Τελειωμό δεν έχουν τα σενάρια για τους λόγους για τους οποίους ο Ολυμπιακός κίνησε, εξέλιξε και συνεχίζει να κυνηγάει και στο C.A.S. την υπόθεση «του ελέγχου και της κυριαρχικής επιρροής» του ΠΑΟΚ (δια του αιώνιου πιστωτή με 6,7 εκατομμύρια ευρώ κ. Καλπαζίδη) επί της Ξάνθης.
Με το πρωτάθλημα σε εξέλιξη η πλέον πρόσφορη ερμηνεία ήταν «το κάνει για να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον ΠΑΟΚ και να πάρει το πρωτάθλημα». Το «τέλος» του πρωταθλήματος, μετά την αφαίρεση των εφτά βαθμών από τον ΠΑΟΚ, «κατάστρεψε» όλες τις δικαιολογίες αγωνιστικού τύπου, αλλά η εμμονή του Ολυμπιακού στην πλήρη και ουσιαστική διερεύνηση της υπόθεσης πολυϊδιοκτησίας παρέμεινε ενεργή.
Η εξαιρετικά σοβαρή πιθανότητα το C.A.S. να αποφασίσει για την υπόθεση «κάτι ανάλογο με αυτό που η UEFA προβλέπει μεταξύ ομάδων που συνδέονται με πολυϊδιοκτησία, δηλαδή να παραμείνει στην κατηγορία η μία και να «εξαφανιστεί» η άλλη» οδηγεί τρίτους ενδιαφερόμενους για την υπόθεση να διερευνούν άλλες ερμηνευτικές περιοχές.
Μεταξύ αυτών «το γόητρο και τα προκριματικά του Champions League». Ισχύουν οι προβαλλόμενες ερμηνείες;
Εκτιμώ, πως όχι. Δεν ισχύουν και δεν ήταν ποτέ το βασικό κίνητρο του Ολυμπιακού για να αναδείξει την υπόθεση και να ζητήσει (όπως και πέτυχε) τη δικαστική διερεύνηση της. Μια ερμηνεία στενά αγωνιστική ή βαθμοθηρική υποβιβάζει άλλες, σημαντικότερες αιτιολογήσεις προς χάρη των οποίων οι Ερυθρόλευκοι «έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά» και πήγαν κόντρα σε θεούς και δαίμονες.
Το βασικό κίνητρο του Ολυμπιακού όταν ξεκίνησε να διερευνά την υπόθεση ήταν μια έντονη διάθεση να αποκατασταθεί, όπως οι κανονισμοί προβλέπουν, η αξιοπιστία των διοργανώσεων από την παράνομη και αντικαταστατική δραστηριότητα δυο ΠΑΕ
Να διαφυλαχθεί, ως κόρη οφθαλμού, ο ανταγωνισμός των ΠΑΕ εντός του πλαισίου και των ορίων της FIFA και της UEFA και να επιβεβαιωθεί το δόγμα ότι στο Συνεταιρισμό της Super League μετέχουν εταιρείες αυτόφωτες, ανεξάρτητες και αυτόνομες, που διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους χωρίς την επιρροή από τρίτους.
Να αποκατασταθεί, δηλαδή, στην ελληνική ποδοσφαιρική οικογένεια ένα υψηλό επίπεδο αξιοπιστίας των αγώνων και των αποτελεσμάτων, να αντιμετωπισθούν φαινόμενα χειραγώγησης αγώνων για στοιχηματικούς λόγους και να επιβληθεί καθεστώς ισονομίας των ομάδων, χωρίς δορυφόρους.
Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν οι αφετηρίες των ερυθρόλευκων ενεργειών να περιορίζονται σε ένα ή περισσότερα ζητήματα γοήτρου.
Τρανή απόδειξη το γεγονός πως ο Ολυμπιακός εμμένει το ίδιο δυναμικά στην εκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον του C.A.S. και υποβάλλεται σε σειρά σημαντικών εξόδων προς χάρη της ολοκλήρωσης της διαδικασίας. Ένα γόητρο, όσο και αν αποτελεί σε κάποιες περιπτώσεις κίνητρο είναι μια μικρή και περιορισμένης κλίμακας ερμηνεία μια απόφασης να κυνηγηθεί, έως το τέλος, μια ιστορία με σημαντικότατο ρίσκο.
Για τον Ολυμπιακό αξία έχει να αποκατασταθούν οι πραγματικές ισορροπίες στη Λίγκα, που διαταράχθηκαν με τρόπο παράνομο και οδήγησαν σε αποτελέσματα αγωνιστικά που είναι χειραγωγημένα. Κι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το ανεχτεί.
Για τους ίδιους, ακριβώς, λόγους έχει ξεκινήσει και επικοινωνεί και άλλες «περίεργες και ανάρμοστες σχέσεις», που ξεκινούν από το ίδιο κέντρο αποφάσεων και έχουν διαφορετικούς από την Ξάνθη αποδέκτες.
Είναι μια στάση ευθύνης αυτή που δεν συναντάται εύκολα. Πρέπει κάποιος να έχει μεγάλο ειδικό βάρος για να αποφασίσει να βαδίσει σε αυτές τις ατραπούς.
Το εύκολο για τον Ολυμπιακό θα ήταν «να κάνει συμφωνίες». Για το παρόν και το κοντινό, τουλάχιστον, μέλλον. Κι ύστερα να καθίσει σε μια πολυθρόνα να περιμένει τα αποτελέσματα. Δεν το έπραξε. Βγήκε στην κόντρα απέναντι σε όλους, σχεδόν, χωρίς να σκεφθεί ούτε για μια στιγμή την ομάδα του.
Αυτό το κουράγιο που οδηγεί σε μια γενικευμένη σύγκρουση με όλους απέναντι και με επίδικο ένα πρωτάθλημα δεν είναι θέμα γοήτρου. Περισσότερο για εκ γενετής τσαμπουκά μου κάνει. Με την καλή έννοια του όρου.
