Καμία απορία για τη δεινή πολιτικά θέση στην οποία βρίσκεται ο κ. Κώστας Μπακογιάννης, γιός της Θεοδώρας, ανιψιός του Κυριάκου Μητσοτάκη και Δήμαρχος Αθηναίων. Όπως έστρωσε, έτσι, ακριβώς, κοιμάται στην υπόθεση με το σχέδιο της περιβόητης (ίσως και διαβόητης) Διπλής Ανάπλασης.
Τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται, να ισορροπεί επί ξηρού ακμής μεταξύ δύο επιλογών απολύτως αντίθετων, την προκάλεσε η ποιότητα των συνομιλητών του, για την εξυπηρέτηση των οποίων, υποτίθεται, πως κόπτεται με διαδοχικά σχέδια επί χάρτου για ένα φαραωνικό, σχεδόν, έργο.
Όταν συνομιλητές σου είναι ένας σύλλογος με ευρύτερη απήχηση από μια ομάδα, με βαρύ κοινωνικό αποτύπωμα και με σημαντική (αν και αμφιλεγόμενη για πολλούς) ιστορία δεν μπαίνεις στο λάκκο των συζητήσεων εάν δεν έχεις διασφαλίσει ότι οι συνομιλητές σου είναι ικανοί (και ως χαρακτήρες οι ίδιοι) να παίξουν με ανοιχτά χαρτιά.
Δεν υπονομεύεις το βασικό πολιτικό σου σχέδιο για την Αθήνα της επόμενης δεκαετίας σε παζάρια με ελλειμματικούς χαρακτήρες και με απροσδιόριστη την καλή πίστη τους, χαρακτηριστικά που συνοδεύουν πάντα εκπροσώπους φορέων που υπερασπίζονται μια παρωχημένη ανωτερότητα, που κανείς δεν γνωρίζει από πού πηγάζει και που εδράζεται.
Η ορθή στάση είναι αυτή του Λαοκόοντα απέναντι στους Αχαιούς: «Φοβού τους Παναθηναϊκούς και δώρα φέροντας». Οι Τρώες δεν φοβήθηκαν και η ιστορία κατέγραψε τι έπαθαν.
Για τον Παναθηναϊκό (δήθεν ενιαίο και δήθεν δυνατό) ο κ. Μπακογιάννης αυτή τη στιγμή είναι εγκλωβισμένος, δηλαδή (για να μιλήσουμε καθαρά) είναι εύκολα εκβιαζόμενος. Διότι περί εκβιασμού πρόκειται, τον οποίο ήδη εξελίσσει η πλευρά Αλαφούζου, επενδύοντας, τόσο στο στενό περιβάλλον του Δημάρχου, όσο (και σημαντικότερο) στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού θείου του.
Στην καθομιλουμένη, ο κ. Αλαφούζος έκρινε ότι ήρθε η ώρα να εξαργυρώσει τα γραμμάτια που του είχε υπογράψει η Νέα Δημοκρατία στην περίοδο της πολιτικής ανυποληψίας της και είναι ένα βήμα από το γκισέ για να εισπράξει.
Η ιστορία έχει σοβαρές και κωμικές πλευρές. Οι δεύτερες είναι πάντα οι σημαντικότερες.
Η κωμική πλευρά της Διπλής Ανάπλασης είναι, ότι δεν πρόκειται μόνο για καθαρή επιχειρηματική συναλλαγή με βάση ένα κεντρικό σχεδιασμό που ανταλλάσσει ένα παρωχημένο γήπεδο εντός του αστικού ιστού με ένα σύγχρονο, λειτουργικό και παραγωγικό συγκρότημα «έξω από την πόλη», σε μια περιοχή που μπορεί να καταστεί η ίδια μια νέα πόλη. Η ανταλλαγή αυτή, εδώ είναι η πλάκα, πρέπει να συνοδευτεί και από τη διάθεση στον Παναθηναϊκό, ως «ιδιοκτήτη» του γηπέδου «Απ. Νικολαΐδης» από τον Δήμο ή όποιον άλλο ευαρεστηθεί, ενός τεράστιου χρηματικού ποσού (γύρω στα σαράντα εκατομμύρια ευρώ αναφέρεται ως πρώτο νούμερο) «για λειτουργικά έξοδα» στην πρώτη φάση (δηλαδή έχει και δεύτερη;).
Ο κ. Μπακογιάννης, δηλαδή, με χρήματα που θα αφαιρέσει, είτε από τον προϋπολογισμό του Δήμου, είτε από άλλες δημόσιες πηγές, εκτός από ένα ολόκληρο συγκρότημα γηπέδων και γραφείων στον Ελαιώνα θα πρέπει να καταβάλλει στην «παναθηναϊκή οικογένεια» ένα τρομακτικό ποσό «για τα έξοδα λειτουργίας», προφανώς επειδή η ίδια καλόμαθε, σαν τη γριά στα σύκα, και δεν πρόκειται να βάλει το χέρι στην τσέπη για κανένα λόγο.
Αν δεν αποδεχθεί τις απαιτήσεις αυτές, οι οποίες προβάλλονται και διακινούνται ως απολύτως φυσιολογικές, τότε η Διπλή Ανάπλαση θα καταρρεύσει, το μεγαλεπήβολο σχέδιο θα ακυρωθεί, θα προσμετρήσει ο Δήμαρχος το πολιτικό κόστος, θα ξεφτιλιστεί ο ίδιος και θα εγείρουν απαιτήσεις (ισχύει κάτι τέτοιο;) τράπεζες και επενδυτές.
Στην περίπτωση αυτή «η παναθηναϊκή οικογένεια» θα καταφύγει στην επιλογή να ανακαινίσει πλήρως το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με τον λογαριασμό (ένα εικοσάρικο εκατομμύρια ευρώ) να αποστέλλεται, είτε στην Περιφέρεια Αττικής, είτε στον Δήμο Αθηναίων, είτε από κοινού και στους δύο, είτε στην κυβέρνηση.
Μονά – ζυγά μονόζυγα δηλαδή. Κι όποιου δεν του αρέσει η συναλλαγή θα έχει να αντιμετωπίσει την ισχύ των Μ.Μ.Ε. του ομίλου Αλαφούζου, άρα θα έχει βάλει το κεφάλι του στον ντορβά για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση και για τους μελλοντικούς σχεδιασμούς του. Τόσο καθαρός, τόσο αγνός, τόσο ανόθευτος εκβιασμός!
Ο κ. Μπακογιάννης πληρώνει τη βιασύνη του να πολιτογραφηθεί αθλητικά λες και αν δεν δημοσιοποιούσε προεκλογικά ο ίδιος την προτίμηση του δεν θα εκλέγονταν ή λες και εκλέχτηκε επειδή διαμήνυσε ότι είναι «Παναθηναϊκός». Άφρων επιλογή, του είχε επισημανθεί τότε το λάθος, αλλά μέσα στην ευωχία της θριαμβευτικής εκλογής ουδείς ασχολήθηκε.
Πληρώνει, επίσης, την υιοθέτηση ενός σχεδίου μεγάλων διαστάσεων και επιπτώσεων χωρίς να έχει διασφαλίσει ότι όλοι όσοι κάθονται στο τραπέζι συνομιλούν με τη γλώσσα της αλήθειας. Έχασε και στα δύο.
Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού κι οι απέναντι έμαθαν στη ζωή τους μόνο να παίρνουν με χιλιάδες τρόπους και ποτέ να δίνουν.
Έτσι είναι αυτά κύριε Δήμαρχε! Ας πρόσεχες με ποιον συνομιλούσες και τι υποσχέσεις έδινες, ως μη όφειλες, στο βωμό μιας βέβαιης νίκης… Ξεκίνησε η τσογλανοπαρέα να σου κάνει κριτική!
