Ήταν η πρώτη φορά στη σεζόν που κόντρα στον Ολυμπιακό ο ΠΑΟΚ είχε τα δεδομένα υπέρ του: Μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο λόγω και των κομβικότατων απουσιών των Αλεξίεφ και Κουμεντάκη για τους Ερυθρόλευκους, νέο προπονητή που πέρα από την καλή ψυχολογία και τη συσπείρωση που έφερε στους ασπρόμαυρους, απέδειξε πως διαβάζει καλά το παιχνίδι και κάνει τις σωστές κινήσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Ο Αλεξίεφ δεν ταξίδεψε καν στην Ιεράπετρα λόγω του τραυματισμού του, ο Κουμεντάκης ήταν στον πάγκο αλλά δεν αγωνίστηκε καθόλου γιατί δεν ήταν 100% έτοιμος και ο Μουνιόθ έριξε αναγκαστικά στη μάχη τον Χριστοφιδέλη. Ο έμπειρος ακραίος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για τις συνθήκες του αγώνα, όμως κόντρα σ’ αυτόν τον ΠΑΟΚ δεν ήταν αρκετό, κυρίως γιατί οι Κλαπβάικ – Όκολιτς επιθετικά ήταν ασταμάτητοι, ενώ στο φιλέ ο Σέρβος κεντρικός ήταν απροσπέλαστος.
Από τη στιγμή που ο Μπέμε βγήκε εκτός κάδρου για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του Ολυμπιακού στην Ελλάδα, ο Όκολιτς πήρε άτυπα τον τίτλο του καλύτερου κεντρικού. Ο Σέρβος ήταν καθοριστικός στην κατάκτηση του δεύτερου σετ από τον ΠΑΟΚ, σταμάτησε τον Πετρέα στο «ένας μ’ έναν» και περιόρισε αισθητά τον Ολυμπιακό στις επιθέσεις σε πρώτο χρόνο. Από εκεί και πέρα, ο Γιούρι Φιλίποφ έβαλε μονό μπλοκ πάνω στον Χριστοφιδέλη και έπειτα όλο το βάρος έπεσε στο πως θα περιοριστεί ο Σμιτ.
Ο Καναδός ήταν μεν ο πρώτος σκόρερ για τον Ολυμπιακό με 21 πόντους, αλλά είχε μόλις 17/45 επιθέσεις. Εν ολίγοις, σήκωσε το βάρος των επιθέσεων των Ερυθρολεύκων αλλά η κούραση (σωματική και πνευματική) τον έβγαλε off. Την ίδια ώρα ο Φιλίποφ δημιούργησε επιθετική πολυφωνία στον ΠΑΟΚ και έβγαζε τους συμπαίκτες του απέναντι σε μονό μπλοκ. Ο έμπειρος πασαδόρος είχε εύκολο έργο αφού οι τυπικά γηπεδούχοι κράτησαν σε πολύ καλά επίπεδα την υποδοχή τους, ενώ ο τρομερός αριστερόχειρας διαγώνιος Κλαπβάικ εκτελούσε σωστά είτε στη μικρή είτε στη μεγάλη διαγώνιο.
Είναι βέβαιο πως η εικόνα του παιχνιδιού θα ήταν εντελώς διαφορετική εάν ήταν διαθέσιμοι οι Αλεξίεφ-Κουμεντάκης. Μπορεί στην υποδοχή η διαφορά να μην ήταν μεγάλη για την ομάδα του Μουνιόθ, όμως σίγουρα επιθετικά αλλά και από τη θέση του σέρβις θα υπήρχε μεγαλύτερη απειλή. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την περίπτωση του Ζουπάνη, ο οποίος αγωνίστηκε ελάχιστα ως ακραίος (γνωρίζει τη θέση και λόγω μπιτς βόλεϊ) περνώντας ως αλλαγή σε κομβικά σημεία των σετ και ως εκ τούτου δεν ήταν εύκολο να βρει ρυθμό.
Ο Ισπανός προπονητής σίγουρα θα πρέπει να έμεινε ικανοποιημένος από την προσπάθεια που κατέβαλε η ομάδα του, αναλογικά με τις απουσίες που υπήρχαν. Σίγουρα δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη μια ήττα από τον ΠΑΟΚ και μία πιθανώς δεύτερη διαδοχική κατάληψη του Κυπέλλου από την ομάδα της Θεσσαλονίκης, ωστόσο η σειρά αγώνων στο πρωτάθλημα είναι αυτή που θα δώσει τις τελικές απαντήσεις για το ποια ομάδα είναι σε θέση ισχύος.
Όσον αφορά τον άλλον ημιτελικό, ο Φοίνικας έχασε την πρόκριση μέσα από τα χέρια του. Είναι από τις λίγες φορές που δεν μπορεί να εξηγηθεί αγωνιστικά αυτό το μπλακ άουτ που ξεκίνησε από τα τέλη του τέταρτου σετ και έγινε εμφανές στο τάι μπρέικ. Ο Ηρακλής έβγαλε πάθος, τον βοήθησε από το σέρβις ο Χήρας να χτίσει μια καλή διαφορά, ενώ ο Κλίντι έκανε το καλύτερο Εν Ελλάδι παιχνίδι του και ήταν ο MVP.
Και μπορεί στον τελικό να μην είναι το φαβορί κόντρα στον ΠΑΟΚ, αλλά σ’ ένα παιχνίδι όλα γίνονται.
