22.7 C
Athens

Καλύτερα ένα άθλιο τέλος, παρά μια αθλιότητα δίχως τέλος

Ο Μιχάλης Στεφάνου θυμάται τον Μαρξ, αναλύει με χειρουργική ακρίβεια την ιστορική απόφαση των Αγγελόπουλων και τονίζει πως η συνέχεια θα έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον...

Καλύτερα ένα άθλιο τέλος, παρά μια αθλιότητα δίχως τέλος. Η κλασική φράση του Μαρξ αρκεί για να ερμηνεύσει την χθεσινή απόφαση του Ολυμπιακού να τα μαζέψει και να φύγει από το ΟΑΚΑ στο ημίχρονο του ημιτελικού. Αηδιασμένος και κυρίως εξαντλημένος από ένα σύστημα που δεν χορταίνει να του πίνει το αίμα.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε μαρκάρει εδώ και πολύ καιρό την ημερομηνία του αγώνα. Τελικά, η περιβόητη 13η Φεβρουαρίου θα μνημονεύεται ως η μέρα που ο Ολυμπιακός φώναξε “ως εδώ” στην κοροϊδία και που ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού επέλεξε να συνδυάσει την δημόσια εικόνα του με ένα γυναικείο εσώρουχο. Η ιστορία θα κατατάξει τους πάντες, αφού ως γνωστόν είμαστε οι πράξεις μας…

Πολλοί πιστεύουν ότι η κίνηση του Ολυμπιακού να αφήσει στα κρύα του λουτρού το ντέρμπι και κατ’ επέκταση το κύπελλο της ΕΟΚ ήταν μια σπασμωδική αντίδραση. Ηταν μια πράξη απόγνωσης. Οτι θα ήταν προτιμότερο για τους ερυθρόλευκους να μην κατέβουν καν ή να έχουν προειδοποιήσει την ΚΕΔ για τις προθέσεις τους πριν εκείνη προβεί στο ορισμό-έπος των Αναστόπουλου, Μάνου, Παναγιώτου.

Μα, ο Ολυμπιακός αυτό ακριβώς ήθελε. Να τους αφήσει να εκτεθούν όσο ποτέ άλλοτε. Να μην ενοχλήσει το μαγείρεμά τους, να μην τους επιτρέψει να είναι προετοιμασμένοι. Διότι ο μοναδικός σκοπός της ομάδας του Πειραιά, ήταν επιτέλους να ακουστεί. Να ακουστεί όσο δεν ακούστηκε τόσα χρόνια που πασχίζει με κάθε τρόπο και μέσο να δείξει ένα έκτρωμα που φαίνεται ακόμα κι από το… φεγγάρι. Να ακουστεί όσο με τις καταγγελίες, τις αγωγές, τις επιστολές, τα μπλουζάκια, τις θυμωμένες επισκέψεις στην ΚΕΔ, τις αδιάψευστες εικόνες βιασμού της λογικής σε δεκάδες παιχνίδια και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να γίνει.
Και τα κατάφερε. Η αποχώρηση εν μέσω ενός αγώνα που συγκέντρωνε όλα τα βλέμματα έσκασε σαν βόμβα στης… νύχτας τη σιγαλιά. Έκανε τον γύρο του κόσμου και τόσο πολύ θόρυβο που πλέον κανείς δεν δικαιούται να πει ότι δεν… άκουσε. Ούτε η Πολιτεία, ούτε οι φορείς, ούτε η FIBA (που ήταν ήδη ενήμερη) ούτε κανείς άλλος. Ίσως ο κρότος που προκάλεσε να… έσπασε και τα τζάμια στα παράθυρα της ΚΕΔ, εκείνα που πηδούσαν προ μηνών τα μέλη της για να γλιτώσουν τις χειροπέδες.
Επαναστάτης είναι κάποιος που δεν έχει τίποτα να χάσει και οι αδερφοί Αγγελόπουλοι είναι δύο τέτοιες περιπτώσεις. Τι να τους τρομάξει; Ένα ακόμα χαμένο Κύπελλο ή μια ποινή που πιθανότατα θα τους στερήσει και το πρωτάθλημα; Έχουν χάσει ήδη τα πάντα τόσα χρόνια, πλέον έχασαν και την υπομονή τους. Γραμμένο το έχουν ένα σύστημα που δεν τους άφησε ποτέ να παλέψουν επί ίσοις όροις και τους έφτασε ακόμα και στο σημείο να τα παρατήσουν. Να εγκαταλείψουν κάτι που αποδεδειγμένα αγαπούν και υπηρετούν με ασύγκριτη ανιδιοτέλεια. Ε, ο μόνος τρόπος να το χτυπήσουν είναι να το απαξιώσουν. Για την ώρα…
«Και πολύ άργησαν», είπαν πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού χθες. Ίσως, αλλά το έκαναν. Δεν περιορίστηκαν σε απειλές, δεν μπλόφαραν, δεν έμειναν στα λόγια. Η πράξη τους καταγράφηκε. Και στην τελική, ποτέ δεν είναι αργά για κάποιους που είναι εδώ και σκοπεύουν να παραμείνουν εδώ για καιρό ακόμα, κόντρα στις προβλέψεις-ευχές των αντιπάλων τους.
Η συνέχεια θα έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον…
ΥΓ. Ο Ολυμπιακός πήρε μια απόφαση για την οποία κρίνεται, κατακρίνεται και θα υποστεί τις συνέπειες και τις κυρώσεις των κανονισμών. Κανένα πρόβλημα. Το να μην κατέβεις ή να φύγεις από ένα παιχνίδι είναι πάντα μια επιλογή. Εκείνο που δεν μπορεί να είναι επιλογή στον κόσμο μας εν έτη 2019 είναι τα σεξιστικά παραληρήματα από ανθρώπους που δυστυχώς επηρεάζουν χιλιάδες νεαρά μυαλά. Άραγε τα αντανακλαστικά ευαισθησίας και ανθρωπισμού λειτουργούν ακόμα ή εξαντλήθηκαν σε μια οπαδική εκπομπή;
ΥΓ2. Και κάτι…αγωνιστικό. Ο Ολυμπιακός παίζει κακό μπάσκετ εδώ και κάμποσο καιρό και φυσικά θα μπορούσε να χάσει από τον Παναθηναϊκό στα ίσα. Το ότι δεν μας επετράπη να το διαπιστώσουμε, αφού από το πρώτο λεπτό διαπίστωσαν και οι πέτρες πόσο σημαδεμένη είναι τράπουλα, δεν ξέρω πόσο τον βολεύει τελικά. Οι πράσινοι κυριαρχούν στην Ελλάδα, αλλά χρόνο με το χρόνο αποδυναμώνονται. Κι αυτό φαίνεται στον μαραθώνιο της Ευρωλίγκα. Εκεί όλοι παίρνουν κομμάτι από την πίτα και η γύμνια δεν κρύβεται. Εκεί που… περιέργως, η τόσο εμφανής πια ανωτερότητα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό δεν επιβεβαιώνεται. Το αντίθετο μάλλον…
ΥΓ3. Στόχος του Ολυμπιακού ήταν και είναι η ουσία. Το πώς θα αλλάξει η κατάσταση. Ούτε θα διαλυθεί, ούτε θα βάλει σε κίνδυνο τα δικά του συμφέροντα ώστε να συνεχίσει να αλωνίζει ανεξέλεγκτο το σύστημα . Η χθεσινή κίνηση θα έχει φυσικά συνέχεια, αλλά με διαφορετικούς τρόπους…
ΕΥΘΕΩΣ με τον Γιώργο Χαλά Γιώργος Χαλάς