Τριάντα χρόνια πριν, στις 13 Ιουλίου 1988, ο Ολυμπιακός και ο κόσμος του υποδέχονταν ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια της ερυθρόλευκης ποδοσφαιρικής ιστορίας, τον MVP του γερμανικού πρωταθλήματος 1987-88 και Κυπελλούχο Γερμανίας με την Άιντραχτ Φραγκφούρτης, Λάγιος Ντέταρι.
Ο Ντέταρι, ένας καλλιτέχνης του ποδοσφαίρου με ανάλαφρο, σχεδόν χορευτικό μέσα στο γήπεδο στυλ, ήταν για όσους τον έχουν δει αυτό που λέμε «δεκάρι με τα όλα» του, όμως εδώ δεν θα μιλήσουμε για το ταλέντο του Ντέταρι και την αξία του, αλλά για όλα όσα έμειναν χαραγμένα βαθιά μέσα στη μνήμη μου από εκείνη την αναμφίβολα εκθαμβωτική ημέρα της υποδοχής που του επιφύλαξε ο κόσμος του Ολυμπιακού.
Έκλεισε ο Ντέταρι
Το σήριαλ της μεταγραφής του Μαγυάρου άσου είχε φτάσει στο τέλος του με τον Κοσκωτά να ολοκληρώνει μια τεράστια για την εποχή μεταγραφή, η οποία έκανε πάταγο σε όλη την Ευρώπη και δημιούργησε «τσουνάμι» ενθουσιασμού στους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αθλητικών και πολιτικών, με τεράστια γράμματα αναφέρονταν στην πολύ μεγάλη μεταγραφή και στις λεπτομέρειες της συμφωνίας, κάνοντας λόγο για κόστος 1,5 δισεκατομμύρια δραχμές, ποσό μυθικό για την εποχή.
Από το πρωί της 13ης Ιουλίου που είχε ανακοινωθεί ότι φθάνει ο Ντέταρι στην Αθήνα το απόγευμα, οι «ερυθρόλευκοι» φίλαθλοι ήταν στο πόδι, ενώ είχε γνωστοποιηθεί ότι το βράδυ θα γίνει, από τον τότε Δήμαρχο Πειραιά Ανδρέα Ανδριανόπουλο, εκδήλωση υποδοχής στο Δημαρχείο της πόλης, προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα από την συγκέντρωση κόσμου στο αεροδρόμιο.
Όμως ποιός μας κράταγε…
Οι περισσότεροι άρχισαν από νωρίς να πηγαίνουν προς την πλατεία Δημαρχείου στον Πειραιά, αλλά κάποιοι από εμάς θέλαμε και αεροδρόμιο και Δημαρχείο. Έτσι βρεθήκαμε στο Δυτικό τότε αερολιμένα όπου εκτυλίχθηκαν σκηνές λατρείας προς τον Ντέταρι, με το αυτοκίνητο που τον μετέφερε να μην μπορεί να αποχωρήσει από το χώρο των αφίξεων καθώς οι φίλαθλοι ήταν γύρω από αυτό φωνάζοντας «Ολυμπιακός», «Ολυμπιακός» και «Ντέταρι», «Ντέταρι». Συγκλονιστικές σκηνές, τις οποίες παρακολουθούσα από λίγο πιο πίσω καθώς δεν μπορούσα καν να κινηθώ προς το αυτοκίνητο.
Το αυτοκίνητο με τον Ντέταρι πήγε αρχικά στο ξενοδοχείο που θα έμενε ο ποδοσφαιριστής και ακολούθως στα γραφεία του Ολυμπιακού, που τότε βρίσκονταν πολύ κοντά στο Δημαρχείο, στην οδό Κουντουριώτου. Εμείς όλοι από το αεροδρόμιο ξεκινήσαμε προς την κεντρική πλατεία του Πειραιά, όπου από νωρίς είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί φίλαθλοι και οι αρχές είχαν αναγκαστεί να διακόψουν σταδιακά την κυκλοφορία. Το πλήθος του κόσμου που έφθανε στην πλατεία όλο και μεγάλωνε με αποτέλεσμα να γεμίσει όλος ο χώρος μέχρι το Δημοτικό θέατρο και ακόμα πιο πίσω.
Στο Δημαρχείο Πειραιά είχε φθάσει και ο αρχηγός της ομάδας Τάσος Μητρόπουλος, ερχόμενος από τα Τρία Πηγάδια, όπου ο γινόταν το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας της ομάδας, για την υποδοχή.
Πενήντα χιλιάδες κόσμος και «γειά σας αδέλφια μου Ολυμπιακοί»
Γύρω στις 21:00 ο Ντέταρι έκανε την εμφάνισή του στο μπαλκόνι του Δημαρχείου με τον κόσμο από κάτω να παραλληρεί από ενθουσιασμό και να τον αποθεώνει, ενώ όταν ο Μαγυάρος άσος είπε σε σπαστά ελληνικά τη φράση «γειά σας αδέλφια μου Ολυμπιακοί» η πλατεία σείστηκε στην κυριολεξία από τις ιαχές, τα χειροκροτήματα. Ήταν μια βραδιά λαμπερή, μια βραδιά γιορτής για τον κόσμο του Ολυμπιακού. Το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο που δεν μπορούσες να κινηθείς μέσα στην πλατεία. Κάποιοι έκαναν λόγο για 50.000 κόσμο, κάποιοι για περισσότερους.
Δεν ξέρω πόσοι ακριβώς ήταν, όμως εκείνο που ξέρω είναι ότι έζησα από κοντά μια συναρπαστική βραδιά, γεμάτη από εκδηλώσεις ενθουσιασμού και λατρείας, ενώ ήταν και ένα ξέσπασμα υψηλών προσδοκιών, άσχετα εάν αυτές διαψεύστηκαν στη συνέχεια λόγω του σκανδάλου Κοσκωτά. Ήταν μια βραδιά που γράφτηκε στην ιστορία του Ολυμπιακού και όχι μόνο, μια βραδιά που οι εκδηλώσεις και το πλήθος των συναισθημάτων χιλιάδων φιλάθλων για τον Ολυμπιακό και το μεγάλο μεταγραφικό του απόκτημα εντυπωσίασαν την Ευρώπη.