Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επιστρέφει στα ημιτελικά του Europa League, τρία χρόνια μετά την τελευταία της παρουσία η οποία είχε ολοκληρωθεί με την κατάκτηση του τροπαίου. Για να τα καταφέρει, χρειάστηκε να καταγράψει σχεδόν τριάντα τελικές, με περισσότερες από τις μισές να πηγαίνουν προς την αντίπαλη εστία. Ο μόνος τρόπος ωστόσο για να νικηθεί ο Κάρλ Γιόχαν Γιόνσον ήταν να στηθεί απέναντι στον Μπρούνο Φερνάντες: το πέναλτι του Πορτογάλου έδωσε το πολυπόθητο προβάδισμα στη Γιουνάινεντ, αυτό που άξιζε στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς.
Για μισό ημίχρονο βέβαια, το κουμάντο το έκανε η Κοπεγχάγη. Μπορεί οι Δανοί να μην κατάφεραν να σημαδέψουν το τέρμα του Ρομέρο, παρ’ όλα αυτά ήταν καλύτεροι και σαφώς πιο απειλητικοί. Ύστερα ήρθε το cooling break και αποδείχθηκε αυτό που λέει ο λαός για το αγγούρι: άλλος δροσίζεται κι άλλος ζορίζεται. Οι παίκτες του Σόλσκιερ δροσίστηκαν και εμφανίστηκαν ανανεωμένοι, εκείνοι του Σολμπάκεν ζορίστηκαν πάρα πολύ και ουσιαστικά δεν μπήκαν ποτέ ξανά με την ίδια αποφασιστικότητα στο παιχνίδι.
Η γκίνια και η ανεπάρκεια των Άγγλων στην τελική προσπάθεια έφεραν το ματς στην παράταση, αλλά το πέναλτι που πήρε νωρίς ο Μαρσιάλ επέβαλε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Στη συνέχεια οι κόκκινοι διάβολοι έχασαν κάμποσες ακόμη ευκαιρίες (με δοκάρι του Λίντελοφ στην εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου), αλλά στα τελευταία 15 λεπτά αρκέστηκαν σε μια πιο συντηρητική προσέγγιση, η οποία φάνηκε αρκετή για να τους στείλει στον ημιτελικό. Πλέον, περιμένουν να μάθουν αν το μενού θα περιλαμβάνει τη… σπεσιαλίστ του Europa League, Σεβίλλη ή έναν εμφύλιο με τους «λύκους»της Γουλβς. Αυτούς που πήραν μια πρόκριση που δεν άξιζαν εις βάρος του Ολυμπιακού…
