Ο Ολυμπιακός πήρε μια σπουδαία νίκη κόντρα στη Μακάμπι το βράδυ της Παρασκευής. Όχι επειδή κρινόταν σώνει και καλά κάτι. Ούτε γιατί έπαιξε τρομερό μπάσκετ. Ήταν σπουδαία για τον τρόπο που ήρθε: ένα σουτ από τα 8,5 μέτρα πάνω σε άμυνα, με το ρολόι να μηδενίζεται πριν καν η μπάλα κάνει «χλατς» μέσα στο καλάθι των Ισραηλινών.
Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Με αυτό το τεράστιο σουτ του… «μαχαιροβγάλτη» Χάρισον (όπως τον βάφτισε προχθές το FWS), οι Ερυθρόλευκοι έφτασαν σε τρίτη σερί νίκη μετά από 22 μήνες. Τελευταία φορά ήταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2018, όταν η ήττα-σοκ από τη Νταρουσάφακα μπήκε σφήνα ανάμεσα σε πέντε νίκες (Εφές, Μπαρτσελόνα και Γκραν Κανάρια πριν, Παναθηναϊκός και Μπασκόνια μετά).
Θα έχετε διαβάσει κάμποσες αναλύσεις ως τώρα σχετικά με τη νίκη του Ολυμπιακού. Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια που μάλλον κανείς δεν έχει σταθεί σε αυτήν. Οι Ερυθρόλευκοι βρήκαν απέναντι τους μια ομάδα που εκτός από ικανότατη, ήταν και άψογα διαβασμένη. Τα χρόνια του Γιάννη Σφαιρόπουλου στο ΣΕΦ τον έκαναν να γνωρίζει όσο λίγοι τα κατατόπια, τη νοοτροπία αλλά και τα χαρακτηριστικά παιχνιδιού του ελληνικού κορμού.
Παρατηρώντας προσεκτικά το πώς στήθηκε η Μακάμπι απέναντι στον Ολυμπιακό, καταλαβαίνεις ότι το επιτελείο του Σφαιρόπουλου ξεψάχνισε κάθε λεπτομέρεια από το ματς με την Αρμάνι. Νούμερο ένα προτεραιότητα των Ισραηλινών ήταν το μπλοκάρισμα του Πρίντεζη. Αυτός έκανε πάρτι στο ΟΑΚΑ, αυτός κρατούσε όρθια την ομάδα του κόντρα στους Μιλανέζους, μέχρι να πάρουν μπρος οι υπόλοιποι. Δείτε όλες τις κατοχές του «Πρι» και θα προσέξετε τα ντουμπλαρίσματα, όπως και την ασφυκτική πίεση που ξεκινούσε πριν πάρει μπάλα, για να μη φτάσει καν σε αυτόν.
Δεύτερο μέλημα της Μακάμπι ήταν η απενεργοποίηση του Σακίλ ΜακΚίσικ. Οι αντίπαλοι του χάλασαν το μυαλό, τον ανάγκασαν να εκτεθεί με τη μοναδική φανερή αδυναμία του – το μακρινό σουτ – και δεν του επέτρεψαν να βρει διαδρόμους για να απειλήσει με διεισδύσεις και συνολικά να βγάλει ενέργεια και να εκμεταλλευτεί την εκρηκτικότητά του.
Το τρίτο είχε να κάνει με τον Σλούκα. Ο Σφαιρόπουλος γνωρίζει καλά ότι ο Κώστας δεν έχει βρει ακόμη ρυθμό και σίγουρα δεν μπορεί να επαναλάβει μέσα δυο 24ωρα μια εμφάνιση αντίστοιχη με εκείνη εναντίον της Αρμάνι στην παρούσα φάση. Τον «στοχοποίησε» λοιπόν και δεν είναι τυχαίο πως ο παίκτης με τις 11 ασίστ και το ένα λάθος, είχε χθες 4 ασίστ έναντι τριών λαθών. Ο Μπαρτζώκας τον άφησε πολλή ώρα στον πάγκο και δεν μπήκε στον πειρασμό να τον χρησιμοποιήσει στο τελευταίο δεκάλεπτο, γεγονός που μάλλον μπέρδεψε τη Μακάμπι.
Το ομολογουμένως εξαιρετικό διάβασμα του ματς που είχε προηγηθεί, αποτέλεσε και τη μεγαλύτερη παγίδα για τους Ισραηλινούς. Πιθανότατα επειδή Σφαιρόπουλος και παίκτες είχαν επαναπαυτεί στο αρχικό πλάνο τους (που ήταν σούπερ), το οποίο όμως άρχισε να μπάζει νερά όταν ο Παπανικολάου ντύθηκε δημιουργός, ο Βεζένκοφ επέστρεψε δριμύτερος μετά το «διάλειμμα» με την Αρμάνι και βέβαια, όταν ο Σπανούλης – παρά τη δεδομένη αστοχία του από μακριά και τη μόλις μια ασίστ – άρχισε να τρυπάει τη ρακέτα με πόδια 20άρη. Η προσαρμογή στα νέα δεδομένα δεν ήρθε ποτέ και οι Ερυθρόλευκοι θα είχαν νικήσει σαφώς πιο άνετα, αν δε θόλωνε το μυαλό τους στο τελευταίο ενάμισι λεπτό: εκεί που άρχισαν τα αλλοπρόσαλλα σουτ και χάθηκε ένα ριμπάουντ που μπορούσε να κοστίσει το ίδιο ακριβά όπως εκείνο με τη Ζαλγκίρις…
Για τον Χασάν Μάρτιν πάλι, τα πράγματα είναι απλά. Μετά και το προχτεσινό πάρτι κόντρα σε ψηλούς και ημίψηλους αντιπάλους, κατέστη σαφές πως θα χρειαστεί και για εκείνον ειδικό σχέδιο αντιμετώπισης στην επίθεση. Ο τύπος έχει 21/23 δίποντα (91,3%!) ως τώρα και απ’ ό,τι φαίνεται, μονάχα αν τον στέλνεις στις βολές τακτικά μπορείς να έχεις το κεφάλι σου λίγο πιο ήσυχο (μηδέν στις τέσσερις φέτος…). Και βέβαια, είναι και ο τύπος που ενώ προχθές απέφυγε να πάρει πολλά σουτ απέξω (σε αντίθεση με τα 11 κόντρα στην Αρμάνι), έβαλε αυτό που έπρεπε για να τον θυμόμαστε για χρόνια, ακόμα κι αν έφευγε από το ΣΕΦ αύριο το πρωί.
Το ηθικό δίδαγμα των δυο πρόσφατων αγώνων είναι πως το να είσαι άψογα διαβασμένος σε σχέση με το τελευταίο ματς του Ολυμπιακού, δεν είναι αρκετό για να τον νικήσεις. Να περιορίζεις τον Σλούκα, να μπλοκάρεις τον ΜακΚίσικ, να στέλνεις ντουμπλαρίσματα στον Πρίντεζη, να παίζεις περιφερειακή άμυνα σε έναν τύπο 2.06 όπως ο Βεζένκοφ, να μην τρως σουτ από τον Χάρισον, να κόβεις το οπτικό πεδίο για τις πάσες Παπανικολάου και να σταματάς ένα βουνό… τσέπης όπως ο Μάρτιν, είναι μια τρομερά δύσκολη αποστολή για να εκτελεστεί στο ακέραιο. Και στην περίπτωση που τα έχεις κάνει όλα σωστά, να βλέπεις έναν… πολύτεκνο 38χρονο να σου τινάζει τα πλάνα στον αέρα.
Κανείς δεν ξέρει τι έκβαση μπορεί να έχει για τον Ολυμπιακό αυτή η σεζόν. Το σίγουρο είναι πως αν τηρηθεί το trust the process και δεν χαλάσουν μυαλά σε μαζεμένες νίκες ή απανωτές ήττες, ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα έχει τον χρόνο ώστε να φτιάξει ένα σύνολο που θα θυμίζει εκείνο το οποίο λατρεύτηκε για τη μαχητικότητα αλλά και την αποτελεσματικότητά του σε όλη την Ευρώπη. Έστω κι αν τώρα τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα…
ΥΓ. 1 Αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι να μπαίνω στη διαδικασία αγωνιστικών αναλύσεων, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το μπάσκετ. Υπάρχουν όμως κάποιες περιστάσεις που είναι αδύνατον να αντισταθώ…
ΥΓ. 2 Τα 11-2 φάουλ στην τελευταία περίοδο (τα δυο στο τέλος δεν πιάνονται για ευνόητους λόγους) είναι για φυλακή. Σε ένα έστω μισογεμάτο ΣΕΦ, μόνο τρελός ή… φαροφύλακας θα μπορούσε να σφυρίζει τόσο προκλητικά. Και αυτό είναι το δεύτερο σερί ματς που η διαιτησία δεν «ενθουσιάζει» σε ματς του Ολυμπιακού…
ΥΓ. 3 Ο ΜακΚίσικ δεν ήταν ποτέ του σουτέρ. Αντιθέτως, έχει ποσοστά άνω του 60% στο δίποντο, κυρίως λόγω της εκρηκτικότητας που έχει στις μπούκες του. Αφού αυτό είναι το δυνατό του σημείο, οφείλει οι διεισδύσεις του – ακόμα και αυτές από την τελική γραμμή – να τελειώνουν ως επί το πλείστον με σουτ και όχι με πάσα έξω. Ακόμα κι αν δεν σκοράρει, έχει πολλές πιθανότητες να πάρει φάουλ και να προκαλέσει περαιτέρω φθορά κάτω από το καλάθι.
ΥΓ. 4 Το ότι ο Χάντερ έκανε 7/8 δίποντα ίσως βάλει νέες ιδέες για τον τρόπο οχύρωσης του ερυθρόλευκου καλαθιού.
ΥΓ. 6 Η ελληνική ομάδα προχτές ήταν αυτή με τα κόκκινα, παιδιά…