Η είδηση έσκασε σαν βόμβα σαν σήμερα, στις 18 Νοεμβρίου 1987. Ο Ελληνοαμερικανός μεγαλομέτοχος της Τράπεζας Κρήτης, Γιώργος Κοσκωτάς, είχε συμφωνήσει με τον Σταύρο Νταϊφά για την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ Ολυμπιακός! Η απαρχή των δεινών του Θρύλου είχε ημερομηνία…
Καταβάλλοντας 100 εκα. δρχ., ο Κοσκωτάς απέκτησε το 51% των μετοχών της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, όμως, είχε συμφωνήσει να βάλει κι άλλες εκατοντάδες εκατομμύρια (από 200 έως… 500) για να καλύψει υποχρεώσεις που είχαν δημιουργηθεί από την προηγούμενη ιδιοκτησία.
Η μυστικοπάθεια γύρω από τις διαπραγματεύσεις του Νταϊφά με τον Κοσκωτά και η μη γνωστοποίηση του ακριβούς κόστους της μεταβίβασης, ήταν το πρώτο πράγμα που ανησύχησε τους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Όπως φυσικά και το γεγονός ότι ένα μήνα νωρίτερα ο τραπεζίτης είχε συλληφθεί κατά την είσοδό του στον Λευκό Οίκο, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Αμερικανό πρόεδρο, Ρόναλντ Ρίγκαν, κατηγορούμενος για αδικήματα που είχε τελέσει μέχρι το 1979, όσο ζούσε στις ΗΠΑ.
Η πλειονότητα των φίλων του Ολυμπιακού, πάντως, έβλεπε θετικά τη μεταβίβαση των μετοχών. Η οικονομική ισχύς του μεγαλοτραπεζίτη, ο οποίος είχε ήδη κάνει άνοιγμα και στον εκδοτικό χώρο με τον οργανισμό «Γραμμή», έδινε υποσχέσεις για ακριβές μεταγραφές και άλλα μεγαλεία. Μη ξεχνάμε ότι ήταν η χρονιά που οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν πετύχει νίκη στα πρώτα επτά παιχνίδια τους στο πρωτάθλημα και αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση θα μπορούσαν να κινδυνεύσουν ακόμα και με υποβιβασμό! Και η παρουσία ενός αποδεδειγμένα εύρωστου επιχειρηματία στο «τιμόνι» της ομάδας, πρόσφερε απλόχερα την ελπίδα για ανάκαμψη.
Μάλιστα, πολλούς φίλους του Ολυμπιακού δεν τους προβλημάτιζε ούτε το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κοσκωτάς είχε επιβεβαιώσει τις φήμες που υπήρχαν για τη συμπάθεια που έτρεφε προς… τον αιώνιο αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό. Όπως είχε πει ο ίδιος κατά την παρουσίαση της συμφωνίας μαζί με τον Νταϊφά, οι δεσμοί ήταν οικογενειακοί, μια και η μητέρα του ήταν ξαδέρφη των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών του «τριφυλλιού», Γιάννη και Αντώνη Παπαντωνίου. Λίγες ημέρες αργότερα αποκαλύφθηκε και φυσικά ουδέποτε διαψεύστηκε, ότι ήταν και πάρεδρο μέλος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού.
Από τις πρώτες ημέρες του, πάντως, ο Κοσκωτάς έδειξε τη διάθεση να σκορπίσει χρήμα για να τακτοποιήσει τις παλιές εκκρεμότητες της ΠΑΕ, με αποτέλεσμα οι φωνές που υποστήριζαν ότι θα επιχειρούσε να κάνει τον Ολυμπιακό παράρτημα του Παναθηναϊκού, να σιγήσουν.
Η ίδια τακτική συνεχίστηκε και τον Δεκέμβριο του 1987, με τις αμέτρητες μεταγραφές που πραγματοποιήθηκαν στην προσπάθεια να ενισχυθεί η ομάδα και να ξεφύγει από τις τελευταίες θέσεις. Πιο σημαντικές ήταν αυτές του Χάρη Μπανιώτη από τον ΠΑΟΚ και του Γιώτη Τσαλουχίδη από τη Βέροια, ενώ στην ιστορία έμεινε και η αγορά του προπονητή, Τάις Λίμπρεχτς, από τον «Δικέφαλο» του Βορρά, λίγες μέρες μετά το 6-1 στο ουδέτερο γήπεδο των Σερρών. Κίνηση πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα.
Μετά τη στοιχειώδη βελτίωση της ομάδας, η οποία έφτασε και στον τελικό του Κυπέλλου στο τέλος εκείνης της σεζόν, η κορύφωση της προεδρίας Κοσκωτά ήρθε τον Ιούλιο του 1988. Η απόκτηση του διεθνούς Ούγγρου μέσου, Λάγιος Ντέταρι, με το ποσό-ρεκόρ του 1,4 δισ. δρχ. έβγαλε χιλιάδες φίλους του Ολυμπιακού στους δρόμους. Ταυτόχρονα, όμως, άρχιζε και η αντίστροφη μέτρηση.
Το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου είχε μπει στο στόχαστρο των Αρχών και το φθινόπωρο του 1988 θα αποκαλυπτόταν το περιβόητο σκάνδαλο Κοσκωτά, το οποίο θα συντάρασσε την πολιτική ζωή της χώρας για την επόμενη διετία. Και, φυσικά, έμελλε να βάλει σε μεγάλους μπελάδες και τον Ολυμπιακό.
Η περίοδος των «πέτρινων» χρόνων της ομάδας του Πειραιά, οφείλεται εν πολλοίς στα οικονομικά προβλήματα που προκάλεσε το σύντομο πέρασμα του Κοσκωτά από τα κοινά της ΠΑΕ. Μόλις τον Απρίλιο του 1993, όταν αναδείχθηκε στην προεδρία ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος αργότερα έγινε και ιδιοκτήτης της εταιρίας, άρχισαν να αχνοφαίνονται καλύτερες μέρες στον ορίζοντα…
