Την Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ με μια απολύτως αιφνιδιαστική και ελάχιστα αιτιολογημένη απόφαση της (15-2) «είδε» ξαφνικά ο κ. Τσαχειλίδης, μέλος έως πριν λίγο της ΚΕΔ/ΕΠΟ, να τον απομακρύνει από τη θέση του καταγγέλλοντας τη σύμβαση του.
Υποτίθεται, πως η σύμβαση του κ. Τσαχειλίδη καταγγέλθηκε επειδή ο ίδιος, πέντε μέρες πριν, στη διάρκεια ενός «λεκτικού επεισοδίου» στα γραφεία της ΚΕΔ/ΕΠΟ «αντιμετώπισε όχι με τον προσήκοντα τρόπο τον αντιπρόεδρο της ΕΠΟ κ. Στέργιο Αντωνίου». Η καταγγελία, δηλαδή, αφορούσε όχι στην επάρκεια του κ. Τσαχειλίδη για τη δέσμη καθηκόντων που του είχε ανατεθεί, ούτε, πολύ περισσότερο, την (δεδομένη και γνωστή ανά το πανελλήνιο) ευθυκρισία του και εντιμότητα του, αλλά σε μια «απάδουσα με κάποιο συγκεκριμένο (;) στυλ» συμπεριφορά, την οποία ο ίδιος επέδειξε προς τον αντιπρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ε.Π.Ο., που «βρέθηκε Παρασκευή μέρα στα γραφεία της ΚΕΔ/ΕΠΟ για να πει μια καλησπέρα» (δηλώσεις του κ. Αντωνίου στο διαδίκτυο).
Στη συμπεριφορά, λοιπόν, του κ. Τσαχειλίδη εστιάστηκε η αιτιολογία της απόλυσης και η ακραία εκδοχή της, όπως από τον κ. Αντωνίου έχει ήδη περιγραφεί, προκάλεσε « τις μνήμες» και άλλων μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ που «θυμήθηκαν», την ώρα της «μεγάλης απόφασης», ότι «και σε μένα είχε φερθεί απρεπώς», «κι εμένα μου αντιμίλησε».
Συγχορδία αναμνήσεων από παλαιότερες, προφανώς, εποχές, τότε που κάποιοι της σημερινής κάθαρσης και εξυγίανσης ήταν υπηρέτες άλλων αφεντάδων με μεγάλη τους ευχαρίστηση… Γιατί ο κ. Τσαχειλίδης, τότε «στην κακή και εγκληματική περίοδο», ήταν μέλος της ΚΕΔ/ΕΠΟ. Θητεία, την οποία κάποιοι εισέπραξαν ως αφορμή για να του επιτεθούν (κυριολεκτικά) και κάποιοι άλλοι (μεταξύ τους ο Γιώργος Μπίκας) να την αποθεώσουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επιλέξουν τον απολυθέντα ως μέλος της ΚΕΔ/ΕΠΟ της εποχής της Επιτροπής Εξομάλυνσης…
Κανείς δεν πρέπει να το ξεχνάει αυτό. Ο κ. Τσαχειλίδης υπήρξε επιλογή του κ. Μπίκα, αποδεκτή από τη FIFA ( στο πρόσωπο του Κουτσοκούμνη) για να στελεχώσει, ως μέλος, την ΚΕΔ/ΕΠΟ της Εξομάλυνσης και της Κάθαρσης, τότε που η κάθαρση έτρεχε από τα μπατζάκια του Κοντονή και των υπόλοιπων εκείνης περιόδου που σημαδεύτηκε από πολιτική αγυρτεία.
Κορυφαία επιλογή, ενός κορυφαίου παράγοντα της ελληνικής διαιτησίας, την οποία ο ίδιος ο κ. Τσαχειλίδης τίμησε πλήρως παραιτούμενος από τη θέση του (και την παχυλή σύμβαση) αμέσως μετά την επίθεση στην εξοχική οικία του κ. Μπίκα.
Αυτή τη στάση (επακόλουθο μιας δεδομένης και αποδεκτής από όλους επιλογής ζωής) εκτίμησε, προφανώς και ο κ. Γραμμένος και επαναπροσέλαβε στην ΚΕΔ/ΕΠΟ (από 01.01.2018) τον κ. Τσαχειλίδη, βέβαιος ων, πως στο πρόσωπο του θα διασφαλίζονταν στο ακέραιο οι κεντρικές πολιτικές επιλογές της νέας διοίκησης της ΕΠΟ για τη διαιτησία.
Για να μην πολυλογούμε και χάνουμε τα χρόνο μας. Κανείς σώφρων από τους παροικούντες την (ποδοσφαιρική) Ιερουσαλήμ δεν είναι δυνατόν ούτε για ελάχιστο χρόνο να πειστεί ότι ο κ. Τσαχειλίδης απολύθηκε επειδή «αντιμίλησε ή κακομίλησε» στον κ. Αντωνίου. Ούτε ο ίδιος ο κ. Αντωνίου δεν το πιστεύει αυτό.
Μήνυμα, καθαρό και δυνατό, ήταν η απόλυση του. Είτε προς τον ίδιο τον κ. Τσαχειλίδη, που (ίσως) «δεν έκανε ότι πρέπει για να αποδείξει την αποδοχή εκ μέρους του των σκοπών και των στόχων της διοίκησης», είτε προς κάποιον άλλον, άγνωστο.
Τι, ακριβώς, συμβαίνει (ή συνέβη) μόνο ο ίδιος ο κ. Τσαχειλίδης γνωρίζει. Δεν θα μιλήσει ποτέ βεβαίως. Και σ΄αυτό επενδύουν οι εμπνευστές της απόλυσης. Την εντιμότητα του ανδρός όμως δεν πρόκειται ποτέ να την πλήξουν με κανένα διαδικαστικό τερτίπι που εξελίσσεται στο πεδίο μιας, δήθεν, «πολιτικής ορθότητας της συμπεριφοράς».
Υ.Γ. Με τον κ. Τσαχειλίδη δεν έχω ανταλλάξει ούτε καλημέρα όλα τα προηγούμενα χρόνια.