Θα μας συγχωρέσει ο κόουτς Μπλατ που θα παραφράσουμε μια πρόσφατη ατάκα του. Είχε πει μετά την εντός έδρας συντριβή από το Μιλάνο πως τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο άσχημα ή τόσο ιδανικά, όσο φαίνονται. Βλέποντας, όμως, το βράδυ της Παρασκευής την παράσταση της Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ, μπορείς να πεις ότι συνήθως τα πράγματα είναι τόσο απλά, όσο απλά φαίνονται. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, έχασε από τους Λιθουανούς μέσα στο σπίτι του διότι ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους παρουσίασε ένα αξιοθαύμαστο σύνολο που έπαιξε το παιχνίδι καλύτερα από την ελληνική ομάδα. Υποθετικά οι πρωταθλητές Ελλάδος ήταν το φαβορί και στα χαρτιά το τελικό αποτέλεσμα είναι έκπληξη. Η, μήπως όχι;
Μπορεί τα ονόματα που έχουν οι Λιθουανοί στο ρόστερ τους να μην είναι τόσο γνωστά στο ελληνικό κοινό, αλλά πόσο δύσκολο είναι να θυμόμαστε ότι μιλάμε για τον ίδιο κορμό αθλητών που μερικούς μήνες πριν απέκλεισαν τον Ολυμπιακό με μειονέκτημα έδρας από τα πλέι οφς και έφτασαν στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. Γιατί, λοιπόν, ήταν τόσο μεγάλη σοκ η νίκη της Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ και γιατί αν όχι η μοναδική, τουλάχιστον η βασική εξήγηση για την ήττα, είναι η κακή εικόνα του Παναθηναϊκού και όχι η αξία του αντιπάλου;
Ο Σάρας είναι μεγάλη προσωπικότητα και έχει πείσει τους παίκτες του πως αν ακολουθήσουν το πλάνο, τότε το σύστημα θα τους δώσει τις λύσεις που απαιτούνται για να φύγουν νικητές από έδρες σαν το ΟΑΚΑ. Δεν ξέρουμε πως το κάνει! Μπορεί να τους βάζει να κάνουν 1000 πουσαπς η, να τρέχουν 100 φορές πάνω κάτω το γήπεδο αν δεν εκτελούν κατά γράμμα τις εντολές του, μπορεί να τα λέει ωραία και να τους ψήνει, μπορεί να είναι τέτοια η επιβολή τους στα αποδυτήρια που να μην δέχεται το «όχι» ως απάντηση, αλλά είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπεις το 2018 μια κολεγιακή ομάδα να παίζει μπάσκετ στην Ευρωλίγκα.
Οι αυτοματισμοί της Ζαλγκίρις στην επίθεση, η πειθαρχεία των παικτών στην εκτέλεση, η γενναιότητα με την οποία βάζουν το κορμί τους στην άμυνα, η πίστη με την οποία βρίσκονται οι πάντες στην ίδια σελίδα, σε κάνει να αναρωτιέσαι αν ο Γιασικεβίτσιους θα καταφέρει το ίδιο αποτέλεσμα με ένα πολύ πιο ακριβό ρόστερ, με κακομαθημένες βεντέτες που κρατάνε την μπάλα στα χέρια τους χωρίς να την δίνουν σε κανέναν άλλο… Αυτό το τελευταίο μένει να αποδειχτεί όταν ο κόουτς φύγει από το ασφαλές περιβάλλον του Κάουνας και πάει τα ταλέντα του σε ποιο μεγάλες σκηνές του παγκόσμιου μπάσκετ. Ως τότε, όμως, όποιος υποτιμήσει την Ζαλγκίρις, όποιος δεν είναι έτοιμος να παίξει ένα τελικό μαζί της, θα χάνει με εμφατικό τρόπο.
Ξοδέψαμε 422 λέξεις, για να σας πούμε πόσο καλή ομάδα είναι η Ζαλγκίρις, διότι μόνο έτσι θα δούμε το αληθινό μέγεθος των προβλημάτων που έχει ο Παναθηναϊκός του Πασκουάλ. Αν η προσέγγιση του ζητήματος είναι «έλα μωρέ, χάνουν από τους ανύπαρκτους» τότε τα συμπεράσματα που θα βγουν θα απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, ήταν κακός στην επίθεση διότι η κυνική αμυντική τακτική του αντιπάλου «χάλασε» το μυαλό βασικών παικτών του. Όταν ο προσωπικός σου αντίπαλος βρίσκεται μονίμως τρία μέτρα μακριά και σου λέει εμπράκτως «σε αφήνω να σουτάρεις, δεν μπορείς να το βάλεις» τότε το ένστικτο σου ως αθλητής σου λέει να απαντήσεις στην πρόκληση και να αποδείξεις ότι κάνουν λάθος. Η επιλογή αυτή από τους φιλοξενούμενους είχε να κάνει με το γεγονός ότι στα τρία πρώτα παιχνίδι στην Ευρωλίγκα οι πράσινοι είχαν βάλει συνολικά 14 τρίποντα σε 52 …απόπειρες. Με τέτοια επίδοση ήταν λογικό να ρισκάρει ο Γιασικεβίτσιους και το αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό από όσο δείχνει το γεγονός ότι η ελληνική ομάδα είχε 9/29 τρίποντα. Το σημαντικότερο που κατάφερε ο Σάρας ήταν να βγάλει παντελώς τον Παναθηναϊκό έξω από την λογική και την τακτική του.
Παρένθεση: Μια που το έφερε η κουβέντα και για να δείξουμε τι σημαίνει προπονητική παρέμβαση σε μια ομάδα, η Ζαλγκίρις σουτάρει στην Ευρωλίγκα τρίποντο με 48% (το δεύτερο καλύτερο στην διοργάνωση), αλλά ταυτόχρονα έχει επιχειρήσει τον μικρότερο αριθμό προσπαθειών έξω από τα 6.75 σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον (26 εύστοχα στα 54)!
Πρώτο θύμα ήταν ο Καλάθης του πρώτου ημιχρόνου που προσπαθούσε απεγνωσμένα να σκοράρει αφήνοντας στην άκρη το ρόλο του ηγέτη. Με τον Λάνγκφορντ μοναδικό συνεπή στην επίθεση η διαφορά έφτασε μέχρι και στους 17 πόντους και οι γηπεδούχοι πήγαν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα με το σκορ 44-33.
Ο Παναθηναϊκός ανασυγκροτήθηκε στο ημίχρονο, έγινε πολύ πιο πιεστικός στην άμυνα, ο Καλάθης …όρμησε στο ζωγραφιστό, βοήθησαν και ο Παπαπέτρου με τον Λάσμε και η εικόνα άλλαξε. Η διαφορά μειώθηκε καθώς κουράστηκαν οι βασικοί της Ζαλγκίρις και εκείνοι που ήρθαν από το πάγκο ήταν σε χαμηλότερο επίπεδο. Η ομάδα του Πασκουάλ πέρασε μπροστά στο σκορ, είχε μάλιστα την ευκαιρία και να πάρει τη νίκη στην κανονική διάρκεια, αλλά ένα χαμένο ριμπάουντ επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να ισοφαρίσουν και το τρίποντο του Καλάθη στην λήξη δεν βρήκε στόχο. Στην παράταση η Ζαλγκίρις δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και η καλύτερη ομάδα της βραδιάς έφυγε νικήτρια.
Ο Πασκουάλ μετά την δεύτερη ήττα στην Ευρωλίγκα έχει να διαχειριστεί συγκεκριμένα προβλήματα:
- Την αρνητική ψυχολογία των παικτών με απόδειξη το ότι η ομάδα σουτάρει τρίποντα με το τραγικό 28.4%.
- Την αδυναμία στα ριμπάουντ (έχασε 46-32 από την Ζαλγκίρις), ενώ συνολικά έχει θέμα στο αμυντικό ριμπάουντ (11ος την διοργάνωση με 21 ανά αγώνα)
- Την έλλειψη σουτέρ στο ρόστερ που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη με τον τραυματισμό του Λοτζέσκι.
- Την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Γκιστ, ο οποίος παίζοντας στην θέση του βασικού πέντε δεν δίνει κάτι σταθερό στην ομάδα, ούτε επιθετικά (7.5 πόντους- 2.5 ριμπάουντ). Ο Αμερικανός μπήκε λάθος στο ματς – ήταν εκτός τόπου και χρόνου στην άμυνα – και το τέλειωσε ακόμη πιο λάθος, καθώς ηττήθηκε κατά κράτος στην μάχη για το ριμπάουντ στην φάση της ισοφάρισης από την Ζαλγκίρις.
- Το γεγονός ότι όσο περνάει ο καιρός, ο Λάνγκφορντ μεταμορφώνεται στον παίκτη που είχαμε δει τα περασμένα χρόνια. Παίζει μόνος εναντίον όλων, πασάρει σπάνια (έχει τρεις ασίστ σε τέσσερα ματς), δεν κερδίζει βολές (έχει σουτάρει 12 σε τέσσερα ματς) και η εμπλοκή του στο επιθετικό παιχνίδι περιορίζεται στο ένας εναντίον ενός και τα σουτ από ντρίπλα. Θυμήθηκε, όμως, να δώσει την μπάλα στην τελευταία φάση του κανονικού αγώνα στον Καλάθη που σούταρε υποχρεωτικά για τρίποντο…
Αντί επιλόγου: Αν η Ζαλγκίρις έπαιξε σούπερ και ο Παναθηναϊκός προβλημάτισε τόσο άσχημα, γιατί πήγε το ματς στην παράταση και δεν έχασαν με 20 οι πράσινοι; Προφανώς γιατί η ελληνική ομάδα έχει και πολλά καλά στοιχεία και οι φίλοι της – ακόμη και εκείνοι που θέλουν να αλλάξουν πρόσωπα και να γίνουν μεταγραφές- δεν δικαιούνται να την αντιμετωπίζουν μηδενιστικά. Η Ευρωλίγκα μόλις άρχισε και το μόνο που δεν ισχύει είναι το «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο». Η Ζαλγκίρις νίκησε την Εφές, αλλά έχασε από την Φενέρ, ο Αταμάν όμως έριξε για μια ακόμη φορά τον Ομπράντοβιτς στο καναβάτσο!!!
Ο Πασκουάλ θα πρέπει να συνεχίσει την δουλειά, αλλά ταυτόχρονα οφείλει να παρέμβει, να δώσει κατευθύνσεις, να επιβάλει τον δικό του νόμο, να παίξει η ομάδα το δικό του μπάσκετ! Και τελικά αν κριθεί απαραίτητο να γίνουν διορθωτικές κινήσεις, να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις, για όσους δεν μπορούν ή, δεν θέλουν. Η ομάδα πρέπει να είναι πάνω από όλους…