Στη ζωή «ποτέ μη λες ποτέ». Στο ποδόσφαιρο το ίδιο. Ειδικά, μάλιστα, όταν ασκείς διοίκηση (εντάξει, λέμε και καμιά μαλ… να περάσει η ώρα) και παριστάνεις τον νταραβεριτζή με τις πλάτες της ΕΠΟ (και της FIFA και της UEFA) είναι σημαντικό να μιλάς όσο πρέπει, όταν πρέπει και για το θέμα που πρέπει.
Το ποδόσφαιρο μισεί την αμετροέπεια, κυρίως απεχθάνεται τον εξυπνακισμό. Θα έρθει η στιγμή που θα σε στείλει στην αρένα να αναμετρηθείς με τις εμμονές σου και τις ιδεοληψίες σου και θα είσαι παντελώς γυμνός απέναντι τους.
Κορύφωσε τις παρεμβάσεις της υπέρ του αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου η ΕΠΟ με όχημα την εκλογική διαδικασία και το σώμα που θα ψηφίσει. «Κουτσοί, στραβοί κι ανάποδοι» πήραν σβάρνα site, ραδιόφωνα και έντυπα και ξιφούλκησαν υπέρ της Ρήτρας Ανεξαρτησίας του ποδοσφαίρου.
Οι τολμηρότεροι από αυτούς εμφανίζονται να αρνούνται, ετσιθελικά, την ακύρωση από το αρμόδιο Ειρηνοδικείο των τροποποιήσεων του Καταστατικού που εγκρίθηκαν στη Γ.Σ. στις 16.06.2020, χωρίς τις οποίες τακτικές εκλογές το 2020 δεν μπορούν να διεξαχθούν (καθώς δεν συμπληρώνεται η υποχρεωτική τετραετία) κι επιμένουν να τις τοποθετούν, εντελώς αυθαίρετα, στις 9 Οκτωβρίου 2020, έστειλαν μάλιστα και τη σχετική πρόσκληση στις Ενώσεις.
Στην υπόθεση των εκλογών, σύμφωνα με τη λογική τους, το κράτος δεν έχει κανένα δικαίωμα παρέμβασης, καθώς αυτή χαρακτηρίζεται (και είναι) «ο σκληρός πυρήνας του αυτοδιοίκητου», για τον οποίο η Ομοσπονδία έχει θεσμικά πλήρη και καθολική αρμοδιότητα διαχείρισης.
Τι θα συμβεί με το θέμα θα το αποφασίσει, έτσι όπως έχει εξελιχθεί, η δικαιοσύνη (εννοείται η τακτική, όχι η ποδοσφαιρική).
Την ίδια ώρα, σε ένα άλλο, εξίσου σκληρό, πυρήνα του περιβόητου αυτοδιοίκητου, στις εθνικές κατηγορίες που διαμορφώνονται και αναγνωρίζονται από το ελληνικό ποδόσφαιρο, η ίδια άτεγκτη Ομοσπονδία (η ΕΠΟ) προσέρχεται ικέτιδα στην αυλή του αρμόδιου κρατικού υπαλλήλου, δηλαδή του Υφυπουργού Αθλητισμού κι εκλιπαρεί την καταλυτική και αυθεντική παρέμβαση του υπέρ της τροποποίησης των νόμιμων προκηρύξεων, ώστε να καταστεί δυνατή η πολλαπλώς υποσχεθείσα αναδιάρθρωση και να ικανοποιηθεί το κοινό περί ποδοσφαίρου αίσθημα.
Αν η προσφυγή στην αρμοδιότητα (;) του κ. Αυγενάκη να αποφασίσει ο ίδιος (δηλαδή το κράτος) τις εθνικές κατηγορίες στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο παρουσίαζε εγγενείς δυσκολίες πριν την Παρασκευή 04.09.2020 κι ο Υπουργός ζητούσε ποδοσφαιρικές εγγυήσεις, από σήμερα (Σάββατο 05.09.2020) αυτή κατέστη αδύνατη!
Ο λόγος; Μεσολάβησε η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου της ΕΠΟ υπέρ της προσφυγής των Χανίων, συνεπώς οι κατηγορίες Super League 2 και Football League μένουν ως έχουν και για την περίοδο 2020/2021, άρα καμία δύναμη στο οργανωμένο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να τις τροποποιήσει ή να τις αναδιαρθρώσει. Απολύτως καμία!
Έχει αυτή τη δυνατότητα ο κ. Αυγενάκης; Είναι υπό διερεύνηση. Αν δεχθεί κανείς ότι δεν την έχει, επειδή αδυνατεί να παρέμβει και να τροποποιήσει ή να ακυρώσει την απόφαση του ανώτερου διαιτητικού οργάνου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τότε είναι καθαρό και βέβαιο πως οι κατηγορίες θα παραμείνουν ως έχουν και θα έχει θριαμβεύσει η Ρήτρα Ανεξαρτησίας του Αθλήματος, δηλαδή η αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΠΟ να ρυθμίζει το άθλημα σε όλα τα επίπεδα.
Αν δεχθεί κανείς ότι την έχει τη δυνατότητα ο κ. Αυγενάκης, τότε σημαίνει ότι η απόφαση του ανωτάτου διαιτητικού δικαστηρίου της ΕΠΟ (συγκροτείται από αρεοπαγίτες) είναι ένα «κωλόχαρτο της σειράς», η ισχύς του οποίου είναι υπό αίρεση και η εφαρμογή της εξαρτάται από τη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου κρατικού υπαλλήλου, δηλαδή του Υπουργού.
Τότε, καταργείται το Καταστατικό της ΕΠΟ, ακυρώνονται σε εθνικό επίπεδο οι σχετικές διατάξεις του Καταστατικού της FIFA, εξαερώνεται η Ρήτρα Ανεξαρτησίας, το ποδόσφαιρο μετατρέπεται σε μια, ακόμη, κρατική υπόθεση κι η ΕΠΟ σε μια ΔΕΚΟ του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
«Και τούτο ποιείν κι εκείνο μη αφιέναι» δεν γίνεται, επειδή και στο ποδόσφαιρο απαιτείται σαφές καθορισμένο πλαίσιο αρμοδιοτήτων, ξεκάθαρες πρακτικές, περιχαρακωμένες λειτουργίες.
Εκτιμώ, πως για τον κ. Αυγενάκη, πιθανότητα να προχωρήσει πρωτοβουλιακά ο ίδιος στην ακύρωση της απόφασης του Διαιτητικού Δικαστηρίου της ΕΠΟ δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο.
Αν η ΕΠΟ τον καλέσει σε μια τέτοια πρωτοβουλία θα έχει εκχωρήσει στο κράτος, οριστικά και αμετάκλητα, την καταστατική αρμοδιότητα της να ορίζει τις ποδοσφαιρικές κατηγορίες, δηλαδή θα έχει ακυρώσει η ίδια ένα βασικό τομέα της Ρήτρας Ανεξαρτησίας.
Προσφυγή στις καλές υπηρεσίες της FIFA για να λυθεί το θέμα με τη δική της σύμφωνη γνώμη υπέρ της υπουργικής αρμοδιότητας είναι μαζική πολιτική αυτοκτονία για την ΕΠΟ.
Τι απομένει; Να παρακαλέσει η ΕΠΟ τη FIFA να διαμεσολαβήσει στον Υπουργό να προχωρήσει στην αναδιάρθρωση των εθνικών κατηγοριών του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αμέσως μετά να ξεχάσει ότι έγινε…
Αν ο κ. Αυγενάκης έχει αποφασίσει να αυτοκτονήσει πολιτικά μπορεί να το δεχθεί…
Υ.Γ. Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια!!! Πολιτική ανάρτηση!