Ο Αντώνιος Β’ ο Καυλέας διετέλεσε πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ανακηρύχθηκε Άγιος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου.
Γέννημα – θρέμμα της Κωνσταντινούπολης (γεν. 829), εντάχθηκε από νεαρής ηλικίας στον μοναχισμό. Στο πατριαρχικό θρόνο ανήλθε το 893, διαδεχόμενος τον Στέφανο Α’, αδελφό του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού. Σημαντικό ρόλο στην ανάρρησή του έπαιξε ο πανίσχυρος αξιωματούχος του Βυζαντίου και μετέπειτα πεθερός του αυτοκράτορα, Στυλιανός Ζαούτσης, ο οποίος είχε διακρίνει τα προσόντα και τις ικανότητες του Αντωνίου σε μια εποχή που μαίνονταν οι θρησκευτικές έριδες, μεταξύ των οπαδών δύο πρώην πατριαρχών, του Φωτίου και του Ιγνατίου.
Ο Αντώνιος εργάστηκε με ζήλο για την αποκατάσταση της ειρήνης στην Εκκλησία με την συμφιλίωση των οπαδών του Φωτίου και του Ιγνατίου. Διακρίθηκε για την ευσέβεια και το φιλανθρωπικό του έργο, περιερχόμενος μέχρι βαθέως γήρατος πεζή στις φτωχογειτονιές της Βασιλεύουσας. Χαρακτηριστικό το δίστιχο από το έμμετρο χρονικό του Ευφραιμίου (13ος αι.) : «’Οσιος ανήρ, αρεταίς εστεμμένος/οίκτου ναός, άντικρυς αγαθωσύνη».
Ήταν άνθρωπος πράος και ευσεβής. Υποστήριξε τον μοναχισμό και θεμελίωσε (ή ανακαίνισε) τη Μονή Καυλέα, εξ ου και το προσωνύμιό του. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 901 και ετάφη στη Μονή αυτή. Θεωρείται θαυματουργός. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου και από την Καθολική και από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τον «Επιτάφιόν του» συνέγραψε ο Νικηφόρος ο Φιλόσοφος και την βιογραφία του ο Νικηφόρος Γρηγοράς, η οποία διασώζεται σε λατινική μετάφραση.
ΠΗΓΗ: sanasimera.gr