Ο Ολυμπιακός έγινε η έκτη ομάδα που ηττάται φέτος από τον Ερυθρό Αστέρα. Και όμως αυτή η έκτη νίκη των Σέρβων είχε ένα ιδιότυπο και πολύ ξεχωριστό χαρακτηριστικό, αφού ήταν η πρώτη φετινή σε βάρος φορμαρισμένης ομάδας. Τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Η πρώτη νίκη των Σέρβων ήρθε τη 2η αγωνιστική μέσα στο Τελ Αβίβ. Ήταν το διάστημα στο οποίο η Μακάμπι σερνόταν και μετρούσε ακόμη πληγές από τα κρούσματα κορωνοϊού που της προκάλεσαν αποσταθεροποίηση στις αρχές του φθινοπώρου. Αμέσως μετά οι Σέρβοι νίκησαν εντός τη Ζαλγκίρις (3η αγωνιστική) που είχε τα χάλια της, στη συνέχεια έριξαν 33 πόντους στον τραγικό Παναθηναϊκό και καπάκι νίκησαν τη Βιλερμπάν.
Οι Γάλλοι προέρχονταν μεν από τρεις σερί νίκες, ωστόσο αποδείχθηκε στη συνέχεια πως η κατρακύλα είχε μόλις αρχίσει. Όχι τυχαία, αφού ήταν το πρώτο ματς χωρίς τον τραυματία Λάιτι, τον παίκτη – βαρόμετρο που ήθελε ο Ολυμπιακός και που εν τη απουσία του η Βιλερμπάν πλέον μετρά μόνο μια νίκη στα τελευταία έξι ματς. Αυτή μέσα στο Μονακό, δηλαδή κόντρα σε μια ομάδα που την «περιποιείται» χρόνια τώρα στις εγχώριες διοργανώσεις και που έχει 20 πρωταθλήματα λιγότερα, δηλαδή κανένα.
Η πέμπτη νίκη του Ερυθρού Αστέρα ήρθε την προηγούμενη αγωνιστική στην Αγία Πετρούπολη, η οποία όμως πιστοποίησε πως όντως οι Ρώσοι βρίσκονται σε περίοδο μεγάλης κάμψης μετά από ένα σερί πέντε νικών. Η Ζενίτ ήταν άθλια στο ΟΑΚΑ, συνέχισε να σουτάρει άθλια και κόντρα στους Σέρβους (βάζοντας 58 πόντους μετά τους 64 κόντρα στον Παναθηναϊκό!) και χθες παρότι σκόραρε 80 στη Φενέρ, έχασε κυριολεκτικά από έναν παίκτη. Ο Βέσελι έπαιζε μόνος του σε ένα ολόκληρο 10λεπτο (έβαλε 15 πόντους στα πρώτα 10’!), για να κλείσει το ματς με 32 και ρεκόρ καριέρας.
Αν λοιπόν ο Ολυμπιακός επιστρέψει άμεσα στις νίκες, έχοντας ένα ματς-φωτιά όπως αυτό κόντρα στη σκληρόπετση Μπάγερν, θα επιβεβαιωθεί πλήρως αυτό που γράφω πιο πάνω περί φορμαρισμένης ομάδας. Σύμφωνοι, οι Ερυθρόλευκοι ουσιαστικά χθες δεν είχαν τον Φαλ, ο οποίος πρόσφερε λιγότερα και από τον Έισι που δεν αγωνίστηκε καν. Ακόμα κι έτσι όμως, οι έντονες διαμαρτυρίες για τη διαιτησία δεν αποδυναμώνονται.
Υπάρχει ένα ακόμη παράδοξο στο ματς του Βελιγραδίου. Ο Ολυμπιακός έχασε μόλις για δεύτερη φορά φέτος αγώνα στον οποίο σούταρε καλύτερα από τον αντίπαλο. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί στη Μόσχα, αλλά εκεί πλήρωσε το γεγονός ότι έκανε διπλάσια λάθη από τους Ρώσους (14-7). Στο Βελιγράδι όμως, ούτε αυτό συνέβη. Τι συνέβη; Βολές…
Με κάποιον περίεργο και (φαινομενικά) ανεξήγητο τρόπο, ο Αστέρας σούταρε 21 βολές, σχεδόν διπλάσιες από τις 11 των Πειραιωτών. Θα μπορούσε να είναι φυσιολογικό κάτι τέτοιο, αν οι Ερυθρόλευκοι δεν έπεφταν πολύ κάτω από τον μέσο όρο τους (17,7 βολές στις 13 πρώτες αγωνιστικές) και οι Σέρβοι δεν ξεπερνούσαν αρκετά τον δικό τους (15,1 στο ίδιο διάστημα).
Το πραγματικά παράδοξο είναι πως το φαινόμενο αυτό παρατηρήθηκε σε ένα ματς που ο Ολυμπιακός έφαγε το ξύλο της αρκούδας, από μια ομάδα που βασίζει μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού της ακριβώς σε αυτό το χαρακτηριστικό. Με τη διαφορά πως πολλές φορές η άμυνα του Ερυθρού Αστέρα ξεπερνά τα όρια του φάουλ, σε αντίθεση με αυτή του Ολυμπιακού που όλοι οι ανεξαιρέτως οι προπονητές της Euroleague αναγνωρίζουν ως «σκληρή αλλά καθαρή».
Στο Καζάν, μετά από ένα εξαιρετικό διαιτητικά πρώτο ημίχρονο, η 4η περίοδος και η παράταση περιείχαν κάμποσα εχθρικά σφυρίγματα (ή non call) για τους Ερυθρόλευκους. Ήταν όμως αδύνατον να εκτεθούν παραπάνω οι διαιτητές, από τη στιγμή που η Ούνιξ δεν ήταν σε θέση να βάλει σουτ εντός παιδιάς. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός βρέθηκε στην 3η θέση…
Ίσως αυτό το 9-4 να θεωρήθηκε «βέβηλο» από κάποιους. Όπως και να το κάνεις, το να έρχεται μια ομάδα με το ένα τρίτο του μπάτζετ της Μπαρτσελόνα, της ΤΣΣΚΑ, της Αρμάνι, της Εφές κλπ και να διεκδικεί θέση ακόμα και στην τετράδα, σίγουρα εκθέτει πολλούς. Τόσο μεμονωμένα πρόσωπα όσο και οργανισμούς. Όταν μάλιστα πρόκειται για την ίδια ομάδα που το έκανε συστηματικά για τουλάχιστον μια εξαετία (2011 – 2017), το θέμα γίνεται πιο σοβαρό. Διότι πάνω που το πράγμα φαινόταν να ξεφεύγει και να φαίνονται άπιαστο όνειρο ακόμα και τα πλέι οφ, ο Ολυμπιακός δείχνει ξανά ικανός για μεγάλες ζημιές.
Δεν είναι προσωπική εκτίμηση το γεγονός πως έγινε η σφαγή του Δράμαλη στο Βελιγράδι. Ο Μπαρτζώκας μίλησε για τη διαιτησία, ακόμα και ο Χρήστος Μπαφές που είναι… ζεν σε αρκετές περιπτώσεις και εκείνος που συχνά συγκρατεί τον κόουτς, χτες συνελήφθη από τον φακό να απευθύνεται στους διαιτητές στο τέλος του αγώνα με γουρλωμένο μάτι. Διότι δεν είναι μόνο το 21-11 στις βολές που δεν προκύπτει αγωνιστικά από πουθενά, αλλά και η συνολική διαχείριση του αγώνα.
Εννοείται πως ο Χουάν Κάρλος Γκαρθία δεν είναι ένας τυχαίος ρέφερι. Ακόμα κι αυτός όμως, παρά την τεράστια εμπειρία του εκτέθηκε χθες, αφού κάποιες αποφάσεις της τριάδας ξέφυγαν από αυτό που λέμε «χειρουργική ακρίβεια». Όπως το… πλεονέκτημα σε ένα φάουλ του Φαλ στο κέντρο, για να ακολουθήσει αμέσως μετά σφύριγμα για βολές. Οι ίδιοι οι διαιτητές στις κατ’ ιδίαν κουβέντες τους παραδέχονται και αναγνωρίζουν τους συναδέλφους εκείνους οι οποίοι θα φέρουν το «σωστό» αποτέλεσμα με τα λιγότερα δυνατά παράπονα. Ο διαιτητής είναι σαν τον οδοντίατρο: όσο πιο ελαφρύ χέρι έχει στην επέμβασή του, τόσο καλύτερος είναι…
Μακάρι το χειρουργείο χωρίς αναισθητικό στο Βελιγράδι αλλά και κάποιες ακόμη «κακές βραδιές» σε βάρος του Ολυμπιακού να είναι μεμονωμένα περιστατικά και να μη σχετίζονται με οτιδήποτε οργανωμένο. Διότι θα είναι πραγματικά κρίμα να μην αντιμετωπιστεί με σεβασμό ένα πρότζεκτ που για ακόμα μια φορά παλεύει κόντρα σε ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ και τους δείχνει ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος πέρα από τα αμέτρητα εκατομμύρια. Μέχρι όμως να αποδειχθεί ότι δεν τίθεται θέμα συγκεκριμένης «πολιτικής», θα μου επιτρέψετε να είμαι τρομερά καχύποπτος. Όχι μόνο γι’ αυτά που έχουν ήδη γίνει, αλλά και για όσα έρχονται…