Για μένα, ο Ολυμπιακός είναι να περιμένεις κάθε δεύτερη εβδομάδα, από 6 χρονών, να πας στο ΣΕΦ με τον πατέρα σου. Να φωνάζεις κάθε σύνθημα, είτε για νίκες είτε όχι. Να μην μπορείς να κοιμηθείς από την υπερένταση και να περιμένεις το πρωί να ξαναδείς τα στιγμιότυπα στην ΕΡΤ. Να αγοράζεις κάθε μέρα το «Φως των Σπορ» στις διακοπές για να μάθεις τις εξελίξεις των μεταγραφών το καλοκαίρι.
Αλλά στην πραγματικότητα, κατάλαβα τι σημαίνει ο Ολυμπιακός όταν, σε ένα ματς στο ΣΕΦ που χάναμε 20 πόντους, είπα στον πατέρα μου «Ας φύγουμε καλύτερα». Εκείνος μου είπε: «Κωνσταντίνε, θα τελειώσει το ματς, θα χειροκροτήσουμε την ομάδα και μετά θα φύγουμε, Ολυμπιακοί είμαστε!»
Τότε κατάλαβα το μεγαλείο αυτής της ομάδας και των φιλάθλων της.
100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΥΣΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ
Και να λοιπόν που ο μεγαλύτερος και πιο λαοφιλής αθλητικός σύλλογος στη χώρα συμπληρώνει 100 χρόνια ύπαρξης. Τα 31 από αυτά και συσκεκριμένα από της 5/1/1994 που είδα τον Ολυμπιακό να κερδίζει τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ με 1-2 ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος έχει γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μου.
Σε αυτό το διάστημα έχω ζήσει όλες τις μεγάλες στιγμές, όλα τα Ευρωπαϊκά τρόπαια από της 10/3/1996 όπου έκανε την αρχή το βόλεϊ των ανδρών σε εκείνο τον αλησμόνητο τελικό με την Βούπερταλ στο κατάμεστο ΣΕΦ, μέχρι εκείνη τη στιγμή που επισκίασε τα πάντα τον τίτλο του Conference League μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά και πολύ δύσκολες στιγμές που πολλές φορές δεν έκλεισα μάτι από τη στεναχώρια όπως τότε με εκείνο τον χαμένο τελικό στο Τελ Αβίβ το 1994, τη χαμένη πρόκριση στους 4 του Champions League το 1999 και τον άδικο τρόπο με τον οποίο χάσαμε πρόπερσι την Euroleague στο Κάουνας.
Για όλες αυτές τις στιγμές που έχω ζήσει όλα αυτά τα χρόνια με τον Ολυμπιακό είμαι ευγνώμων… είμαι σίγουρος ότι έχουμε να ζήσουμε ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις στα επόμενα 100 και η καρδιά μου πάντα θα τρεμοπαίζει καθέ φορά που θα βλέπω να παίζει η μεγάλη μου αγάπη…
ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ
Αιώνια πιστός
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ
Ο Ολυμπιακός μας είναι το κοινωνικό φαινόμενο που εκφράζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο το αίσθημα της λαϊκής κυριαρχίας. Ο Θρύλος θριαμβευτής στο γήπεδο; Ο λαός του στην εξουσία! Είναι τα συναισθήματα υπεροχής που δημιουργεί αυτή η ομάδα στους οπαδούς της. Ο Ολυμπιακός, ως άλλος μασκοφόρος εκδικητής, έτοιμος να κατατροπώσει όλους τους “αλλόθρησκους” που αμφισβητούν το μεγαλείο του. Και τα στίφη των οπαδών του πάντα δίπλα του. Για πάρτη του. Είσαι κομμάτι αυτής της ομάδας; Είσαι αυτομάτως πανίσχυρος! Και ας είσαι φτωχός ή κοινωνικά αδύναμος.
Για αυτό ο Ολυμπιακός είναι θρησκεία! Για αυτό είναι ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΜΑΣ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ για μένα είναι κάτι παραπάνω από μια ομαδα. Είναι τρόπος ζωής . Όπως μαθαίνεις καθώς μεγαλώνεις να σέβεσαι και να αγαπάς τον συνάνθρωπο σου , έτσι μαθαίνεις να αγαπάς αγνά τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ για μένα είναι καψούρα από την οποία εξαρτάται η ψυχολογία μου … Δεν υπάρχει μέρα που να περάσει και να μην πω την λέξη ΟΛΥΜΠΙΑΚΌΣ, η ψυχολογία μου εξαρτάται από τον ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΟ ΕΦΗΒΟ το πώς θα ξυπνήσω πως θα κοιμηθώ. Προσωπικά δεν έχω χάσει αγώνα τα τελευταία χρόνια, δεν με νοιάζει αν η ομάδα παίζει τρομερά ή όχι, αν είμαστε πρώτοι ή δεύτεροι, αρκεί να πάω γήπεδο και να δω την ερυθρόλευκη με τον ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΟ ΕΦΗΒΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.
Θέλω να είμαι στο γήπεδο και να φωνάξω την λέξη ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ αυτό με γεμίζει αυτό μου δίνει την χαρά. Θυμάμαι άπειρους αγώνες που το γήπεδο να είναι στο πόδι και να κοιτάω ψηλά τον ουρανό και να ευχαριστώ τον Θεό που με έκανε ΟΛΥΜΠΙΑΚΌ και να κλαίω από χαρά, από συγκίνηση, από ηδονή, δεν ξέρω τι από όλα αυτά.
Θυμάμαι τον πρώτο μου αγώνα. Ήταν η φιέστα στο ΟΑΚΑ με τα 6 συνεχόμενα, φιλικό με την Πάρμα και τα γκολ του Αλεξανδρή…. εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου…
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΌΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΨΟΥΡΑ ΜΑΣ… ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΑΓΝΑ…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ
Ολυμπιακός για μένα είναι η ανατριχίλα που νιώθεις όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο, όταν ακούς το πρώτο σύνθημα από την θύρα 7. Ολυμπιακός για μένα είναι το πάθος, είναι αυτή η ατελείωτη χαρά όταν η μπάλα μπαίνει στα δίχτυα. Ολυμπιακός είναι η υπερηφάνεια για όσα μας έχει χαρίσει αυτή η ομάδα.
Ολυμπιακός είναι η πικρία και η τσαντίλα που νιώθουμε μετά από κάθε ήττα, γιατί για να είσαι Ολυμπιακός, πρέπει να απαιτείς και να παίρνεις μόνο νίκες. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Αυτό είναι το dna μας. Άλλωστε το πιστεύω πλέον, ότι Ολυμπιακός γεννιέσαι δεν γίνεσαι.. Ολυμπιακός είναι οι νεκροί μας και μιλώ για τον παππού μου.
Είναι οι εικόνες που έχω ακόμα μαζί του, που βλέπαμε τον αγώνα στην Ριζούπολη, πιτσιρικάς εγώ τότε, και το ΜΑΓΚΙΚΟ 3-0, η κοπάνα που είχα κάνει από το σχολείο για να δούμε τον Θρύλο να νικάει την Ρουμπίν Καζάν 0-1, η Ευρωλίγκα με το πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη μέσα στην Πόλη όπου αγκαλιαστήκαμε και κλαίγαμε από χαρά αλλά και η μεγάλη και Άγια μέρα της 29 Μαΐου, όπου είχα την τύχη μαζί με την αδερφό μου, να δω από κοντά να πραγματοποιείται αυτό το όνειρο το τρελό και να κοιτάμε και οι δυο μας τον ουρανό…
«Το σηκώσαμε παππού!!! Είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης…. » Ο Ολυμπιακός είναι η καψούρα μας και η μεγάλη μας αγάπη. Είναι τρόπος ζωής! Ζήτω ο Ολυμπιακός μας ζήτω ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ μας!!! 100 χρόνια και δεν είναι αρκεταααααα….!!!!!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΗΛΙΧΟΣ