Στο πρώτο επίσημο ματς της περασμένης σεζόν, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με πέντε νέους παίκτες στην ενδεκάδα. Στο αντίστοιχο προπέρσινο, μόλις δυο και άλλους τρεις στο ντεμπούτο του Μάρκο Σίλβα κόντρα στον Πανιώνιο, τον Αύγουστο του 2015. Και φτάνουμε στην πρεμιέρα του 2014 με τους οκτώ καινούργιους κόντρα στη Νίκη Βόλου: Μποτία, Ομάρ, Μασουακού, Αμπιντάλ, Μιλιβόγεβιτς, Κασάμι, Αφελάι και Ντοσεβί. Μετάφραση, τέσσερα νέα πρόσωπα στην αμυντική τετράδα, δυο στον άξονα και άλλα δυο στα άκρα…
Να σας θυμίσω τι είχε συμβεί τότε; Οι ερυθρόλευκοι ξεκίνησαν ασθμαίνοντας στο πρωτάθλημα και μετά το 1-2 από τον ΠΑΟΚ στις αρχές Δεκέμβρη, βρέθηκαν πέντε βαθμούς μακριά από την κορυφή. Ποιος την πλήρωσε τότε; Αυτός που την πληρώνει πάντα: ο προπονητής…
Το γιατί είναι μάλλον εύκολο να το καταλάβει κανείς. Η γκρίνια του κόσμου έφτασε στο απροχώρητο, η πάντοτε τεράστια πίεση του ερυθρόλευκου Τύπου και οι στόχοι ήταν ξεκάθαροι. Οι μεν οπαδοί τα έβαλαν με τη διοίκηση, τα δε ΜΜΕ με τον προπονητή. Η σεζόν τελείωσε, ο Ολυμπιακός έκανε νταμπλ με διαφορετικό προπονητή από τα Φώτα κι έπειτα, αλλά και πάλι κανείς δεν ήταν έστω και λίγο ικανοποιημένος. Ο αποκλεισμός από την «ανιστόρητη» Ντνίπρο έφερε νέες μουρμούρες κι ας πέρασε χειρουργείο ο Θρύλος στην Ουκρανία, κι ας έφτασε η αντίπαλός του στον τελικό του Γιουρόπα. «Θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς στη θέση της» σκεφτόταν τότε ο μέσος γαύρος τον Μάιο. Ο ίδιος που τον Φλεβάρη απαξίωνε παίκτες, διοίκηση, μέχρι και τις καντίνες έξω από το Καραϊσκάκη…
Ήταν λοιπόν, ο Μίτσελ που έφταιγε για το -5; Να το δούμε. Τι θα μπορούσαμε να χρεώσουμε στον Ισπανό; Ξεκινάμε από το ενδεχόμενο της κακής προετοιμασίας. Έγινε πράγματι τέτοια; Αν ναι, γιατί η ομάδα ανέτρεψε με τεράστια ευκολία την κατάσταση από τον Γενάρη κι έπειτα, εκμεταλλευόμενη και την κατάρρευση του ΠΑΟΚ; Ακόμα και κόντρα στην Ντνίπρο ο Ολυμπιακός ήταν πολύ αξιόμαχος και παρά τα κοροϊδίστικα γκολ που έφαγε και στα δυο ματς, θα μπορούσε να έχει πάρει τουλάχιστον το 2-2 στην Ουκρανία αν δεν ακυρωνόταν το πεντακάθαρο γκολ του Μήτρογλου ή αν δινόταν κάποιο από τα δυο πέναλτι που όντως έγιναν στους παίκτες του Περέιρα…
Μήπως έκανε κακό κοουτσάρισμα και κακή διαχείριση ο Μίτσελ; Αν ναι, πως ο Ολυμπιακός νίκησε Ατλέτικο και Γιουβέντους, για να χάσει τελικά την πρόκριση εξαιτίας της σφαγής στο Μάλμε; Μήπως έχασε τα αποδυτήρια; Εκεί το πράγμα θέλει προσοχή. Πότε χάνει τα αποδυτήρια ένας προπονητής; Όταν οι παίκτες του καταλάβουν πως υπάρχουν απροστάτευτα σημεία για να τον χτυπήσουν. Όχι όλοι βεβαίως, εκείνοι που έχουν τα περισσότερα παράπονα. Και πότε κάνουν την εμφάνισή τους αυτά τα απροστάτευτα σημεία; Όταν κόσμος και Τύπος αρχίζουν να τα βάζουν με όλους, επειδή δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο…
Με εξαίρεση τους δυο στόπερ, ποιος άλλος θα μας χάλαγε σήμερα από εκείνη την ομάδα; Ο (τότε) Ομάρ; Ο Μασουακού; Ο Αφελάι; Ο Ντουρμάζ; Ή μήπως ο Μιλιβόγεβιτς; Ακόμα και ο Ντοσεβί πρόλαβε να δείξει πράγματα τον Αύγουστο της επόμενης χρονιάς, προτού φύγει για τη Σταντάρ. Από αυτούς που είδαμε στη συνέχεια, ειδικά στα άκρα, ο «Ντορεμί» και ο Τζιμάκος ήταν κλάσεις ανώτεροι: Σεμπά, Ελιουνούσηδες και λοιποί συγγενείς θα ήταν μόνο για να τους δένουν τα κορδόνια. Όταν όμως έχεις την τάση, δηλαδή την ασχετοσύνη, να απαξιώνεις τους πάντες μετά από ένα – δυο άσχημα ματς, θα είσαι καταδικασμένος να βλέπεις κάθε φορά χειρότερους από αυτούς που απαίτησες να φύγουν…
Εν ολίγοις, πόσο λογικό ήταν το να τα βάζει κάποιος με τον προπονητή μιας ομάδας, που ουσιαστικά άλλαξε σχεδόν ολόκληρη την ενδεκάδα της σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν; Και μάλιστα από το πρώτο τρίμηνο; Καθόλου. Ακόμα και ο Γκουαρντιόλα να είσαι, ακόμα και το μεγαλύτερο μπάτζετ του κόσμου να διαθέτεις, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ομάδα δεν πρόκειται να φτιάξεις. Ίσως ούτε ως το τέλος της χρονιάς να μην έχεις καταφέρει να περάσεις ακριβώς αυτά που θέλεις. Στον Ολυμπιακό όμως οι κανόνες αλλάζουν: όταν ο Τύπος είναι άσχετος και το κοινό ανεκπαίδευτο, αυτά θα γίνονται. Και όσο η διοίκηση δεν θα εξηγεί με απλά επιχειρήματα το γιατί στηρίζει τον προπονητή και γιατί δεν είναι δυνατόν να βιάζεται ο κόσμος για άμεσα αποτελέσματα, θα τα ακούει και αυτή και ο προπονητής που επέλεξε. Μόλις λοιπόν, η γκρίνια θα αρχίσει να μεγαλώνει, ο προπονητής θα πάει σπίτι του. Κι ας μη θέλει κανείς από τους δυο να συμβεί αυτό, αν θυμηθείτε τις περιγραφές για το πώς ο ίδιος ο Μαρινάκης πήγε στο σπίτι του Μίτσελ για να του ανακοινώσει ότι «δεν γίνεται αλλιώς» και να βουρκώσουν και οι δυο…
Νικάει ο Ολυμπιακός; Φοβεροί και τρομεροί όλοι, προπονητής και παίκτες. Χάνει ο Ολυμπιακός; Βγάλτε τις φανέλες και φύγετε από δω, μυρωδιά κόουτς άδειασέ μας τη γωνιά και Μαρινάκη κοιτάξου στον καθρέφτη. Είναι ο τυπικός τρόπος προσέγγισης των μυαλοπώληδων, ο οποίος επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και τον κόσμο που τους διαβάζει…
Σε λιγότερο από ένα μήνα ο Ολυμπιακός θα μπει στη διαδικασία των προκριματικών του Γιουρόπα. Έτσι όπως το πράγμα, δεν είναι καθόλου απίθανο να δούμε μια ενδεκάδα με εννιά καινούργιους στο πρώτο επίσημο ματς, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Μόνο ο Φορτούνης μπορεί να λογίζεται σίγουρος και από εκεί πέρα μένει να δούμε τι θα γίνει με τις θέσεις της άμυνας. Θα παίξει ο Ομάρ που είναι με το ένα πόδι στην έξοδο; Ο Κούτρης θα είναι βασικός στα αριστερά; Στο κέντρο θα είναι οι παλιοί ή ο Μιράντα με τον στόπερ που πρόκειται να αποκτηθεί;
Το μεγάλο γλέντι όμως θα γίνει αν τυχόν γίνει καμιά στραβή και ο Ολυμπιακός μείνει εκτός ομίλων. Σύμφωνα με τη λογική του μέσου οπαδού, ο άχρηστος ο Μαρτίνς θα πρέπει να φύγει γιατί τέτοια ντροπή δεν τη σηκώνει ο τράχηλός μας. Κι άντε να του εξηγήσεις του μέσου οπαδού ότι για να αρχίσει να δείχνει ως ομάδα ένα σύνολο με τόσους νέους παίκτες, θα πρέπει να περάσει τουλάχιστον ένα πεντάμηνο. Με λίγα λόγια, α ρε κατακαημένε Μαρτίνς τι σε περιμένει στην πρώτη, άντε δεύτερη στραβή…