Η Ζαλγκίρις του 1999 έχει κάνει ζημιά σε μια ολόκληρη γενιά φίλων του μπάσκετ στην Ελλάδα. Οι Λιθουανοί πήραν την Ευρωλίγκα σκορπίζοντας τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό και την Κίντερ Μπολόνια στον τελικό. Παρουσίασαν τότε μια ομάδα που με τον Τάϊους Εντνι στον άσσο έτρεχε σε κάθε ευκαιρία στο ανοικτό γήπεδο, είχε σουτέρ τριών πόντων σε κάθε θέση εκτός από το πέντε και ήταν πραγματική απόλαυση να τους παρακολουθείς. Ε, από τότε μπορεί ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός να πήραν την κούπα πολλές φορές, αλλά δεν το έκαναν όπως η Ζαλγκίρις, οπότε το απωθημένο συνεχίζει να βασανίζει πολύ κόσμο. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, μπορεί να νίκησε την Μπάγερν χθες στο Μόναχο, αλλά οι παντός είδους αναλυτές και ειδήμονες παραμένουν σκεπτικοί και ανικανοποίητοι…
Δεν πειράζει. Η πραγματικότητα πολλές φορές δεν είναι όμορφη, αλλά πρέπει να την αποδεχόμαστε. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι ο Ολυμπιακός έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά στην Γερμανία. Δύο εικοσιτετράωρα μετά από μια ακόμη οδυνηρή ήττα στο ΟΑΚΑ βρήκε τις ψυχικές δυνάμεις και τον τρόπο να νικήσει εκτός έδρας μια σοβαρή ομάδα όπως η Μπάγερν που ως έχει νικήσει Παναθηναϊκό και Μπασκόνια εντός και δείχνει ικανή να διεκδικήσει θέση στην οκτάδα. Για ένα ακόμη βράδυ, λοιπόν, το όνειρο εκείνων που θέλουν τον Ολυμπιακό να βάζει 95 πόντους και να κερδίζει δεν πραγματοποιήθηκε. Η νίκη κατακτήθηκε με τους γηπεδούχους να μένουν στους 62 πόντους, πολύ μακριά από τους 82.8 πόντους που έβαζαν κατά μέσο όρο στα προηγούμενα επτά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα.
Είδαμε στο Μόναχο δύο ομάδες να πολεμούν δυνατά, παίκτες να βάζουν το σώμα τους και ένα σκληρό ματς, όπου ο Ολυμπιακός κατάφερε να επικρατήσει. Για κάποιους αυτή η εικόνα περιγράφεται ως κακό μπάσκετ όπου νίκησε ο λιγότερο κακός και δεν αξίζει να πληρώνεις εισιτήριο για να την βλέπεις. Δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να αναρωτηθούμε πότε οι θιασώτες του «επιθετικού» μπάσκετ πήγαν τελευταία φορά στο γήπεδο, στάθηκαν κοντά στο παρκέ και ένιωσαν στο πετσί τους την ενέργεια που βγάζουν δύο ομάδες που τα δίνουν όλα σε κάθε φάση, πολεμάνε για κάθε ριμπάουντ, βουτάνε στις εξέδρες για να σώσουν μια κατοχή που μοιάζει χαμένη.
Θα σημειώσουμε απλώς ότι υπάρχει και μια μερίδα φίλων της πορτοκαλί μπάλας που είναι σε θέση να νιώσει γεμάτη παρακολουθώντας ένα ματς όπως αυτό που έγινε ανάμεσα στην Μπάγερν και τον Ολυμπιακό. Για εκείνους ήταν ένα αντρικό παιχνίδι όπου η ελληνική ομάδα προερχόμενη από ένα σερί αρνητικών αποτελεσμάτων κατάφερε να επιβιώσει προτάσσοντας καρδιά, μαχητικό πνεύμα. Έτσι χτίζεται το winning attitude μιας ομάδας και έτσι τελικά πετυχαίνει τους στόχους της. Σε τελική ανάλυση το να κερδίζεις το βράδυ που έχεις 60% τρίποντο είναι εύκολο…
Είναι επιτυχία της ερυθρόλευκης άμυνας το γεγονός ότι η Μπάγερν είχε 15% τρίποντο (3/19), ότι νίκησε 35-26 στα ριμπάουντ, ότι η ομάδα του Ράντονιτς έβαλε 20 πόντους λιγότερους από το μέσο όρο της. Η άμυνα είναι θέμα διάθεσης και έχουμε τονίσει πολλές φορές τις προηγούμενες ημέρες ότι η φετινή έκδοση του Ολυμπιακού, ως το βράδυ της Τρίτης, ήταν σε λάθος δρόμο. Τόσο οι παίκτες που ήρθαν φέτος στο ΣΕΦ, όσο και οι παλαιότεροι που είχαν γαλουχηθεί στην αμυντική λογική του Σφαιρόπουλου, προσπαθούσαν να φανούν χρήσιμοι στην ομάδα βάζοντας πόντους με προσωπικές ενέργειες και μεγάλα σουτ. Δύσκολα πράγματα.
Το μπάσκετ έχει τους δικούς του θεούς. Όποιος δεν τους σέβεται, τιμωρείται. Το πιο εύκολο καλάθι – σε οποιοσδήποτε επίπεδο -μπαίνει όταν βγάζεις μια άμυνα, κλέβεις την μπάλα και σκοράρεις στο ανοικτό γήπεδο. Το δεύτερο … πιο εύκολο είναι όταν μάχεσαι για το επιθετικό ριμπάουντ, το κερδίζεις και πετυχαίνεις δύο πόντους ακριβώς κάτω από το στεφάνι. Τέτοιες φάσεις μπορεί να μην είναι αγαπημένες των εξπέρ που κάνουν ανέξοδη κριτική από τον καναπέ τους (και όχι μόνο), αλλά τελικά κάνουν την διαφορά.
Υπό αυτή την έννοια, ο Λεντέι (12 ριμπ., 12 π.) και ο μαχητικός Μιλουντίνοφ (7 ριμπ., 11 π.) δείχνουν ότι κάτι αλλάζει στην ομάδα. Αρκεί να ακολουθήσουν και οι άλλοι. Όπως για παράδειγμα ο Τίμα που δεν γίνεται να παίζει 29 λεπτά και να μην πιάνει ούτε ένα ριμπάουντ, η ο Βεζένκοφ που δεν μπορεί να μείνει μπροστά από την μπάλα όποιον και αν μαρκάρει. Στα έξι λεπτά που έπαιξε ο Αλέξανδρος έδειξε γιατί προβληματίζεται μαζί του ο Μπλατ. Σίγουρα είναι έξυπνο παιδί, έχει ταλέντο στην επίθεση, αλλά όταν είσαι 23 χρονών και πρέπει να σε κρύψουν στην άμυνα υπάρχει θέμα…
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, αλλαγμένος και σκληρός πήρε τη νίκη που έψαχνε απελπισμένα. Η ελληνική ομάδα κατοχύρωσε το παιχνίδι στην τελευταία περίοδο όταν οι Στρέλνιεκς και Σπανούλης (έξι πόντοι και τρεις ασίστ σε αυτό το χρονικό σημείο) έβαλαν καθοριστικούς πόντους με προσωπικές ενέργειες. Ο Μπλατ είδε έξι παίκτες του να έχουν από εννέα ως δώδεκα πόντους και με την Μπάγερν πελαγωμένη στον τομέα της τακτικής (κανένα από τα γκαρντ της δεν σημάδεψε τον Σπανούλη ή, τον Στρέλνιεκς, απλά προσπαθούσαν να βάλουν την μπάλα στο λόου ποστ) η νίκη ήρθε δίκαια και φυσιολογικά για τους Πειραιώτες.
Τα συμπεράσματα μετά το ματς παραμένουν ίδια. Ο φετινός Ολυμπιακός έχει τα απαραίτητα στοιχεία για να φτιάξει ομάδα. Ο ηγέτης του είναι ο Σπανούλης και χθες στο τέταρτο δεκάλεπτο απέδειξε (και στον Μπλατ) για πολλοστή φορά πόσο σκληρός είναι πνευματικά. Στο πρόσωπο του Μιλουντίνοφ έχει βρει πεντάρι (από το είδος που σπανίζει στην Ευρωλίγκα), στο 2-1 έχει σουτέρ σαν τον Στρέλνιεκς, έχει τον Πρίντεζη που δίνει παιχνίδι στο λόου ποστ… Τι του λείπει; Το βάθος στην γραμμή των ψηλών όπου ο φιλότιμος Λεντέι δεν έχει το μέγεθος να παίξει σαν σέντερ (ενώ σαν τέσσερα δείχνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί) και ένας defensive stopper στην περιφέρεια που θα πρέπει απαραίτητα να σουτάρει αξιοπρεπώς τρίποντο. Το γεγονός ότι ο Μάντζαρης – που ως τώρα είχε αυτό το ρόλο – δεν έπαιξε δευτερόλεπτο (και δεν είναι η πρώτη φορά) δείχνει ότι ο προπονητής κινείται προς άλλη κατεύθυνση.
Ο Ολυμπιακός μετράει πλέον τρεις νίκες εκτός έδρας και μία μόνο μέσα στο ΣΕΦ. Επόμενος αντίπαλος η υπερηχητική Ρεάλ που μαζί με ΤΣΣΚΑ και Φενέρ είναι ένα επίπεδο πιο πάνω. Οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται μια μεγάλη εντός έδρας νίκη για να κερδίσουν και πάλι τον κόσμο τους, αλλά η αποστολή τους δεν θα είναι καθόλου εύκολη ανεξάρτητα αν θα παίξει η όχι ο Γιουλ. Το ίδιο δύσκολη είναι και η δουλειά που έχει να κάνει απόψε ο Παναθηναϊκός απέναντι στην Μπαρτσελόνα, που δεν έχει καμία σχέση με την soft ομάδα που βλέπαμε τα τελευταία τρία χρόνια. Οι Καταλανοί έχουν αδύνατα σημεία (με τον …υπερευαίσθητο στα ζόρια Τόμιτς και τον αφελή Ερτέλ ως καλύτερους παίκτες θα είναι έκπληξη να νικήσουν στο ΟΑΚΑ) αλλά έχουν και τον Σίνγκλετον, τον Πάνγκος, τον Μπλάζιτς που είναι από διαφορετικό μέταλλο και μπορούν να κάνουν την διαφορά…