Το ελληνικό ποδόσφαιρο θρηνεί ακόμα μια απώλεια ενός ανθρώπου που πρόσφερε πολλά στις ομάδες που αγωνίστηκε. Ο Γιώργος Ξενίδης «έφυγε» σήμερα από την ζωή στα 45 του χρόνια, έπειτα από καρδιακή προσβολή.
Ο Γιώργος Ξενίδης ξεκίνησε την καριέρα του από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, όπου ξεκίνησε από τις ακαδημίες των «κυανόλευκων» της Θεσσαλονίκης, μέχρι το 2002 που πήγε στην ΑΕΚ, κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδας. Στην «Ένωση» έμεινε ένα εξάμηνο, για να επιστρέψει και πάλι στην ομάδα της καρδιάς του.
Το 2004 ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσει την Ελλάδα και να πάει στην Κύπρο για να φορέσει την φανέλα της Ανόρθωσης. Το 2005 με την Ανόρθωση θα κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά και θα πετύχει και μια ιστορική πρόκριση απέναντι στην Τράμπζοσπορ για τα προκριματικά του Champions League.
Μετά από δυο χρόνια, ο δυναμικός ποδοσφαιριστής επιστρέφει στο ελληνικό Πρωτάθλημα, φορώντας την φανέλα του Ιωνικού Νικαίας. Οι φιλοδοξίες και τα όνειρα τότε της διοίκησης έμειναν στα λόγια, καθώς η ομάδα υποβιβάστηκε, όμως ο Γιώργος Ξενίδης συνέχισε και στην Β’ Εθνική, αλλά το 2008 έφυγε από την ομάδα της Αθήνας ψάχνοντας αλλού να βρει την Ιθάκη του, αλλά τελικώς την βρήκε μετέπειτα ως μάνατζερ ποδοσφαιριστών.
Ο Γιώργος Ξενίδης με την ομάδα του Ηρακλή είχε 161 συμμετοχές και 14 τέρματα, αγωνιζόμενος από το 1994 μέχρι το 2001, με την ΑΕΚ είχε 9 συμμετοχές χωρίς τέρματα, όπου αγωνίστηκε για ένα εξάμηνο, κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδας, και επέστρεψε ξανά στο Ηρακλή πραγματοποιώντας 34 συμμετοχές, πετυχαίνοντας και 4 τέρματα, από το 2002 μέχρι το 2004. Στην Ανόρθωση Κύπρου έπαιξε από το 2004 μέχρι το 2006, έχοντας 40 συμμετοχές μα δυο γκολ, κατακτώντας και το Πρωτάθλημα Κύπρου, και στον Ιωνικό για δυο χρόνιας, έχοντας 20 συμμετοχές και ένα τέρμα.
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ηρακλή, Δημήτρης Ιωάννου μίλησε στο FWS.gr για τη μεγάλη απώλεια του Γιώργου Ξενίδη, λέγοντας: «Τα λόγια περιττά σε τέτοιες ώρες. Και για μένα ο Γιώργος ήταν αρχηγός, ήταν διαφορετικός, για μένα ήταν Ηρακλής, μόνο αυτό, καλό παράδεισο».
Ο Γιώργος Ξενίδης αγαπούσε πολύ τον Ηρακλή από πιτσιρικάς ακόμα, και το 2011 προσπάθησε να βοηθήσει όσο μπορούσε την κατάσταση, όταν οι αρμόδιες αρχές του ποδοσφαίρου με την συγκατάθεση των ομάδων υποβίβασαν την ομάδα, κατηγορώντας την για πλαστογραφία.
Την ίδια χρονιά ο βετεράνος ποδοσφαιριστής προσπαθούσε μαζί με άλλα άτομα από την οικογένεια του Ηρακλή να βρουν μια λύση ώστε η ομάδα να αγωνιστεί σε επαγγελματική κατηγορία, κατεβαίνοντας παράλληλα και στις πορείες μαζί με τον κόσμο για την αδικία που υπέστη.
Ο ίδιος είχε αποστασιοποιηθεί για καιρό, χωρίς να κάνει δηλώσεις, ούτε να δίνει συνεντεύξεις, αλλά πάντα σκεφτόταν την επόμενη ημέρα στον αγαπημένο του σύλλογο, μέχρι που ο Γιώργος είπε το στερνό «αντίο», μόλις στα 45 του χρόνια.
Υ.Γ: Σε έβλεπα στην τηλεόραση μικρό και έλεγα, όλοι λίγο από το πάθος σου να είχαν, τότε θα παίρναμε τίτλο, την εποχή που υπήρχαν δυο φράγκα στα ταμεία της ομάδας.
Το 2011 είδα χιλιάδες ανθρώπους στην Καλλικράτεια να κλαίνε, όταν είδαν τον Ηρακλή μας, όπως έλεγες, να αγωνίζεται στην Δ’ Εθνική. Με την είσοδο των πιτσιρικάδων ήμασταν μαζί εκεί στη γωνία και λέγαμε πού μας έστειλαν με δάκρυα στα μάτια, αλλά αυτά ήταν πεισμωμένα για την επιστροφή.
Είναι τόσα πολλά που θυμάμαι, αρχηγέ, καλό ταξίδι…