Λοιπόμ (με «μ», όπως το έλεγε ένας στενός οικογενειακός φίλος για να δίνει έμφαση, ενδεχομένως και λαβές για σχόλια), υπάρχουν τρεις προσεγγίσεις όλες κι όλες σε αυτό το πράγμα που εμφάνισε ο Ολυμπιακός στο Γκενκ πριν από λίγη ώρα. Η πρώτη είναι αυτή της ισοπέδωσης, όπως θα γινόταν αν επρόκειτο για κάποιο επίσημο – και κρίσιμο – ματς μέσα στη σεζόν. Η δεύτερη είναι η ακριβώς αντίθετη: να κάνεις ότι δε συνέβη τίποτα, να προσπαθήσεις να εμφανίσεις έως και φυσιολογικά τα όσα συνέβησαν, βγαίνοντας μάλιστα στην αντεπίθεση για να προλάβεις όσους τυχόν σκέφτονταν να εκφράσουν παράπονα, κοσμίως ή μη…
Η τρίτη είναι αυτή που θα επιδιώκουμε να κάνουμε μέσα από το FWS.GR. Δηλαδή, να επισημαίνουμε κάθε φορά τι ακριβώς συνέβη στο συγκεκριμένο ματς, λαμβάνοντας υπόψη τις εκάστοτε ιδιαιτερότητες. Οι οποίες, όπως μπορεί να αντιληφθεί οποιοσδήποτε διαθέτει κοινή λογική, είναι πάντα πολλές στην εποχή που βρισκόμαστε. Μετά από τόσα χρόνια, έχουμε όλοι μας την εμπειρία και τις απαραίτητες μνήμες για να διαχειριστούμε τα όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού…
Έχουμε δει τον Ολυμπιακό να σέρνεται στα φιλικά, να περιμένουν όλοι πως και πως την απόλυση του προπονητή από μέρα σε μέρα και με το που μπαίνει ο Οκτώβρης να ξεκινούν μεγάλες ευρωπαϊκές εμφανίσεις (και κωλοτούμπες). Έχουμε δει τον Ολυμπιακό να πετάει και να μοιράζει τεσσάρες και πεντάρες σε ομάδες κορυφαίων πρωταθλημάτων και μόλις έπιαναν οι πρώτες δροσούλες να μην μπορεί να σταυρώσει νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ. Έχουμε δει ομάδα που πήγε στο Λίβερπουλ για φιλικό και παραλίγο να γυρίσει ο προπονητής της με ταξί, να φτάνει στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ και να αποκλείεται για… μισό γκολ από τη Γιουνάιτεντ. Δε νομίζω ότι υπάρχει πιθανός συνδυασμός καλοκαιριού – χειμώνα που να μην τον έχουν βιώσει οι Ολυμπιακοί την τελευταία 15ετία, για να μην πάμε πιο πίσω…
Στο προκείμενο τώρα. Από το να έρθουν τέτοιες κατραπακιές τον χειμώνα, χίλιες φορές καλύτερα να πέφτουν το καλοκαίρι. Όχι ότι οι καλοκαιρινές σφαλιάρες σου εξασφαλίζουν χειμερινά χάδια, αλλά όπως και να το κάνεις είναι σαφώς προτιμότερο να ελπίζεις σε βελτίωση παρά να έχεις εξαρχής ψύλλους στ’ αυτιά πως κάτι δεν πάει καλά. Εν ολίγοις, είναι λογικό να έχεις παίκτες σφιγμένους αυτή την εποχή, 18 μέρες πριν το πρώτο επίσημο ματς; Απολύτως. Είναι λογικό να σου βγάζει την ψυχή μια πολύ ποιοτική και σαφώς πιο έτοιμη ομάδα από σένα; «Κατό τα εκατό» που λέει και ο Αλέφαντος. Κατατάσσονται λοιπόν, όλα όσα είδαμε στα λογικά κι αναμενόμενα, οπότε να πάμε για ύπνο ήσυχοι το βράδυ; Σε καμία περίπτωση…
Ο Μαρτίνς προσπάθησε να δει μια ομάδα με τη σχετικά μεγαλύτερη δυνατή χημεία. Σισέ και Ομάρ έπαιξαν μαζί ολόκληρη σεζόν, τη μισή μάλιστα είχαν μαζί τους και τον Βούκοβιτς. Από κοντά και ο Χουτεσιώτης που μπορεί να μην έπαιξε πολλά ματς, ωστόσο είχε ξεκάθαρη εικόνα από τις προπονήσεις για το πώς πρέπει να τους χειριστεί κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Και τι έκαναν όλοι αυτοί, μαζί με τον Τσιμίκα που επέστρεψε από τον δανεισμό; Μια τρύπα στο νερό…
Ο Βουκόβιτς σημαδεύει τον Σισέ και βγαίνει ασίστ για το 1-0, λες και γνωρίστηκαν λίγα λεπτά πριν σε κάποιο πάρκο. Στο 2-0 τρεις παίκτες μαρκάρουν έναν αντίπαλο και ο δεύτερος βγαίνει μόνος του στην πλάτη τους. Στο 3-0 ο Σισέ τραβάει παίκτη που τρέχει για να βγει από την περιοχή, λες και είχε βάλει στόχο να προλάβει να τον ανατρέψει εντός ορίων. Και στο 4-0 ο σκόρερ κάνει καμιά 30αριά μέτρα δίχως την παραμικρή πίεση και όταν πια βρήκε μπροστά του τον Τσιμίκα στο ύψος της περιοχής, ο νεαρός έκανε πισωπεταλιές δίνοντάς του χώρο να σουτάρει και να σκοτώσει τον Χουτεσιώτη…
Να με συμπαθάτε, αλλά αυτά δεν μπορούν να προσπεραστούν, ούτε και να χρεωθούν στο καλοκαίρι και στα βαριά πόδια. Από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό ο Ολυμπιακός είναι γεμάτος ατομικά λάθη, ειδικά στην άμυνα. Σε βαθμό που να πιστεύεις ότι το μυαλό είναι πολύ πιο κουρασμένο από το σώμα. Δεν πάει έτσι όμως. Και δεν θα πρέπει να το αφήσει να περάσει έτσι ο Μαρτίνς. Δεν είναι δυνατόν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής σε αυτό το επίπεδο να κάνει πέναλτι σε παίκτη που τρέχει για να βγει από την περιοχή. Δεν είναι δυνατόν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να πάνε και οι τρεις πάνω σε έναν, αφήνοντας τον δεύτερο αντίπαλο μόνο κι έρημο, σαν την καλαμιά στον κάμπο. Επιμένω, δε μιλάμε για θέμα ποδιών, αλλά για θέμα μυαλού. Σκέψης. Αντίληψης. Κοινής ποδοσφαιρικής λογικής…
Ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν ανησυχώ (ακόμα) έχει να κάνει με τούτο: ο Βούκοβιτς είναι υπ’ ατμόν και τέλος πάντων δεν υπολογίζεται σοβαρά για τους λόγους που όλοι είδαμε. Ο Ομάρ δείχνει να βρίσκεται αλλού γι’ αλλού και μάλλον δύσκολα θα παραμείνει στο ρόστερ. Ο Τσιμίκας έτσι κι αλλιώς δεν υπολογίζεται για πολύ χρόνο συμμετοχής στην παρούσα φάση, ενώ ο Χουτεσιώτης (που δεν έφερε ευθύνη σε τίποτα) επίσης. Όσο για τον Σισέ, οι επιπολαιότητές του δεν είναι τωρινό φαινόμενο και απλώς ελπίζουμε να περιοριστούν στη συνέχεια. Αν και η ωρίμανση του στόπερ έρχεται με το χρόνο, εκτός κι αν μιλάμε για κάποιο φαινόμενο. Και τέτοιο δεν είναι ο φίλτατος Πάπε. Έχει κάποια σημαντικά φυσικά προσόντα, ωστόσο σε ειδικές καταστάσεις φαίνεται τρομερά αδούλευτος και αρετουσάριστος. Το θέμα είναι αν υπάρχει υπομονή και στις πόσες γκάφες αυτή θα εξαντληθεί…
Ο τίτλος του κειμένου είναι… αποκοπή από το ρεφρέν που λέει «πάρε τηλέφωνο τον κερατά, καλύτερα τώρα παρά μετά». Στην προκειμένη περίπτωση, κερατάς δεν υπάρχει. Είναι όμως σχεδόν θεόσταλτο το γεγονός της σημερινής κάκιστης εμφάνισης, πρώτα σε ατομικό και μετά σε ομαδικό επίπεδο. Τέτοιες καταστάσεις βοηθούν στο να επιστρέψει η συγκέντρωση και να κοπούν τα «χαχαχούχα», αλλά και να καταλάβουν προπονητής και διοίκηση που χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή στον μεταγραφικό σχεδιασμό. Χρόνος υπάρχει, τα πραγματικά δύσκολα ξεκινούν στα τέλη Αυγούστου με τα πλέι οφ του Γιουρόπα και το πρωτάθλημα, επομένως ίσως να πρέπει να πουν ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη Γκενκ οι Πειραιώτες για το ότι έβγαλε στον αφρό κάθε αδυναμία τους. Όσο για τον Μαρτίνς, είναι σίγουρο πως σοκαρίστηκε από την εικόνα και το αποτέλεσμα. Ξεκίνησε λέγοντας πως ο Ολυμπιακός υπέφερε πολύ και όσο προσπαθούσε να δώσει μια λογική εξήγηση στα όσα έγιναν, πέταξε κι ένα «είμαστε σε πολύ καλό δρόμο». Τώρα, αν αυτό το είπε επειδή γνωρίζει το πόσο φορτωμένοι είναι οι παίκτες του ή απλώς για να καθησυχάσει τον εαυτό του και τους υπόλοιπους, θα το δούμε τον άλλο μήνα…
ΥΓ. Αν τυχόν δείτε τίποτα μυαλοπώληδες που κάθε φορά περιμένουν το αποτέλεσμα για να δουν αν θα γράψουν Πανηγυρικό ή Επικήδειο, να τους πείτε χαιρετίσματα…