Η πολύ κακή εικόνα κόντρα στην Μπαρτσελόνα την Πέμπτη στο ΣΕΦ υποχρέωνε τον Ολυμπιακό να ψάξει πέρα από την νίκη και μια αναζωογονητική εμφάνιση στη Λήμνο. Σε ένα γεμάτο γήπεδο, σε μια εκπληκτική ατμόσφαιρα και απέναντι σε μια πολύ καλοφτιαγμένη ομάδα οι ερυθρόλευκοι καλούνταν να δείξουν αντίδραση, να βρουν ρυθμό και να φτιάξουν την ψυχολογία τους ενόψει και της προσεχούς αναμέτρησης με την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ.
Με τον Παπανικολάου να έχει μείνει στον Πειραιά, ο Μπλατ ξεκίνησε με τον Τουπάν στο «3» τους Λεντεϊ – Μιλουτίνοφ στη φροντ λάιν και τους Μάντζαρη-Γκος στα γκαρντ. Ο γρήγορος τραυματισμός του Μιλουτίνοφ άλλαξε πολλά από όσα είχε στο μυαλό του ο 59χρονος προπονητής, αλλά ως γνωστόν ουδέν κακόν αμιγές καλού (αρκεί όντως να μην εμπνέει ιδιαίτερη ανησυχία η κατάσταση του Σέρβου).
Ο Ολυμπιακός έγινε πιο πολυδιάστατος, έβγαλε ωραίες φάσεις και στην πλειοψηφία των επιθέσεών του βρήκε το ελεύθερο σουτ, χωρίς ωστόσο να είναι ιδιαίτερα εύστοχος ιδιαίτερα από μακρινή απόσταση.
Ο Λεντέι, που αγωνίστηκε κυρίως ως «4» (κι αν δεν χτυπούσε ο Μιλουτίνοφ πιθανότατα δεν θα τον βλέπαμε καθόλου στο «5» παρουσία του Μπόγρη), ήταν εξαιρετικός κυρίως γιατί δεν έκανε κατάχρηση εκβιάζοντας ατομικές προσπάθειες. Οι περισσότεροι πόντοι του προήλθαν από συνεργασίες κι από αρμονικές κινήσεις ολόκληρης της ομάδα βοήθησε την σωστή και γρήγορη κυκλοφορία στην επίθεση.
Ο Αμερικανός είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος στο να τελειώνει τις φάσεις αλλά δυσκολεύεται να διαβάσει το παιχνίδι και “ξεχνάει” ότι στο μπάσκετ υπάρχει και η πάσα. Ως τελικός αποδέκτης όμως ενός σωστά εκτελεσμένου πλέι είναι ικανότατος.
Η διαφορά του Ολυμπιακού επιθετικά είχε να κάνει με τον τρόπο που οι παίκτες του μοιράζονταν την μπάλα. Στο σύγχρονο μπάσκετ, όπως εύστοχα έχει παρατηρήσει ένας βαθύς γνώστης του, ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ομάδα που δεν πασάρει με συνέπεια και ταχύτητα, δεν έχει τύχη. Είναι βλέπετε τόσο αυξημένη η αθλητικότητα πάνω στο παρκέ, που μόνο η μπάλα μπορεί να «τρέξει» πιο γρήγορα από την κίνηση της άμυνας.
Οι ερυθρόλευκοι ασχέτως βαθμού δυσκολίας του αντιπάλου τους, είχαν στη Λήμνο διάθεση πασάρουν και αυτό είναι σημαντικό. Κανείς, άλλωστε, δεν μπορεί από μόνος του να τραγουδήσει μια συμφωνία και στον Ολυμπιακό που συχνά έχει πληρώσει «κρούσματα» ατομικισμού, θα ήταν ευχής έργον αν γινόταν κατανοητή από όλους η αξία της… ορχήστρας.
Η ενέργεια που έβγαλαν στην άμυνα οι παίκτες του Μπλατ (ο Σπανούλης για παράδειγμα είχε τρία κλεψίματα), μαρτυρούσε και την ανάγκη τους για άμεση αντίδραση. Μαρτυρούσε ότι η κατραπακιά από την Μπαρτσελόνα ήχησε έντονα στα αυτιά τους. Από τους ίδιος άλλωστε εξαρτάται η τύχη της ομάδας κι όχι από την κατάταξη και τις ισοβαθμίες.
Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να υπερενθουσιαζόμαστε ή υπεραπογοητευόμαστε έπειτα από 1-2 σερί άσχημα παιχνίδια και υπό αυτή την έννοια, ο Ολυμπιακός τη δεδομένη στιγμή μοιάζει στα μάτια της πλειοψηφίας να θέλει 2-3 μεταγραφές απευθείας από το ΝΒΑ για να… σώσει τη χρονιά. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το level των Πειραιωτών είναι πολύ υψηλότερο απ’ ό,τι φάνηκε στα ματς με Μπαρτσελόνα και Φενέρ, στα οποία στερήθηκαν τις περισσότερες από τις σταθερές τους.
Από κει και πέρα, είναι δεδομένο ότι ένας δυναμικός πόιντ γκαρντ που θα κουβαλήσει την μπάλα σωστά, θα μπορέσει να αλλάξει τον ρυθμό και να βάλει το σώμα του στην άμυνα, θα βοηθούσε πολύ την περιφέρεια του Ολυμπιακού και κυρίως θα μπορούσε να αποφορτίσει και να απελευθερώσει τους άλλους τρεις βασικούς κοντούς του.
Ο Μπλατ σαρώνει την αγορά, αλλά δεν έχει βρει ακόμα κάτι που και να το θέλει και να μπορεί να το προχωρήσει. Όπως άλλωστε προέκυψε από τις δηλώσεις του στην κάμερα της ΕΡΤ αμέσως μετά το τέλος του αγώνα με τον Ήφαιστο, ψάχνει για το καλύτερο φαγητό και δεν σκοπεύει να συμβιβαστεί με… fast food, απλώς για να πει ότι έφαγε έξω.
Ένα εξαιρετικό… φιλέτο για παράδειγμα ήταν ο Ντεμέτριους Τζάκσον. Ο Αμερικανός που έμεινε ελεύθερος από τους 76ερς και υπέγραψε στην Κίνα, άρεσε πολύ στον Μπλατ, αφού συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που ψάχνει ο τεχνικός του Ολυμπιακού. Προσπάθησε μάλιστα να τον φέρει στον Πειραιά, αλλά βρήκε κλειστές πόρτες και εισέπραξε μόνο “όχι” από τους Beijing Ducks. Τουλάχιστον μας έδωσε να καταλάβουμε τι ακριβώς ψάχνει, αν και η κατάσταση στην αγορά δεν βοηθάει και πολύ τους… εκλεκτικούς πελάτες.
Η ουσία είναι ότι οι ερυθρόλευκες προσπάθειες εντείνονται, αφού η πρόθεση για μια ποιοτική προσθήκη είναι δεδομένη. Απλώς το γεγονός ότι δεν αναζητείται ο αντικαταστάτης πχ ενός τραυματία, αλλά ένας παίκτης που θα αναβαθμίσει την ομάδα και η ένταξή του θα έχει ουσιαστικό νόημα στο ροτέισον, παρατηρείται και αυτή αυτή η αναβλητικότητα.
Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα της ατάκας «όταν πας να φας έξω…» που χρησιμοποίησε ο Αμερικανοϊσραηλινός. Ότι δηλαδή ψάχνει για το κάτι παραπάνω, όχι απλά τροφή για να «ζήσει». Σε κάθε περίπτωση για να το βρει χρειάζεται και λίγη τύχη…
ΥΓ. Το σημαντικότερο είναι να μην έχει κάτι ο Μιλουτίνοφ. Εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται σοβαρό, αλλά πριν ελεγχθεί το πόδι του δεν μπορούμε να πούμε τίποτα περισσότερο.