Απίστευτο. Το Συμβούλιο της Επικρατείας αντιμετώπισε τον Βαγγέλη Μαρινάκη ως τον τελευταίο πολίτη της χώρας, αγνοώντας ότι είναι επιφανής επιχειρηματίας που διαμένει μόνιμα στην Ελλάδα με τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα στη χώρα μας και ως εκ τούτου δεν είναι ύποπτος φυγής. Το σημαντικότερο όμως αγνόησε ότι η εκτελεστική εξουσία δεν έχει το δικαίωμα να υπερβαίνει τη δικαστική και να την καπελώνει, αγνοώντας την αρχή της διάκρισης των εξουσιών.
Κατόπιν αυτού απέρριψε σήμερα το αίτημά του να ανασταλεί η απόφαση της Ελληνικής Αστυνομίας με την οποία του αφαιρέθηκε το διαβατήριο και ο Βαγγέλης Μαρινάκης αν κάτι δεν αλλάξει δε θα μπορέσει να παρακολουθήσει από κοντά τη ρεβάνς του Ολυμπιακού με την ουκρανική Ντιναμό Κιέβου.
Ως γνωστόν από την διεύθυνση διαβατηρίων της ΕΛΑΣ αφαιρέθηκε το διαβατήριο στον εφοπλιστή μετά τη διάταξη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών με την οποία τέθηκε σε βάρος του ο περιοριστικός όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.
Με εισαγγελική διάταξη είχε απαγορευθεί στον ιδιοκτήτη και σε τρεις συνεργάτες του η έξοδός τους από τη χώρα μετά από δίωξη που του απαγγέλθηκε για την υπόθεση του Noor1.
Η συγκεκριμένη εισαγγελική διάταξη δεν επικυρώθηκε όμως από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών το οποίο αποφάνθηκε ότι δεν συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ζήτησε από την Αστυνομία να του επιστραφεί το διαβατήριο που του είχε αφαιρεθεί σύμφωνα με την εισαγγελική διάταξη, αλλά το αίτημά του δεν έγινε αποδεκτό.
Μη έχοντας άλλη λύση προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας να ανασταλεί και να ακυρωθεί η σχετική αρνητική απόφαση της διεύθυνσης διαβατηρίων της ΕΛΑΣ.
Η αίτηση ακύρωσης προσδιορίστηκε να συζητηθεί την 5η Φεβρουαρίου 2019 στο Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Μαρία Κατραμανώφ και εισηγήτρια την πάρεδρο Χριστιάνα Μπολόφη.
Ωστόσο σήμερα από το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ εκδόθηκε απόφαση επί της αίτησης αναστολής η οποία και απορρίφθηκε.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι η πρόβλεψη του Π.Δ. 25/2004 που επιβάλλει την αφαίρεση διαβατηρίου σε περίπτωση άσκησης ποινικής δίωξης για κακούργημα, γίνεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος, συνδεόμενους με την ανάγκη αποτροπής του κινδύνου διαφυγής στο εξωτερικό και ιδίως σε τρίτες χώρες μη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και για την απρόσκοπτη διεξαγωγή της δίκης του προσφεύγοντα.
Το ΣτΕ έκρινε ότι δεν μπορεί να χορηγήσει αναστολή, καθώς το περιοριστικό αυτό μέτρο δεν αφήνει στην διοίκηση το περιθώριο της συμπεριφοράς του ατόμου ή της εκτίμησης αν τα πραγματικά δεδομένα κάθε περίπτωσης συνιστούν ή όχι λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Παράλληλα, απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί ότι η αφαίρεση του διαβατηρίου είναι αντίθετη στην συνταγματική αρχής της διάκρισης των εξουσιών, αλλά και στην αρχή της αναλογικότητας. Επίσης, απορρίφθηκε ο ισχυρισμός ότι δεν μπορεί η εκτελεστική εξουσία να τιμωρεί καθώς αυτό είναι έργο της δικαστικής εξουσίας και κατά το Σύνταγμα τα περιοριστικά μέτρα επιβάλλονται μόνο από τα όργανα της Ποινικής Δικαιοσύνης.