Η Ελλάδα αποκλείστηκε για ακόμα μια φορά πριν φτάσει στα προημιτελικά του Μουντομπάσκετ. Το 2014 μας διέλυσαν οι Σέρβοι στους «16», το 2010 χάσαμε από τους Ισπανούς στην ίδια φάση. Αυτή τη φορά δεν προβλέπονταν νοκ άουτ αγώνες. Και πάλι όμως η ζημιά έγινε. Το χειρότερο δεν είναι πως η εθνική μπάσκετ έχει ξεχάσει τι θα πει διάκριση. Αλλά ότι κανείς πλέον δεν εκπλήσσεται από μια (ακόμη) αρνητική εξέλιξη.
Αν μη τι άλλο, αυτό είναι ένα από τα κατορθώματα της ΕΟΚ και του Γιώργου Βασιλακόπουλου προσωπικά. Ούτε καν φέτος που οι προσδοκίες απογειώθηκαν, δεν μπορεί κάποιος να πει ότι έπεσε από τα σύννεφα. Το ότι είναι τεράστια και παταγώδης η αποτυχία δε χρειαζόταν να το πει το FWS. Το αντιλαμβάνονται όλοι, ακόμα και οι υπαίτιοι. Εκείνο που έχει όμως μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτούς, δηλαδή γι’ αυτόν, μια και ο υπαίτιος είναι ένας στην πραγματικότητα, είναι το πως θα τη γλιτώσει ξανά. Πως θα βγει «λάδι» για ακόμα μια φορά…
Το ακούσιο καρφί του Σκουρτόπουλου
Η δουλίτσα έχει αρχίσει. Αυτή τη στιγμή μας φταίει η διαιτησία. Γι’ αυτό και η επίσημη διαμαρτυρία στη FIBA. Φαντάζεστε πόσο θα ιδρώσει το αυτί της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας ε; Ολόκληρη Λιθουανία έμεινε εκτός από μια σκανδαλώδη απόφαση και δεν άνοιξε ρουθούνι. Για να μη θυμηθούμε το χειρουργείο των τελευταίων δευτερόλεπτων στη Βραζιλία, η οποία είδε το +5 να γίνεται 0 με ένα απίθανο «αντιαθλητικό» και στη συνέχεια τον Αντετοκούνμπο να κάνει… τάκλιν στον αντίπαλό του και να χρεώνεται με απλό φάουλ.
Αυτά όμως ήταν υπέρ μας, άρα δεν πιάνονται. Τώρα μιλάμε για τα εις βάρος μας. Η διαιτησία λοιπόν, μας έφαγε λάχανο. Ποιους; Εμάς που υποτίθεται ότι το παρασκήνιο της FIBA το παίζουμε στα δάχτυλα άμα λάχει. Αυτό δε διέρρεαν τόσα χρόνια όλοι οι αυλικοί του «φάρου»; Μέσα στη θολούρα του βέβαια, ο Θανάσης Σκουρτόπουλος είπε κάποια μισόλογα που μόνο κολακευτικά δεν είναι για τον ανέγγιχτο πρόεδρο: «Το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει πια το στάτους και τη στήριξη που είχε κάποτε και αυτό φαίνεται μέσα στο παρκέ». Τι ήθελε να πει ο ποιητής-τεχνικός; Ότι παλιότερα τους περνούσαμε πριονοκορδέλα και τώρα μας πιάνει τον κώλο ακόμα και η Τσεχία; Τέτοια μομφή στον «πανίσχυρο πρόεδρο»;
Η καραμέλα της διαιτησίας θα έχει λιώσει μέχρι να προσγειωθεί το αεροπλάνο της επιστροφής στο «Ελ. Βενιζέλος». Το αντιλαμβάνεται εύκολα αυτό όποιος βλέπει τις αντιδράσεις γέλιου ή και οργής που προκύπτουν στα social media. Εξάλλου, είναι γνωστό σε όλους τους… φαροφύλακες ότι στο μπάσκετ η διαιτησία δεν επηρεάζει αποτελέσματα και ότι στο μπάσκετ 9 στις 10 κερδίζει ο καλύτερος. Τι διάολο, τόσο γκαντέμηδες είμαστε που πέσαμε σε αυτή τη μία στις δέκα;
Παίκτες, διαιτησία, Σκουρτόπουλος φταίνε, αφήστε ήσυχο τον κυρ Γιώργη
Για τους παίκτες έγινε μια πρώτη απόπειρα στοχοποίησης, η οποία όμως δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Και επειδή σε αυτούς λίγο – πολύ θα βασιστεί η εθνική και για το προολυμπιακό τουρνουά της Σαϊτάμα του χρόνου, είναι πολύ μικρό το χρονικό διάστημα για να προλάβουν να ξεχαστούν τυχόν δυσαρέσκειες που θα δημιουργούνταν. Επομένως, ο κλήρος θα πέσει στον Θανάση Σκουρτόπουλο…
Αυτός θα γίνει το σωσίβιο του κυρ Γιώργη ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει ο ίδιος. Πόσοι όμως θα το χάψουν αυτή τη φορά; Για να έχει οποιαδήποτε βάση η μετατόπιση ευθυνών στον προπονητή, θα έπρεπε ο προπονητής να τυγχάνει μιας στοιχειώδους αποδοχής. Μεταξύ μας, εκτός από κάποιους στενούς φίλους του, πόσοι ήταν εκείνοι που θεωρούσαν τον Σκουρτόπουλο έστω «επαρκή»; Με ποιες παραστάσεις, ποιες εμπειρίες και κυρίως ποιο βιογραφικό θα μπορούσε, όχι να επιβληθεί, αλλά να εμπνεύσει τον MVP του NBA και παίκτες που έχουν παίξει σε τοπ επίπεδο και έχουν συνεργαστεί με πολύ σπουδαίους τεχνικούς;
Η Ελλάδα συμπλήρωσε μια δεκαετία μακριά από διακρίσεις και αξιοπρεπείς παρουσίες σε μεγάλη διοργάνωση. Θα μπορούσε και να είναι συγκυριακό αυτό το φαινόμενο ή να οφείλεται σε έλλειψη ταλέντου. Το πρώτο δεν ισχύει σίγουρα. Για το δεύτερο θα μπορούσε να γίνει κάποια κουβέντα, αλλά και πάλι δεν θα έβγαινε κάτι. Πράγματι, σε αυτή την εθνική δεν υπάρχει Διαμαντίδης, Σπανούλης ή Παπαλουκάς, υπάρχει όμως Γιάννης Αντετοκούνμπο. Έστω κι αν δεν έχει δοκιμαστεί ως ηγέτης σε αυτό το επίπεδο. Τα είπαμε και τις προάλλες, μπορεί η Ελλάδα να μην έχει το καλύτερο υλικό στην ιστορία της – λαμβάνοντας υπόψη και την ηλικία κάποιων παικτών -, αλλά σίγουρα ατομικά ήταν πάνω από τους γηραλέους Βραζιλιάνους και βέβαια τους Τσέχους που μπήκαν εξαρχής στο παρκέ για να διαφυλάξουν το +12 κι εντέλει τα κατάφεραν.
Υπάρχει λύση: το αντίο
Και στην τελική, καμία ομάδα δεν είναι όσο καλή θα μπορούσε. Οι Αμερικάνοι είναι σταρ β’ διαλογής και ρολίστες, οι Ισπανοί δεν έχουν Πάου Γκασόλ, Ναβάρο κλπ, οι Γάλλοι θα αναζητούν για χρόνια τον επόμενο Τόνι Πάρκερ, ενώ οι Λιθουανοί θύμισαν κακέκτυπο των σπουδαίων ομάδων του παρελθόντος. Μόνο οι Σέρβοι έδειχναν σχετικά πλήρεις (αν και θα ήταν ακόμα πιο ποιοτικοί με Μίλος και Κάλινιτς) αλλά την πάτησαν από την Ισπανία και τώρα τρέχουν.
Δε ζητήθηκε λοιπόν καμία υπέρβαση από την εθνική. Απλώς να κάνει τα αυτονόητα. Να περάσει στα προημιτελικά κι εκεί να αποκλείσει έναν αντίπαλο που δεν θα ήταν κάποιος από τους πρωτοκλασάτους. Για τους δικούς της λόγους, η ΕΟΚ του Βασιλακόπουλου θέλησε να εμφανίσει την ομάδα ως υπερδύναμη. Δεν έφταιγαν σε καμία περίπτωση οι παίκτες για τις διαιτησίες-ανέκδοτο του Ακρόπολις, ούτε βέβαια και ο προπονητής που πίστεψε ότι έγινε Πατ Ράιλι μέσα σε μια νύχτα και ότι μετάγγισε το show time στον Παπαπέτρου, τον Θανασάκη Αντετοκούνμπο, τον Παπαγιάννη και τον Παπανικολάου.
Μόνο και μόνο για τη δημιουργία αυτής της στρεβλής εικόνας, ο Βασιλακόπουλος θα έπρεπε να έχει αναλάβει ακέραιη την ευθύνη της αποτυχίας. Έστω και για μια φορά, έστω και στα 80 του να πει μια φορά «εγώ φταίω» και να δείξει οίκτο στο δύστυχο το άθλημα, εγκαταλείποντάς το. Όσο όμως θα υπάρχουν – κρατικές, δυστυχώς – χορηγίες, θα εμφανίζονται πάντα κάποιοι πρόθυμοι να τον αβαντάρουν. Λύση υπάρχει λοιπόν: το αντίο. Ούτε στα πιο σκληρά καθεστώτα δεν θα επιβίωνε για τόσες δεκαετίες ένας τύπος με σερί αποτυχίες. Ίσα – ίσα, μετά τη δεύτερη, άντε τρίτη, θα τον είχαν στείλει διακοπές σε γκουλάγκ, στην καλύτερη περίπτωση.
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία λένε, όμως αυτή του ελληνικού μπάσκετ θα σβήσει πολύ σύντομα. Εκτός αν πρυτανεύσει για μια φορά η λογική. Ή έστω να παρέμβει κάποιος εισαγγελέας. Μην ανησυχείτε, όλο και κάτι θα βρει αν ψάξει καλά…
ΥΓ. Να παραστεί εκπρόσωπος της ΕΟΚ, λέει, στην εξέταση του βίντεο του αγώνα από τη FIBA. Το διάβασε αυτό ένας φίλος μου και έριξε την ιδέα: «Αφού θα πάει που θα πάει, δεν παίρνει και κάνα dvd από τα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού για να ζητήσει τη γνώμη της FIBA και γι’ αυτά;»…