σέρβις. Σε αυτό τον τομέα χρειάζεται να δώσουμε έμφαση και στους «τελικούς» με Πορτογαλία και Ρουμανία, αφού το σημείο που υστερούμε είναι το μπλοκ. Αν προβληματιστεί η αντίπαλη υποδοχή από το σέρβις και αξιοποιηθούν οι κόντρα μπάλες όπως με Ιταλία, τότε θα… κρυφτεί κάπως η διαφορά που έχουμε με τις αντίπαλες ομάδες στο φιλέ.
Θα επαναληφθεί αυτή η εμφάνιση; Η ήττα με 3-1 από την Ιταλία και με αυτή την εικόνα όχι μόνο είναι καλοδεχούμενη, αλλά δημιουργεί και προσδοκίες. Αρκεί να μην υπάρξει απογοήτευση. Η τέταρτη θέση είναι ακόμα εκεί και περιμένει να καταλήξει σε ελληνικά χέρια.
ΥΓ: Ο Τζιανέλι της Τρεντίνο είναι απολαυστικός ακόμα κι όταν το ματς πάει να του στραβώσει. Παίζει τόσο γρήγορα την πάσα, είναι τόσο απρόβλεπτος. Χάρμα οφθαλμών αυτό το παιδί.
