Το 2016 ο Εμρέ Μορ βρισκόταν στη λίστα με τα wonderkids του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και ανάγκαζε την Ντόρτμουντ να βγάλει από τα ταμεία της 10.000.000 ευρώ για να τον αποκτήσει από τη Νόρτζελαντ, τo… δανέζικο εργοστάσιο παραγωγής ταλέντων.
Από τότε έχουν αλλάξει πολλά: Ο Τούρκος μεσοεπιθετικός δεν κατάφερε να στεριώσει στους Βεστφαλούς, είχε κι ένα επεισόδιο με τον τότε προπονητή του Τόμας Τούχελ, οπότε έναν χρόνο μετά πωλήθηκε στη Θέλτα για 13.000.000 ευρώ.
Η ομάδα της Γαλικίας είχε αρχίσει να παίρνει την… κάτω βόλτα μέχρι να βρεθεί στην κατάσταση που είναι σήμερα, να παλεύει δηλαδή, με νύχια και με δόντια να σώσει την κατηγορία. Ο Μορ σταθερό ρόλο δε βρήκε ποτέ: Αντίθετα, μάλιστα, όσο περνούσε ο καιρός τόσο οι φίλοι της Θέλτα, όσο και οι προπονητές έχαναν την υπομονή μαζί του.
Σε πολλές περιπτώσεις άκουσε γιούχα στο «Μπαλαΐδος» και παρότι είχε εξαιρετικά ατομικά χαρακτηριστικά και απαράμιλλη τεχνική, σταδιακά βρέθηκε μεταξύ πάγκου και εξέδρας…
Ούτε ο Χουάν Κάρλος Ουνθουέ, ούτε ο Μιγκέλ Καρντόσο μπόρεσαν να βρουν το κουμπί του. Για την ακρίβεια, δεν το προσπάθησαν και ιδιαίτερα, ως εκ τούτου του δόθηκε η εντολή να βρει ομάδα.
Τα ρεπορτάζ στη Γαλικία ανέφεραν πως ο Μορ στις προπονήσεις δεν έδινε το 100%, όταν δεν του έβγαινε κάποια προσπάθεια τσακωνόταν, ενώ συνολικά χρειαζόταν διαρκώς κάποιον να του τονώνει την αυτοπεποίθηση.
Τα καλύτερα του παιχνίδια τα έκανε ερχόμενος από τον πάγκο, ή για να το θέσουμε πιο σωστά. Σπάνια στην καριέρα του στα μεγάλα πρωταθλήματα βρέθηκε να παίρνει ευκαιρίες ως βασικός: Επί παραδείγματι, στη θητεία του στη Θέλτα έμπαινε ως αλλαγή, όταν η ομάδα του προσπαθούσε να σπάσει μια κλειστή άμυνα και έφερνε πράγματα που οι φίλοι του Ολυμπιακού τα έβλεπαν από τον Ποντένσε.
Ελευθερία στον τρόπο που κινείται στον αγωνιστικό χώρο, ταχύτατη ανάπτυξη στην αντεπίθεση, ικανότητα να προκαλέσει ανισορροπία με την ντρίμπλα του, το ξεπέταγμα και τη διάθεση που δείχνει να πάει στο ένας εναντίον ενός. Με αυτόν τον τρόπο άνοιγε διαδρόμους για τους συμπαίκτες του και τους έδινε τη δυνατότητα να βρουν καθαρές ευκαιρίες.
Βέβαια, κάποια στιγμή και οι πολλές ντρίμπλες είναι κουραστικές όταν δεν έχουν ουσία. Και σε αυτόν τον τομέα ο μικρός κάνει κατάχρηση…
Σημείωση: Ο Μορ έχει καλή σέντρα και είναι καλός κυρίως όταν παίζει στο δεξί «φτερό», χωρίς αυτό να σημαίνει πως υστερεί αν βρεθεί αριστερά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που συνεργαζόταν με τον Γιόνι (νυν παίκτη τη Γουλβς) στην αριστερή πλευρά, με το παιχνίδι της Θέλτα να μεταφέρεται εκεί.
Στο άκουσμα της είδησης πως ο Ολυμπιακός έφερε δανεικό τον Τούρκο μεσοεπιθετικό για αντικαταστάτη του Ποντένσε, πολλοί θα αναρωτήθηκαν γιατί η ομάδα του Μαρτίνς να ρισκάρει φέρνοντας έναν παίκτη που αγνοεί το γκολ από τον Οκτώβριο του 2017.
Η απάντηση είναι απλή: Με τον τρόπο που ο Πορτογάλος διαχειρίζεται το ρόστερ του, ο Μορ θα είναι μια επιλογή που δεν είναι απαραίτητο πως θα καπαρώσει με το καλησπέρα θέση βασικού.
Άλλωστε, ο Πέδρο Μαρτίνς έχει δείξει πως κάθε παίκτης θα πρέπει να δουλεύει μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο απόδοσης ώστε να μπει και να θεωρείται αξιόπιστη λύση. Μην ξεχνάμε εξάλλου, πως ο Ολυμπιακός παίκτη στο ρόστερ του με τα χαρακτηριστικά του Μορ δεν έχει. Εκ των πραγμάτων, αυτό το ρίσκο άξιζε να το πάρει η διοίκηση των Ερυθρόλευκων.
Ο Τούρκος θα πρέπει να αποφασίσει να ωριμάσει ποδοσφαιρικά. Καλύτερες επιλογές στην τελική πάσα, μεγαλύτερη ουσία στο παιχνίδι του και όχι απογοήτευση στην πρώτη στραβή. Γιατί, δυστυχώς, αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του. Η εύθραυστη ψυχολογία του.
ΡΙΣΚΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια ρισκάρει με παίκτες που δεν έχουν καλά νούμερα και τους επαναφέρει στον αφρό. Ο Ποντένσε μπορεί να κόστισε ακριβά τελικά και τα στατιστικά του στη Σπόρτινγκ δεν ήταν τα καλύτερα, ωστόσο βρέθηκε στην Εθνική Πορτογαλίας μέσω των Ερυθρολεύκων.
Ο Σεμέδο είχε εξαιρετικά στοιχεία σαν αμυντικός, όμως τα εξωαγωνιστικά του ζητήματα τον… οδήγησαν στην Ελλάδα για να ξαναβρεί τον καλό του εαυτό. Υπάρχουν και παίκτες που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα χωρίς να έχουν νούμερα και το χαμηλού επιπέδου πρωτάθλημα που έχουμε τους έκανε να τα βελτιώσουν και η θητεία τους εδώ να αποτελέσει σκαλοπάτι για το μεγαλύτερο στάδιο.
Ο Μορ δεν έχει κλείσει καν τα 23 ακόμα. Όμως, οι ευκαιρίες θα λιγοστεύουν όσο ο ίδιος δε βοηθά τον εαυτό του. Και τη συγκεκριμένη ευκαιρία πρέπει να την πιάσει από τα μαλλιά.
Γιατί είναι αλλιώς να συνέχιζε στη Γαλατάσαραϊ που δεν είχε ρόλο και την έβλεπε να μένει εκτός στόχων από τον Δεκέμβρη κι αλλιώς να παίζει με κίνητρο σε έναν σύλλογο που κυνηγά το πρωτάθλημα και βρίσκεται στους 32 του Europa League.