Το Χίλντεσχαϊμ είναι μια μικρή πόλη στη βορειοκεντρική Γερμανία που έχει βάλει στη ζωή της το βόλεϊ εδώ και 40 χρόνια αλλά πιο έντονα από το 2018, όταν η ομάδα ανδρών βρέθηκε στην πρώτη κατηγορία.
Η – σε πολλούς άγνωστη – Γκίζεν για πρώτη φορά στην ιστορία της παίζει σε φάση ομίλων CEV Champions League και το βράδυ της Τετάρτης (20/11, 19:30) θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό σε μια πρωτόγνωρη εκτός έδρας εμπειρία στο κορυφαίο επίπεδο.
Με έμφαση στις ακαδημίες της, αλλά και με σαφή προσανατολισμό στην ανάδειξη ταλέντων από τη Γερμανία ή από το εξωτερικό, η Γκίζεν δεν έχει να επιδείξει κάτι σπουδαίο στο γερμανικό βόλεϊ. Άλλωστε, στη Γερμανία η ψαλίδα εδώ και κάποια χρόνια μοιάζει να έχει ανοίξει αφού η Μπερλίν παίζει μόνη για τους τίτλους και κοιτάει απλώς να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη.
Ούσα στην έκτη σεζόν της (η μία έμεινε στη μέση λόγω κορωνοϊού) στη μεγάλη κατηγορία, η Γκίζεν πορεύεται με τον ίδιο προπονητή: Ο Ισραηλινός Ιταμάρ Στέιν κάθεται στον πάγκο της εδώ και οχτώ χρόνια, ενώ έχει ανανεώσει πρόωρα το συμβόλαιό του ως το 2028!
Ο 41χρονος νυν κόουτς της εθνικής Ισραήλ έκλεισε την καριέρα του ως παίκτης τη σεζόν 2014/15 (διένυσε πρώτα τρεις σεζόν ως κεντρικός σε ομάδες της Γερμανίας) και άμεσα ξεκίνησε την προπονητική, εστιάζοντας στη δημιουργία συνόλου που αποδίδει γρήγορο βόλεϊ, έχει αθλητικότητα και παίζει ικανοποιητικά το μπλοκ άμυνα.
Από τα χέρια του έχουν περάσει, μεταξύ άλλων, ο νυν παίκτης του Ολυμπιακού Ανέστης Δαλακούρας, ο Σλοβένος διεθνής λίμπερο Ούρμπαν Τομάν, ο βασικός λίμπερο της εθνικής Σερβίας Μίλαντ Καπούρ, ο πρώην πασαδόρος της Καλαμάτας Ματ Γουέστ, ο πρώην κεντρικός του Μίλωνα Ματσιέι Μπόρις, ο ακραίος της εθνικής Ισπανίας Φρανθίσκο Ιριμπάρνε και ο κεντρικός της εθνικής Καναδά Πίρσον Εσένκο.
Γενικότερα, είναι ομάδα που αλλάζει πολλούς παίκτες, διαθέτοντας ένα ευέλικτο ρόστερ. Ο παλαιότερος, γέννημα-θρέμμα, είναι ο (αναπληρωματικός) διαγώνιος Χάουκε Βάγκνερ ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια ο Στέιν στηρίζεται στον πασαδόρο Γιαν Ρέλινγκ που άλλοτε είναι βασικός, άλλοτε έρχεται από τον πάγκο.
Είναι μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές ομάδες που μπορούν να αλλάξουν τη μισή – και παραπάνω – εξάδα από σετ σε σετ, χωρίς να διαφοροποιηθεί το στυλ που παίζει: γρήγορη μπάλα με πολλές καλύψεις στην πίσω ζώνη και όσο το δυνατόν πιο άμεσο βόλεϊ πριν στηθεί καλά το αντίπαλο μπλοκ.
Δεν είναι, όμως, πάντα εφικτό κάτι τέτοιο. Ειδικά όταν πιέζεται στο σερβίς, η Γκίζεν κάνει αρκετά λάθη για αυτό και είναι ξεκάθαρη η αδυναμία της στην ψηλή μπάλα. Αν σε αυτό προσθέσουμε το ότι αρκετοί στο ρόστερ είναι αρκετά άπειροι σε αυτό το επίπεδο, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι και τόσο παράξενο να υποπίπτει σε λάθη ειδικά στα τελειώματα των σετ (όπως συνέβη με τη Φενέρμπαχτσε όπου μπροστά στον κόσμο της ήταν πολύ ανταγωνιστική).
Οι Μπαξπέλερ και Γκιντόρ παίζουν βασικοί στο κέντρο (χρησιμοποιείται και ο Πορτογάλος Σινφρόνιο) και είναι από τους πιο έμπειρους, ο Ρέλινγκ μαζί με τον Σλάιτ… μοιράζονται τη θέση του πασαδόρου, ο Μάνθα είναι ο ένας βασικός ακραίος και ο έτερος είναι ο Ίθαν Τσάμπλιν.
Ο Αμερικανός θεωρείται σπουδαίο ταλέντο, διανύει την παρθενική του χρονιά στην Ευρώπη (αποφοίτησε στο NCAA) και το καλοκαίρι βρέθηκε στο VNL με την εθνική ομάδα της χώρας του. Είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον πρότζεκτ στην ομάδα αφού ο 18χρονος Ισραηλινός διαγώνιος Μαρκ Ρούρα έχει σημαντικό ποτένσιαλ, δεν είναι όμως ο παίκτης που θα στηριχθεί πάνω της μια ομάδα που θα κάνει πρωταθλητισμό.
Ο Ιταμάρ Στέιν δεν φοβάται τις αλλαγές μέσα στο ματς κι αν δει πως κάτι δεν του βγαίνει, μπορεί να τους αλλάξει όλους. Η ανάπτυξη θέλει να είναι γρήγορη στο «4», όμως στην ψηλή μπάλα στο «2» με τον Ρούρα υπάρχουν ζητήματα.
Ο Ολυμπιακός όλα αυτά θα τα έχει δει, θα τα έχει δουλέψει και ξέρει πώς πέρα από την πίεση που πρέπει να ασκήσει – προτάσσοντας και την εμπειρία που διαθέτουν οι παίκτες του – θα χρειαστεί να κλείνει γρήγορα τις γωνίες στο μπλοκ του ώστε να περιορίσει τους περιφερειακούς των Γερμανών.
Η Γκίζεν θυμίζει σε μικρό βαθμό τη Ροζελάρε που πέρυσι έκανε την έκπληξη στο Ρέντη, χωρίς όμως να έχει ούτε τις παραστάσεις, ούτε την εμπειρία, ούτε την υψηλή τεχνική των Βέλγων σε όλες τις θέσεις.
Οι ομοιότητες έχουν να κάνουν με το γρήγορο στυλ ανάπτυξης στην καλή πρώτη μπάλα, την αθλητικότητα, την έμφαση στην άμυνα και την… άγνοια κινδύνου. Η Ροζελάρε κάνει πρωταθλητισμό, αλλά φροντίζει να βγάζει και νεαρούς (κάτι που στα Βαλκάνια δεν γίνεται), η Γκίζεν ακόμα είναι στο στάδιο της μετάβασης: έχει τον ενθουσιασμό, την ενέργεια, κάποιες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παικτών, επενδύοντας στο νέο αίμα, ωστόσο ο Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη που θα τον κάνει να πατήσει γερά στον όμιλο.