Η διαμορφωθείσα κατάσταση δεν επιτρέπει υπέρμετρη αισιοδοξία ούτε πολλά χαμόγελα. Όταν ο Πρωταθλητής Ελλάδας βρίσκεται στο -12 από την 1η θέση, τα λόγια δεν βοηθούν στην περίσταση. Μόνο η δουλειά, η πίστη και η αφοσίωση. Και ο Ολυμπιακός επί ημερών Μίτσελ δουλεύει πολύ καλά και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί στον Ισπανό προπονητή, ο οποίος παρουσιάζεται διαφορετικός σε αυτήν τη δεύτερη θητεία του στην ομάδα. Προς το (πολύ) καλύτερο.
Το νικηφόρο αποτέλεσμα κόντρα στη Χάντερσφιλντ (1/12, 2-0) περνάει σε δεύτερη μοίρα. Οι Ερυθρόλευκοι πραγματοποιούν μία μίνι χειμερινή προετοιμασία στην Ισπανία λόγω της διακοπής για το Μουντιάλ. Το ρόστερ θα μειωθεί αισθητά ενόψει του δεύτερου μισού της σεζόν και αυτό είναι δεδομένο, κάποιοι παίκτες προσπαθούν να βρουν ρόλο και χώρο, αλλά σιγά – σιγά ο Ολυμπιακός φαίνεται πως έχει επιστρέψει στην κανονικότητα. Ο Μίτσελ παρέλαβε χάος και την ομάδα στο -7, ενώ τώρα η διαφορά έχει αυξηθεί στο -12. Έχω αναφερθεί πολλάκις για το ματς που έχει αλλοιώσει τη βαθμολογία και είναι το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Για κάποιον που δεν έχει επαφή με την ελληνική πραγματικότητα, όταν το -7 έχει γίνει -12 κάτι δεν πάει καλά. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο πως το τρένο επιστρέφει στις ράγες και ο Ολυμπιακός προσπαθεί να γίνει ξανά ομάδα και βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο.
Ο Μίτσελ έχει κάνει έργο και ακόμα δεν έχει συμπληρώσει καν τρεις μήνες στον ερυθρόλευκο πάγκο, δείχνει βελτιωμένος πολύ στο τακτικό κομμάτι και παρατηρούμε πως έχει εστιάσει (και σωστά) στον παράγοντα της ομοιογένειας. Παρέλαβε «σκορποχώρι» και προσπαθεί να στήσει και να ενώσει το παζλ από την αρχή. Βλέπουμε παίκτες να παίρνουν χρόνο συμμετοχής μαζί και στις τρεις γραμμές. Ο Ολυμπιακός αποκτάει «χημεία» και αυτοματισμούς στο παιχνίδι του, ενώ είναι περιττό να αναφέρω πως δεν περισσεύει κανείς.
Η εικόνα του Φορτούνη στο φιλικό με τη Χάντερσφιλντ ήρθε να υπενθυμίσει τι παικταρά έχει στο ρόστερ της η ομάδα και έμεινε αναξιοποίητος στο πρώτο μέρος της σεζόν. Ένα υπέροχο γκολ και τρεις (!) πάσες πάρε – βάλε στον Μπακαμπού (όλα αυτά σε ένα ημίχρονο), αλλά και μία γεμάτη παρουσία. Ο Έλληνας μεσοεπιθετικός κινείται μαεστρικά με την μπάλα στα πόδια και στα δικά μου μάτια είναι σαφές πως από εδώ και πέρα μπαίνει για τα καλά στην «εξίσωση». Ας παρατηρήσουμε και κάποια πράγματα για παίκτες που δεν έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής μέχρι στιγμής και προσπαθούν να βρουν ακόμα τα πατήματά τους.
Ο Μαρσέλο μπορεί να είναι ακόμα βαρύς, αλλά τρεις πάσες του στο πρώτο ημίχρονο ο Ρέαμπτσιουκ δεν μπορεί να τις κάνει και δεν τις έχει στο ρεπερτόριό του. Ο Βραζιλιάνος αριστερός μπακ «κολλάει» την μπάλα στο αριστερό, βλέπει γήπεδο και για να κριθεί πρέπει να πάρει διαδοχικά ματς στα πόδια του. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις (στο λίγο που έπαιξε στο Europa League, ναι εκτέθηκε), εντός συνόρων μπορεί να προσφέρει ακόμα και μερικά κιλά παραπάνω. Πάντως, παρουσιάζει βελτίωση σε αυτόν τον τομέα και έχει χάσει ορισμένα εξ αυτών.
Ο Κασάμι αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη, όχι γιατί δεν ξέρουμε τι παίκτης είναι, αλλά επειδή προέρχεται από μακρά αγωνιστική αποχή. Είναι ένας πληθωρικός κεντρικός μέσος και μπορεί να δώσει λύσεις στο δεύτερο μισό της σεζόν. Έχει επιβλητική παρουσία, ξεχωρίζει στη μεσαία γραμμή και πατάει περιοχή είτε σε κανονική ροή αγώνα είτε μέσω στατικών φάσεων. Επίσης, ο Σαμασέκου έχει άνεση με την μπάλα και ξέρει τη θέση του καθαρόαιμου αμυντικού μέσου. Εξαρτάται από τον ίδιο να βρει περισσότερο χρόνο από εδώ και πέρα. Είναι παίκτης Bundesliga. Το πρώτο δείγμα του Λάιντνερ δεν ήταν κακό (όμως, δεν είναι και επαρκές) και πρέπει να τον δούμε περισσότερο. Αρέσκεται στο να ανεβαίνει στην αριστερή πλευρά και αυτό μόνο κακό δεν είναι. Κάθε άλλο…