Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια. Έγινε το πολύτιμο 1-0 στο κατακόκκινο και υπέρλαμπρο ΣΕΦ. Μπήκε το πρώτο «γκολ»! Θέλουμε ακόμα δύο προκειμένου ο Ολυμπιακός να επιστρέψει στο Final-4 της Ευρωλίγκας για πρώτη φορά μετά το 2017.
Ομάδα και κόσμος ήταν για μία ακόμα φορά «ένα» και ο τρεις φορές Πρωταθλητής Ευρώπης κράτησε τη Μονακό στους 54 πόντους. Το τελικό +17 στη «σούμα» ήταν ωραίο και δίκαιο βάσει της εικόνας του αγώνα, αλλά ακολουθεί στο «καπάκι» ο δεύτερος προημιτελικός και είναι μία διαφορετική ιστορία. Όλα αρχίζουν από το μηδέν… Απαιτείται πνευματική ετοιμότητα και εγρήγορση, καθώς ο Θρύλος καλείται να αξιοποιήσει στο έπακρον το πλεονέκτημα έδρας. Η ταπεινότητα είναι απαραίτητη σε αυτά τα do or die παιχνίδια.
Στο κατάμεστο ΣΕΦ, η ατμόσφαιρα ήταν μαγική και ονειρεμένη. Δεν γινόταν να χάσει ο Ολυμπιακός μπροστά σε 13.000 οπαδούς του. Τόσο απλά. Μετά το αγχωμένο και νευρικό ξεκίνημα, όπου έπαιξε ρόλο το βάρος του πλεονεκτήματος έδρας για το οποίο η ομάδα μόχθησε από την αρχή της σεζόν, το σημείο-«κλειδί» ήταν ότι η ποιοτική γαλλική ομάδα δεν ξέφυγε στο σκορ. Στο καλύτερο διάστημα της Μονακό στο ματς, στην πρώτη περίοδο, οι φιλοξενούμενοι πέτυχαν 15 πόντους. Δεν έκαναν και καμιά υπέρβαση στο σκοράρισμα. Ο Ολυμπιακός ήταν άστοχος από την περιφέρεια στο ξεκίνημα (0/7 τρίποντα στην πρώτη περίοδο) και σημείωσε μόλις 7 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά ήταν αποτελεσματικός στην άμυνα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ο Γουόκαπ έκανε εκπληκτικό παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση, περιορίζοντας τον Τζέιμς. Ο Αμερικανός γκαρντ σκόραρε, μάλιστα, 9 συνεχόμενους πόντους στην τρίτη περίοδο, έβγαλε φοβερές άμυνες και τα 4 κλεψίματα τον αδικούν! Αλλοίωσε πολλές επιθέσεις των αντιπάλων και δεν άφησε τον Τζέιμς να βρει ρυθμό σε κανένα σημείο της αναμέτρησης. Τα περισσότερα σουτ του παίκτη της Μονακό ήταν τραβηγμένα από τα μαλλιά και υπό πίεση. Η φιλοξενούμενη πέρασε για τελευταία φορά μπροστά στο σκορ, στο 15′ (19-20), οπότε ο Ολυμπιακός είχε τον έλεγχο στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης. Στο δεύτερο ημίχρονο, οι Γάλλοι πλησίασαν μόνο μέχρι τους 5 πόντους (35-30 στο 24′) και ο Κυπελλούχος Ελλάδας δεν έδωσε δικαιώματα και ελπίδες στην αντίπαλό του.
Στη δεύτερη περίοδο, βέβαια, ο ρυθμός άλλαξε με την είσοδο αρχικά του ΜακΚίσικ και μετέπειτα του Πρίντεζη. Ο Αμερικανός είναι «εκρηκτικός» και από τη στιγμή που έχει βελτιώσει το μακρινό σουτ κάνει τη διαφορά. Όσο για τον αρχηγό, έδειξε την κλάση του. Ο χρόνος του έχει περιοριστεί κατά πολύ τη φετινή σεζόν, αλλά ήταν, είναι και θα παραμείνει παίκτης των μεγάλων αγώνων. Ο Έλληνας φόργουορντ ήταν «άχαστος» με 3/3 σουτ (τα 2 εξ αυτών τρίποντα) και ψύχραιμος στις βολές (4/4). Αψεγάδιαστη εμφάνιση από έναν υποδειγματικό αθλητή που άλλος στη θέση του θα μπορούσε να έχει παράπονα, αλλά νιώθει γεμάτος και υπερήφανος που βρίσκεται στην ομάδα είτε παίζει είτε όχι.
Ο Ολυμπιακός και ο αρχηγός του είναι γεννημένοι για μεγάλους αγώνες. Ο «Πριντ» είναι σαν το παλαιό καλό κρασί και έδειξε από τα συστατικά που είναι φτιαγμένος. Δεν είναι εύκολο για έναν παίκτη να βλέπει τα αγωνιστικά λεπτά να μειώνονται αισθητά και να είναι πάντα έτοιμος, πνευματικά και σωματικά, για να αντεπεξέλθει όταν τού δοθεί η ευκαιρία. Γιώργαρε, τα σέβη μας.
ΥΓ: Κάτι για τα τρίποντα. Το 29.6% (8/27) φαίνεται αρνητικό για την κρισιμότητα του πρώτου προημιτελικού, αλλά υπάρχει και δεύτερη ανάγνωση. Τα τρίποντα, που η μπάλα έπρεπε να καταλήξει στο καλάθι, μπήκαν! Είναι σημαντικό σε αγώνες του κορυφαίου επιπέδου να υπάρχει ευστοχία στα σουτ που κρίνουν την έκβαση. Και τα 8 τρίποντα των Ερυθρόλευκων ήταν «μαχαιριά» για τη Μονακό και εξανέμισαν μέχρι και την τελευταία ελπίδα για αντίδραση.
